ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΖΟΥΣΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΑ: Ο ενώπιον ογκωδεστάτου συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης λόγος του Πρωθυπουργού, κ. Ιωάννου Μεταξά, έχει ως εξής:
«Πολίται της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, σαν σήμερα εδώ και 24 χρόνια μία ημέρα βροχερή ο Ελληνικός στρατός εδιάβαινε επάνω-κάτω σαν αυτή την ώρα τον Αξιόν. Είχε ξεκινήσει από 20 ημέρας από τα παληά σύνορα της Ελλάδος, έδωκε μάχες στο δρόμο, εδιάβηκε ποταμούς, σκαρφάλωσε βουνά, πέρασε μέσα από έλη και από τέλματα χωρίς να τον σταματήση τίποτε, ταχύτατα, χωρίς να προφθάση να φάγη ψωμί στον δρόμο, και έφθασε μπροστά στον Αξιό. Το πέρασμα συνεχίσθηκε όλην την νύκτα, δύο μεγάλες φωτιές ήταν αναμμένες, η μία στο ένα άκρο της γεφύρας και η άλλη στο άλλο. Κάτω από βροχή και μέσα στην ομίχλη εκυλούσε ο Αξιός τα πολλά νερά του βουίζοντας και από πάνω από την γέφυρα εδιάβαινε πεζικό, εδιάβαινε ιππικό, εδιάβαινε πυροβολικό, μέσα σε μια απόλυτη σιγή. Πού και πού ακουόντανε κανένας κιλλίβας πυροβόλου να τρίζη ή κανένα ποδοβολητό αλόγου ή καμμιά κλαγγή όπλου του πεζικού. Ερχονταν από το μέρος της πεδιάδας της Θεσσαλονίκης, των Γενιτσών και επερνούσαν την γέφυραν και εχανόντανε μέσα στο σκοτάδι προς την Θεσσαλονίκην. Την νύκτα εδιάβηκε ο Αρχιστράτηγος με ολίγους αξιωματικούς του, ο Διάδοχος του Θρόνου Κωνσταντίνος, και ετράβηξε προς το Τοψίν. Μέσα στη νύκτα αυτή άνοιξε ο στρατός σαν ένα πελώριο πέταλο. Το δεξιό του ήτανε στο Τεκελί, το κέντρον στο Τοψίν, το αριστερό του ετραβούσε κατά την Μπάλτσα και Δριμιγκλαβά και προς την Γιουβέσνα. Ενα πελώριο πέταλο σαν μια μεγάλη αγκάλη για ν’ αγκαλιάση τη Θεσσαλονίκη. Βροχή, σκοτάδια, οι στρατιώται εκοιμήθηκαν επάνω στη βρεγμένη λάσπη και οι περισσότεροι από αυτούς χωρίς να φάγουν, όπως και ο Αρχιστράτηγος. Ο Κωνσταντίνος δεν είχε να φάγη εκείνην την νύκτα. Την άλλη ημέρα το πρωί σαν αύριο πρωί εξεκίνησεν ο στρατός από όλα τα σημεία που σας είπα και ετράβηξε απ’ όλες τις μεριές προς την Θεσσαλονίκη. Σαν αύριο την νύκτα η Θεσσαλονίκη παρεδίδετο στην Ελλάδα και έμεινε πλέον στα χέρια της έως σήμερον και για πάντα. […].»
ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ: ΟΚΤΩ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΛΟΓΧΕΣ… Βολωνία, 26.- (Από την ομιλία του Μπενίτο Μουσσολίνι.) « […] Υψώνω ένα μεγάλον κλάδον ελαίας, ο οποίος φυτρώνει από το απέραντον δάσος οκτώ εκατομμυρίων καλώς ηκονισμένων λογχών. […].»