Στα κωμικά non papers που διανέμονται από το Μέγαρο Μαξίμου και αναδημοσιεύονται αυτούσια ως πρώτα θέματα στην «Αυγή» (ίσως γι’ αυτό κατρακυλά έτι περισσότερο η ήδη ισχνή κυκλοφορία της) διαβάζουμε ότι η επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα σημαίνει το εξής: «Καθίσταται πρόδηλο ότι οι κατηγορίες της αντιπολίτευσης περί δήθεν “αναξιόπιστης κυβέρνησης” απορρίπτονται από παγκόσμιες δυνάμεις και πέφτουν στο κενό». Με μια κάπως αυθαίρετη επαγωγή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ολόκληρος πλανητάρχης κουβαλάει το –lame duck (ανίσχυρου χωρίς δυνατότητα επανεκλογής)– σαρκίο του στην Ευρώπη για να βουλώσει το στόμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με βάση το επίμαχο έγγραφο, δεν είναι τυχαία η επιλογή της σειράς των πρωτευουσών από τον Λευκό Οίκο: πρώτα Αθήνα και μετά Βερολίνο. Πρώτα Αλέξης Τσίπρας, μετά Αγκελα Μέρκελ. Να ποιος είναι ο Σιδηρούς Κύριος της Ευρώπης. Για να μη νομίζετε ότι υπερβάλλω: «Η επιλογή του Αμερικανού προέδρου να επισκεφθεί τις δύο αυτές πρωτεύουσες στο τέλος της θητείας του, και μάλιστα την Αθήνα πριν από το Βερολίνο, προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στην επίσκεψη», αναφέρεται χαρακτηριστικά, ενώ ακολουθεί η εκτίμηση ότι στόχος των ΗΠΑ είναι η διευθέτηση του ελληνικού χρέους πριν από την εκπνοή της θητείας Ομπάμα. «Seriously? » (τώρα σοβαρά μιλάτε;), που θα έλεγε και ο Ομπάμα ή έστω μία από τις κόρες του.
Το 2017 είναι εκλογική χρονιά για τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Στις τρεις αυτές χώρες η ξενοφοβική Ακροδεξιά σημειώνει τεράστια ποσοστά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις και απειλεί τα κυρίαρχα κόμματα. Η Ελλάδα είναι κόκκινο πανί για τους εκλεγμένους ηγέτες των τριών χωρών, καθώς ούτε το χρέος ούτε οι χειρισμοί της στο μεταναστευτικό είναι τομείς για τους οποίους είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην εκάστοτε κοινή γνώμη. Ολα αυτά φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με τον Ομπάμα. Οπως και κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, ο Αμερικανός πρόεδρος μπορεί να διατυπώνει ευχάριστα στα καθ’ ημάς κηρύγματα κατά της λιτότητας, αλλά οι Γερμανοί παραμένουν οι μεγαλύτεροι πιστωτές μας και εκείνοι που έχουν το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα με τους πρόσφυγες.
Συνεπώς η ψευδαίσθηση ότι θα καταπλεύσει ο θείος από την Αμερική και θα λύσει όλα τα προβλήματά μας είναι αντάξια αστικού μύθου ή αφελούς ελληνικής ταινίας των «σέβεντις».
Υπάρχει, αντιθέτως, ένα μομέντουμ το οποίο η κυβέρνηση μπορεί όντως να εκμεταλλευτεί. Το Βερολίνο θέλει ηρεμία στην Ευρώπη το 2017. Βλέπει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περνάει τα δυσάρεστα μέτρα χωρίς ιδιαίτερες κοινωνικές αντιδράσεις. Και γι’ αυτό έχει αποφασίσει προς το παρόν να στηρίξει τη σημερινή κυβέρνηση, χωρίς όμως να τεθεί το θέμα του χρέους μέχρι το φθινόπωρο. Αν η Αθήνα επιστρέψει στις μπλόφες και τους εκβιασμούς του 2015, το πιθανότερο είναι να βρεθεί με ένα τέταρτο μνημόνιο αγκαλιά και με την έξοδο από το ευρώ να φαντάζει με ελκυστική προοπτική.