Ο Γερμανός ευρωβουλευτής της Αριστεράς και οικονομολόγος Φάμπιο ντε Μάζι θυμίζει ότι το ΔΝΤ χαρακτηρίζει την Deutsche Bank ως την «πιο επικίνδυνη τράπεζα του κόσμου» και υποστηρίζει ότι για τη ναυαρχίδα της γερμανικής οικονομίας οφείλουν να ισχύσουν οι ίδιοι κανόνες που ίσχυσαν για τις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου: χρηματοδοτική στήριξη με αντάλλαγμα βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να περιοριστούν τα ριψοκίνδυνα παιχνίδια, τα οποία προξενούν διαδοχικές χρηματοπιστωτικές κρίσεις.
– Η Deutsche Bank απειλείται με βαρύτατο πρόστιμο από τις ΗΠΑ για απάτες που οδήγησαν στη χρηματοπιστωτική κρίση.
– Η τράπεζα πάντα ισχυρίζεται ότι ευθύνονται μεμονωμένοι υπάλληλοι. Ομως, ο Ερικ Μπεν Αρτσι, πρώην αναλυτής κινδύνου στην Deutsche Bank, έχει υποστηρίξει ξεκάθαρα ότι η εταιρική κουλτούρα της τράπεζας ενθαρρύνει εγκληματικές συμπεριφορές. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το πρόστιμο, είναι ότι η τράπεζα έχει μεγάλη έκθεση σε παράγωγα, ιδίως σε αγορές πρώτων υλών και αναδυόμενες οικονομίες. Η καθαρή πιστωτική λειτουργία της είναι πολύ μικρή, θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα καζίνο με παράρτημα τραπεζικής λειτουργίας. Μόνο αν τα χωρίζαμε θα μπορούσαμε να συρρικνώσουμε τις επενδυτικές δραστηριότητες και να σταθεροποιήσουμε τις πιστωτικές.
– Τι εμποδίζει τη μεταρρύθμιση;
– Δεν τη θέλουν οι συντηρητικοί και δεν τη θέλουν και οι Γάλλοι σοσιαλιστές, γιατί υπάρχουν και πολλές γαλλικές τράπεζες με έκθεση σε παράγωγα. Μια πρόταση από τον πρώην επίτροπο Μπαρνιέ, υπό την πίεση της κρίσης, που ήταν αρκετά θαρραλέα για τα μέτρα της Κομισιόν, έχει μπει στο συρτάρι. Προσπαθούν να λύσουν το θέμα χωρίς να ρίξουν δημόσιο χρήμα. Λένε ότι ιδιωτικές τράπεζες θα βοηθήσουν την Deutsche Bank. Oμως, μια ιδιωτική λύση γι’ αυτή την τράπεζα σημαίνει ακόμη μεγαλύτερο συστημικό κίνδυνο, γιατί θα είναι και άλλοι επενδυτές εκτεθειμένοι.
– Εχετε κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στη μεταχείριση της D.B. και της Ελλάδας.
– Πριν από λίγο καιρό ρώτησα την ΕΚΤ: Αν λάβουμε υπόψη τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήσατε για να κόψετε τη ρευστότητα στην Ελλάδα, θα αρνηθείτε να δεχθείτε και τα εταιρικά ομόλογα της Deutsche Bank ως ενέχυρα; Απάντησαν ότι δεν σχολιάζουν συγκεκριμένα πιστωτικά ιδρύματα. Τώρα όμως ξέρουμε ότι τη βοήθησαν και στα stress tests. Σε καμία άλλη τράπεζα δεν επετράπη να γράψει στα βιβλία της έσοδα από πωλήσεις που δεν έχουν ολοκληρωθεί. Προσπαθήσαμε να συζητήσουμε το θέμα στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά οι μεγάλες πολιτικές ομάδες αρνήθηκαν. Λόγω του τεράστιου μεγέθους της, η Deutsche Bank δεν μπορεί να αφεθεί να καταρρεύσει, δεν μπορεί να λογοδοτήσει, δεν μπορεί καν να συζητηθεί.
– Πώς εκφράζεται η πίεση από το τραπεζικό λόμπι;
– Οι Βρυξέλλες είναι η δεύτερη πόλη στον κόσμο μετά την Ουάσιγκτον σε αναλογία λομπιστών ανά κάτοικο. Πολλοί από αυτούς προέρχονται από τις τράπεζες. Συζητούσαμε την αλλαγή δομής των τραπεζών και ο Σουηδός εισηγητής μας παρουσίασε ως δικό του ένα έγγραφο σουηδικής τράπεζας. Το είπα στους δημοσιογράφους και μου απάντησαν «σιγά το νέο, αυτό γίνεται όλη την ώρα». Ο πρώην επικεφαλής της Deutsche Bank, o Γιόζεφ Ακερμαν έκανε τα πάρτι των γενεθλίων του μέσα στην καγκελαρία, στο Βερολίνο.
– Λίγες εβδομάδες πριν ανακοινωθεί η ένταξη της Ελλάδας σε πρόγραμμα, το 2010 ο Ακερμαν είχε έρθει στην Ελλάδα. Γιατί άραγε;
– Τα πακέτα διάσωσης σχεδιάστηκαν σε μεγάλο βαθμό με βάση τις ανάγκες των τραπεζών. H Deutsche Bank λέει ότι δεν πήρε ποτέ λεφτά από τους φορολογουμένους, αλλά αν δεν υπήρχε η διάσωση της Ελλάδας και της AIG στις ΗΠΑ θα είχε εξανεμιστεί ώς και 25% των ιδίων κεφαλαίων της. Αν η κυβέρνησή μας πίστευε στις αρχές της οικονομίας της αγοράς, θα είχε πει στις τράπεζες να αναλάβουν την ευθύνη, έστω εν μέρει, των δανείων τους.
– Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποστηρίζει ότι προασπίζει τα συμφέροντα των Γερμανών φορολογουμένων.
– Ανοησίες. Παίρνεις έναν υπερχρεωμένο άνθρωπο και τον υποχρεώνεις να βγάλει δεύτερη πιστωτική κάρτα και ταυτόχρονα να πάψει να δουλεύει. Και αφού δεν μπορεί να πληρώσει την κάρτα, του παίρνεις το σπίτι. Ολοι οι σοβαροί οικονομολόγοι λένε ότι πρέπει γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέος, μόνο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε λέει ότι η γη είναι επίπεδη και όλοι τον χειροκροτούν επειδή είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης των προγραμμάτων διάσωσης και έχει ουσιαστικά βέτο στον ESM. Αυτό που υποστηρίζει ο Σόιμπλε είναι ότι θα πρέπει το θέμα να μετατεθεί για μετά τις γερμανικές εκλογές, αλλά τότε οι πολιτικοί συσχετισμοί στη Γερμανία για μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα είναι χειρότεροι. Νομίζω ότι όταν ο Σόιμπλε λέει αύριο, εννοεί ποτέ.