Η Βρετανία διαθέτει ενισχυμένο αερόσακο, που θα περιορίσει τον αντίκτυπο της απόσχισης από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το με ποιον τρόπο λειτουργεί αυτός ο αερόσακος αποτελεί μυστήριο. Ωστόσο, η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Nissan συμφώνησε να διατηρήσει τη μονάδα παραγωγής της στο Σάδερλαντ και να αυξήσει την παραγωγή της έπειτα από κάποιες καθησυχαστικές υποσχέσεις που έδωσε η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι. Η εν λόγω αυτοκινητοβιομηχανία κάτι ξέρει. Δεν θα σταθούν, όμως, εξίσου τυχεροί όσοι θα πληγούν από το Brexit.
Σύμφωνα με στοιχεία των φορολογικών και τελωνειακών αρχών της Βρετανίας, τους 12 μήνες από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους οι αυτοκινητοβιομηχανίες της χώρας εξήγαγαν σε χώρες της Ε.Ε. οχήματα συνολικής αξίας 12 δισ. στερλινών, ποσόν αντίστοιχο των 13,37 δισ. ευρώ. Ενδεχομένως το 1/4 από αυτές τις εξαγωγές να ήσαν αυτοκίνητα της Nissan, όπως προκύπτει από την ανάλυση που έκανε το Reuters στα στοιχεία και στα αποτελέσματα της εταιρείας. Το να διατηρήσει την ελεύθερη πρόσβαση στην ενιαία αγορά της Ε.Ε. θα αποτελέσει μέρος του αγώνα δρόμου που θα γίνει για τους όρους του Brexit.
Ας υποθέσουμε, όμως, πως η Ε.Ε. διώχνει τη Βρετανία από το 2019 και όλες αυτές οι εξαγωγές αυτοκινήτων προς τις ευρωπαϊκές χώρες υπόκεινται εφεξής σε ενιαίο φόρο 10%. Σε αυτό το χειρότερο σενάριο, η κυβέρνηση της Τερέζα Μέι θα χρειαστεί να βρει 1,2 δισ. στερλίνες τον χρόνο, ποσόν αντίστοιχο των 1,33 δισ. ευρώ, για να διασφαλίσει την προστασία του κλάδου της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αν αρνηθεί αυτό το είδος επιδοτήσεων, η βρετανική κυβέρνηση θα αλλάξει γραμμή πλεύσης. Είναι όμως πράγματα που πρέπει να γίνουν. Το μικρό κόστος που συνεπάγεται η κατάργηση αυτών των επιδοτήσεων στην αυτοκινητοβιομηχανία δεν φαίνεται τεράστιο όταν συγκριθεί με τα 240 δισ.
στερλίνες, ποσόν αντίστοιχο των 267,6 δισ. ευρώ, που σκοπεύει να δαπανήσει η κυβέρνηση της Βρετανίας φέτος για τη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους της χώρας.
Ομοίως θα επιβάλει δασμούς στα αυτοκίνητα, αξίας 30 δισ. στερλινών, ποσόν αντίστοιχο των 33,45 δισ. στερλινών σε όσα αυτοκίνητα εισάγει η Βρετανία από την Ε.Ε., και οι δασμοί αυτοί θα υπερκαλύψουν το κόστος που θα έχουν οι δασμοί στις εξαγωγές. Θα μπορούσε να επινοηθεί κάποιου είδους προστατευτικός μηχανισμός, όπως τοπική φοροαπαλλαγή ή κάποια ανταμοιβή για τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, ώστε να αποφύγουν οι εμπορικοί εταίροι να αρχίσουν να ανταλλάσσουν δασμούς επί δασμών ως αντίποινα.
Το ερώτημα δεν είναι κατά πόσον μπορεί η Βρετανία να βοηθήσει την Nissan αλλά κατά πόσον πρέπει να τη βοηθήσει. Απλώς και μόνον η παροχή βοήθειας στις αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είναι από μόνη της σημαντική απόφαση. Στο βορειοανατολικό μέρος της Αγγλίας δημιουργεί λιγότερη αξία ανά θέση εργασίας σε σύγκριση με τον μέσο όρο της χώρας.
Ο τομέας των μεταφορών ειδών μεταποίησης δημιουργεί πολύ περισσότερες. Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Βρετανίας, το 2013 αυτός ο τομέας «δημιούργησε» 76.100 στερλίνες ανά άτομο, ποσόν αντίστοιχο των 84.865 ευρώ, όταν ο μέσος όρος για κάθε εργαζόμενο στη Βρετανία δεν φτάνει τις 50.000 στερλίνες, ποσόν αντίστοιχο των 55.700 ευρώ.
Με βάση αυτούς τους υπολογισμούς, το Σίτι του Λονδίνου έπρεπε να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Ο μέσος υπάλληλος του τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών παράγει κάθε χρόνο περισσότερες από 100.000 στερλίνες, ποσόν αντίστοιχο των 111.500 ευρώ. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι η διασφάλιση των θέσεων εργασίας στον τραπεζικό τομέα δεν είναι και τόσο δημοφιλής από πολιτική άποψη. Η χρήση του αερόσακου μάλλον προορίζεται όχι για όποιον παράγει περισσότερη αξία αλλά και για όποιον φωνάζει περισσότερο και για όποιον προλαβαίνει να φτάσει πρώτος. Η επιλογή νικητών ισοδυναμεί και με επιλογή ηττημένων.