Χ.Κλίντον: Η παράλληλη πορεία και τα κοινά με τη Μέρκελ

Χ.Κλίντον: Η παράλληλη πορεία και τα κοινά με τη Μέρκελ

2' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με ενθουσιάζει η Χίλαρι Κλίντον. Ως γυναίκα, νιώθω ότι βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται και για έμενα. Αν τελικά τα πράγματα ευοδωθούν, για πρώτη φορά στην Ιστορία μία γυναίκα, μία από εμάς, θα κρατήσει στα χέρια της τα ηνία του κόσμου.

Το πρόβλημα είναι ότι τις απόψεις μου δεν τις συμμερίζονται και πολλές άλλες γυναίκες. Μπορεί η Χίλαρι Κλίντον να ενίσχυσε το προβάδισμά της μεταξύ των γυναικών ψηφοφόρων μετά τα σεξιστικά σχόλια του Ντόναλντ Τραμπ.

Ταυτόχρονα οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την απουσία πραγματικού ενθουσιασμού. Πολλές γυναίκες λένε στις έρευνες ότι είναι θαυμάσιο που μια γυναίκα θα γίνει πρόεδρος, αλλά γιατί πρέπει να είναι η συγκεκριμένη; Η αντίδρασή τους φέρνει στη μνήμη το 2005, οπότε η Αγκελα Μέρκελ έγινε η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας. Οταν κέρδισε τις εκλογές, τα λόγια επιβράβευσης από τις γυναίκες ήταν λιγοστά. Η Αλις Σβάρτσερ, η πιο γνωστή φεμινίστρια της Γερμανίας, ήταν η μόνη που χαρακτήρισε την εκλογή «ιστορική στιγμή που συγκρίνεται μόνο με την έλευση ενός Αφροαμερικανού στον Λευκό Οίκο».

Πολλές άλλες γυναίκες προτίμησαν να αναφερθούν στις επιδόσεις της Μέρκελ ως υπουργού Γυναικών και Νεολαίας το 1990, στην απουσία φεμινιστικής ατζέντας αλλά και στην ψυχρότητα της νέας καγκελαρίου. Aυτή η κριτική είναι μάλλον άδικη. Γιατί να μην μπορείς να είσαι γυναίκα και συγχρόνως ψύχραιμη; Γρήγορα, όμως, οι Γερμανοί τις ξεχάσαν αυτές τους τις τοποθετήσεις και ασχολήθηκαν με τους λόγους που ο σύζυγος της καγκελαρίου δεν τη συνόδευσε στην πρώτη επίσημη επίσκεψή της στο εξωτερικό.

Υπάρχουν δύο βασικά αίτια για αυτή την έλλειψη ενθουσιασμού και ισχύουν τόσο για την Αγκελα Μέρκελ όσο και για τη Χίλαρι Κλίντον. Πολλές γυναίκες νιώθουν ότι οι ισχυρές γυναίκες ανήκουν σε ένα ξεχωριστό είδος. Η απογοήτευση για τη Μέρκελ και την Κλίντον πηγάζει από την προσδοκία ότι, αν οι γυναίκες κυβερνούσαν, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός και καλύτερος. Ο τρόπος, άλλωστε, με τον οποίο ανατρέφονται οι γυναίκες γεννάει καχυποψία για οποιαδήποτε στρατηγική δράση. Προφανώς, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η Αγκελα Μέρκελ και η Χίλαρι Κλίντον είναι ακριβώς σαν και εμάς και πολλές από εμάς θα μπορούσαν να βρίσκονται στη θέση τους.

Ενας άλλος λόγος που δεν καταφέρνουμε να απολαύσουμε τη στιγμή είναι η θλιβερή απουσία αλληλεγγύης. Το καλοκαίρι που πέρασε, το Βερολίνο συγκλονίστηκε από το σκάνδαλο μιας νεαρής δημοτικής συμβούλου που αποκάλυψε ότι είχε πέσει θύμα σεξισμού κατά τη διάρκεια της σύντομης πολιτικής καριέρας της. Αν και κανείς δεν αμφισβήτησε τις λεπτομέρειες των καταγγελιών της, γρήγορα η κοινή γνώμη και κυρίως οι γυναίκες άρχισαν να θέτουν εν αμφιβόλω τα κίνητρα και την προσωπικότητά της. Ετσι χάσαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε πραγματικά για τη θέση της γυναίκας στη γερμανική πολιτική σκηνή.

Ενας κοινός στόχος

Η γυναικεία αλληλεγγύη είναι σαθρή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συνεργαζόμαστε ποτέ. Υπάρχουν πολλά γυναικεία δίκτυα πολιτικών και επιχειρηματιών στη Γερμανία, αλλά αυτό που μας λείπει είναι η τυφλή πίστη, ο κοινός στόχος που ξεπερνάει τις ζηλοφθονίες και τις αντιπαλότητες. Προφανώς αυτή είναι η μοίρα που επηρεάζει τις γενιές που εμφανίζονται στις τελευταίες φάσεις μιας επανάστασης. Δυστυχώς υπάρχει η εσφαλμένη πεποίθηση ότι έχουμε την πολυτέλεια να παραμένουμε διχασμένες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή