Στροφή 360 ή 720 μοιρών

4' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν τελευταία – αλλά, εδώ που τα λέμε, αφότου ανέλαβαν αυτοί, πότε δεν συνέβαιναν; Είδαμε πώς η κυβέρνηση αφέθηκε στις εμπνεύσεις του Ν. Παππά και πώς έσπασε τα μούτρα της επάνω στον τοίχο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Εκλαψε η Ολγα (και ανέβασε πυρετό), ξεσπάθωσε ο Κρέτσος, επιτέθηκαν ευθέως και ατάκτως στην απόφαση του δικαστηρίου και στο ίδιο το δικαστήριο, σκίστηκαν καλσόν, ξεχειλώθηκαν ζακέτες, θρυλείται ότι μέσα στον πανικό ο Κατρούγκαλος έχασε το μαντιλάκι του· τέλος πάντων, είχαμε τις κωμικοτραγικές σκηνές που κάνουν όλα τα κακομαθημένα σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Επειδή, ωστόσο, κάποιοι στην κυβέρνηση ήσαν σε θέση να καταλάβουν ότι η παρατεταμένη αμηχανία και η απραξία από πλευράς τους θα ήταν χειρότερη και από μια ανοησία, πολύ σύντομα έκαναν στροφή 180 μοιρών ή 360. (Το λέω έτσι, για να παρακολουθεί και ο πρωθυπουργός, που ακολουθεί διαφορετικό μετρικό σύστημα, το οποίο θέλει τον κύκλο να χωρίζεται σε 720 μοίρες…) Εβαλαν μπροστά, λοιπόν, τη διαδικασία στελέχωσης του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου και τα ηνία ανέλαβε ο Πρόεδρος της Βουλής, που είναι και πιο διαλλακτικός. Είναι αλήθεια ότι ξεκίνησαν με ένα τρομακτικό αστείο, τον Βύρωνα Πολύδωρα – ήταν, όμως, θυμίζω, Halloween. Παρ’ όλα αυτά, προχώρησαν με σαφώς συναινετική διάθεση, τουλάχιστον ως προς την επιλογή των μελών του ΕΣΡ.

Και ξαφνικά χθες, η στροφή των 180 μοιρών έγινε πλήρης περιστροφή των 360 μοιρών (δηλαδή των 720, κ. πρόεδρε). Πρωί-πρωί, ο Ν. Παππάς ανακοίνωσε ότι οι βασικές προβλέψεις του νόμου, όπως λ.χ. ο αριθμός των αδειών, δεν αλλάζουν, καθώς επίσης ότι το επίμαχο άρθρο του νόμου, εξαιτίας του οποίου το ΣτΕ ακύρωσε τις σχετικές διοικητικές πράξεις του Δημοσίου, δεν καταργείται αλλά απλώς αναστέλλεται. Νά ’μαστε, λοιπόν, ξανά με την κυβέρνηση στο ίδιο σημείο, στο αδιέξοδο που μόνη της δημιούργησε. Το ερώτημα είναι γιατί επιλέγει μια στάση, η οποία είτε εγκλωβίζει τους πάντες στο ίδιο αδιέξοδο είτε οδηγεί σε σύγκρουση.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι, τους οποίους δεν έχω την κατάρτιση ώστε να τους συμπυκνώσω με την απαιτούμενη ακρίβεια. Νομίζω, πάντως, ότι μόνον ένα συνέδριο ψυχιάτρων θα μπορούσε να το κάνει· και δράττομαι της ευκαιρίας για να το ζητήσω. Ναι, εδώ που φθάσαμε, είναι απαραίτητο να συγκληθεί ένα τέτοιο συνέδριο, με ειδικό σκοπό να συμβάλλει στην πολιτική ανάλυση. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι θα έπρεπε να έχει τη μορφή διαρκούς συνεδρίου, κατ’ ανάλογο τρόπο με την Ιερά Σύνοδο, που έχει και τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο. Να υπάρχει, δηλαδή, πάντα ένα κλιμάκιό του σε συνεδρία, ώστε να επιλαμβάνεται των πολιτικών συμβάντων και εμείς οι δημοσιογράφοι να πηγαίνουμε στα γραφεία του, για να παίρνουμε το καθημερινό ανακοινωθέν με τη διάγνωση ή, αφού είμαστε στο 2016, να την αναρτούν στο Διαδίκτυο.

Από τις μανούβρες αυτές και άλλες παρόμοιες που ακολούθησαν χθες στη Βουλή, ένα που κατάλαβα είναι ότι η Πασοκάρα της Φώφης προσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Λεβέντης, του οποίου το ειδύλλιο με τον Τσίπρα δεν ολοκληρώθηκε, προσπαθεί τώρα να προσεγγίσει τη Ν.Δ. Ετερη διαπίστωση είναι ότι δικαιώθηκε η στάση της Ν.Δ., που εξαρχής έθεσε ως όρο την κατάργηση του επίμαχου άρθρου, ώστε η αδειοδότηση να αναληφθεί εξ ολοκλήρου από το ΕΣΡ κατά τη συνταγματική τάξη. Είναι φανερό ότι τουλάχιστον στην Πειραιώς (τέως Συγγρού) αντιλαμβάνονται πολύ καλά με ποιους έχουν να κάνουν. Αντιλαμβάνονται, δηλαδή, ότι οι κυβερνητικοί είναι, ηθικά, πέραν της αξιοπιστίας και της αναξιοπιστίας. Κάνουν ό,τι κρίνουν εκείνη την ώρα ότι τους βολεύει, με πρωταρχική επιδίωξη να μη φύγει η εξουσία από τα χέρια τους. Τέλος, αποκαλύπτεται μία ακόμη φορά πόσο αφελής είναι η ελπίδα της «εθνικής συνεννόησης». Με αυτούς; Μα αυτοί, ώρες-ώρες, νομίζεις ότι συνεχίζουν τον Εμφύλιο. Αυτό που κάνουν είναι αντάρτικο, δεν είναι διακυβέρνηση μιας χώρας.

Παιδιά, θύμωσε!

Αγρίεψαν τα πράγματα. Ο Τζίτζι κατέβηκε Αθήνα. Πήγε στον πρωθυπουργό, του έδωσε τη λίστα με τα ψώνια (έρχονται και Χριστούγεννα, μην ξεχνάτε), εκείνος του είπε ότι δεν υπάρχει μία και ο Τζίτζι βγήκε θυμωμένος. Γκρρρ! «Δεν μπορώ να καταλάβω», είπε, «γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα ασχολούμαστε με την περιβόητη υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, μιας πίτας που δεν υπερβαίνει τα 200 εκατ. ευρώ, την ώρα που σήμερα οι Ελληνες, τουλάχιστον οι μισοί, δεν έχουν φοροδοτική ικανότητα, η οικονομία καταρρέει, τα λουκέτα εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο, επιχειρήσεις μεταναστεύουν, άνθρωποι που ψάχνουν άλλες χώρες για να δημιουργήσουν! Κι εμείς ασχολούμαστε με το ΕΣΡ και πώς θα λειτουργήσουν τα κανάλια!».

Μήπως, λέω εγώ Τζίτζι μου, επειδή η πολυφωνία και η ελευθερία του Τύπου είναι ουσιώδη ζητήματα του πολιτεύματος; Μήπως; Το θέτω με λεπτότητα, διότι μάλλον δεν καταλαβαίνει ότι, επικαλούμενος το κριτήριο της πίτας, δηλαδή του μεγέθους της αγοράς, υιοθετεί επί της ουσίας τη θέση του Ν. Παππά ότι «το μόνο που χωρίζει έναν καναλάρχη από την άδεια είναι το πορτοφόλι του».

Εντούτοις, επειδή είναι μεγαλόκαρδος εκτός από λεοντόκαρδος, αναγνώρισε ότι στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών «πρέπει να βρεθεί μια αρχή και ένα τέλος και να μπει μια τάξη». Η προτίμηση στο αόριστο άρθρο, εκτός του ότι κάνει το απόφθεγμα του περιφερειάρχη να ακούγεται τόσο αστείο και κούφιο (μία αρχή, ένα τέλος, μία τάξη) είναι και αποκαλυπτικό. Η γλώσσα είναι ο καθρέπτης της σκέψης, ξέρετε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή