Το μοναδικό επίτευγμα ότι, ενώ αυξήθηκαν οι τουρίστες που επισκέφθηκαν τη χώρα, μειώθηκαν τα έσοδα από τη σημαντική αυτή δραστηριότητα, πέτυχε εφέτος η Ελλάδα. Οι αφίξεις τουριστών το οκτάμηνο (Ιαν. – Αύγ.) αυξήθηκαν 1,2% και έφθασαν τα 17,2 εκατ. άτομα. Κι όμως, η μέση δαπάνη των τουριστών ανά ταξίδι στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 595,8 ευρώ, ενώ στην Κύπρο είναι 873,2 ευρώ και στην Ισπανία 1.026 ευρώ. Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι στην Ελλάδα ήρθαν μόνον φτωχοί ή τσιγκούνηδες.
Η αλήθεια είναι ότι αυτά συμβαίνουν όταν ισχύουν ταυτόχρονα περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων και υπερφορολόγηση. Προφανώς, οι επαγγελματίες του κλάδου φρόντισαν μέρος των εσόδων τους να μείνει στο εξωτερικό. Και η ανομολόγητη αλήθεια είναι ότι πρόκειται για συνετή κίνηση. Ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει επειδή δεν έφεραν τα χρήματά τους στην Ελλάδα ώστε να δεσμευθούν και να ταλαιπωρούνται για να πληρώσουν υποχρεώσεις τους στο εξωτερικό;
Εκτός, όμως, από τις δραματικές επιπτώσεις των capital controls που κανείς δεν γνωρίζει πότε θα αρθούν, υπάρχει και η φορολογία. Οι επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τους τουρίστες επιβάλλουν το υψηλότερο ποσοστό ΦΠΑ στην περιοχή 24% και επιπλέον θα φορολογηθούν και με τη βαρύτερη φορολογία ως επιχειρήσεις και ως άτομα. Γι’ αυτό η φοροδιαφυγή δεν θεωρείται πλέον αντικοινωνική συμπεριφορά αλλά νόμιμη άμυνα. Πρόκειται για μία από τις χειρότερες κληρονομιές που θα αφήσει αυτή η περίοδος. Την ηθική νομιμοποίηση της φοροδιαφυγής!
Η φορολογία κερδών στις επιχειρήσεις είναι 29% στην Ελλάδα αλλά 10% στη Βουλγαρία (που είχε μεγάλη αύξηση τουριστικών εσόδων), 12,5% στην Κύπρο, 20% στην Τουρκία που είχε σημαντική πτώση τουρισμού λόγω τρομοκρατίας, πολέμου, πραξικοπήματος κ.λπ.
Αλλά και στη φορολογία των φυσικών προσώπων, η ελληνική περίπτωση είναι δυσμενής. Στην Ελλάδα η φορολογία εισοδήματος έχει συντελεστές από 22 έως και 45% που ισχύει για εισοδήματα πάνω από 40.000. Επιπλέον, τα εισοδήματα επιβαρύνονται από εισφορά αλληλεγγύης 2,2 έως και 10%. Στη Βουλγαρία η φορολογία εισοδήματος είναι 10% για όλους. Στη Ρουμανία 16% για όλους. Στην Τουρκία 15% έως 35% για εισοδήματα πάνω από 31.000.
Συνήθως, η κοινοτοπία που πολλοί ισχυρίζονται και όλοι σχεδόν συμφωνούν είναι ότι η εξωστρέφεια, η ανάπτυξη δραστηριοτήτων όπως οι εξαγωγές και ο τουρισμός που φέρνουν έσοδα από τις ξένες αγορές είναι η σωτηρία. Ετσι θα βρεθούμε –υποτίθεται– στην ανάπτυξη.
Στην πράξη αποδεικνύεται ότι η παραδοχή αυτή δεν ισχύει. Ακόμα και οι εξαγωγικές δραστηριότητες πλήττονται από την υπερφορολόγηση και τον περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων. Οι άνθρωποι «αμύνονται» και κρύβουν έσοδα όπως μπορούν για να επιβιώσουν, με αποτέλεσμα να μην έρχονται νέα έσοδα που θα γίνουν φόροι, ασφαλιστικές εισφορές, έσοδα του Δημοσίου. Και η κατάσταση επιδεινώνεται με την επίσημη ρητορική που είναι εχθρική για το κεφάλαιο, τις επιχειρήσεις, οπότε δεν γίνονται ούτε επενδύσεις. Οταν μειώνονται η κατανάλωση αλλά και οι επενδύσεις, η διέξοδος από την ύφεση δεν είναι εύκολη. Η χώρα βρίσκεται ακινητοποιημένη σε μια «παγίδα φτώχειας», η οποία την κρατά δέσμια. Οταν ακόμα και η βελτίωση της μεγαλύτερης εξαγωγικής δραστηριότητας, του τουρισμού, δεν ενισχύει τα δημόσια έσοδα, το μέλλον προβλέπεται δύσκολο.