Νέοι υπουργοί, παλαιά εμπόδια

Νέοι υπουργοί, παλαιά εμπόδια

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μεταξύ των δύο υπουργείων, Οικονομικών και Ανάπτυξης, ποιο είναι σημαντικότερο; Η απάντηση είναι δύσκολη, αλλά εφόσον θα έπρεπε να κάνει κάποιος την επιλογή, θα έλεγα ότι το δεύτερο, στην αμέσως επόμενη φάση, είναι το κρισιμότερο υπουργείο ολόκληρης της κυβέρνησης.

Το υπουργείο των κ. Τσακαλώτου – Χουλιαράκη έχει το βαρύ καθήκον να παρακολουθεί την εκτέλεση του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας. Υπ’ αυτήν την έννοια διαδραματίζει ρόλο θετικό για την εμπέδωση της απαραίτητης ισορροπίας που χρειάζεται η αναμενόμενη ανάπτυξη. Το υπουργείο των κ. Παπαδημητρίου – Πιτσιόρλα πρέπει να φέρει εις πέρας το κατεπείγον έργο εξεύρεσης επενδύσεων, να εκμεταλλευθεί δηλαδή το πλαίσιο που δημιουργεί το προηγούμενο υπουργικό σχήμα. Το πρόβλημα είναι ότι η «επιτυχία» Τσακαλώτου βάζει εμπόδια στην «επιτυχία» Παπαδημητρίου, για τον απλό λόγο ότι ο πρώτος χρειάζεται ατελείωτους φόρους σήμερα και ακόμη περισσότερους αύριο, προκειμένου να επιτύχει την περίφημη «υπεραπόδοση» ή το ανόητο «υπερπλεόνασμα» για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Οι επενδύσεις, όμως, χρειάζονται λιγότερους φόρους και σταθερό περιβάλλον, δηλαδή αυτό ακριβώς που δεν είναι σε θέση να υποσχεθεί ο κ. Τσακαλώτος. Οι σκέψεις αυτές είναι αρκετές ώστε να μην πάρουμε μεγάλο καλάθι για το μέλλον των επενδύσεων, τουλάχιστον μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2017.

Οι διαφορές δεν περιορίζονται στους φόρους. Ο κ. Παπαδημητρίου δήλωσε χθες ότι «στις ΗΠΑ τα investments είναι μία από τις σημαντικότερες λέξεις» και εξήγησε ότι «θα εστιάσει στις ιδιωτικές επενδύσεις», με σεβασμό «στους ευρωπαϊκούς θεσμούς» προκειμένου να οικοδομηθεί «βαθμιαία εμπιστοσύνη στους επενδυτές». Κατόρθωσε πάντως να κλείσει τη θετική αυτή προσέγγιση χωρίς να χρησιμοποιήσει τη λέξη business, επειδή προφανώς ούτε αυτός, όπως μάλλον κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι έτοιμος να υπερασπιστεί την επιχειρηματικότητα.

Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η τρίτη κυβέρνηση Τσίπρα δεν διαθέτει περισσότερα ατού από τις προηγούμενες στο κρίσιμο θέμα της ανάκαμψης της οικονομίας. Φαντάζομαι ότι και ο πρακτικός κ. Σόιμπλε θα υπενθυμίζει στους συμβούλους του το ρητό της φυσιογνωμίας που τόσο θαυμάζει: Drei Professoren – Vaterland verloren! Ακόμη κι αν στο κτίριο της πλατείας Συντάγματος δεν επιβεβαιώσουν τον απαισιόδοξο Οτο φον Μπίσμαρκ, είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά από μεταμελημένους ακαδημαϊκούς, οι οποίοι από τις υπουργικές πολυθρόνες πρέπει να κάνουν τα αντίθετα όσων έχουν με το χέρι στην καρδιά υποστηρίξει. Ο κ. Παπαδημητρίου είναι ένας ακόμη μεταμελημένος ακαδημαϊκός, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, όσο κι αν είναι άδικη η κατηγορία που του απαγγέλθηκε, αφού ποτέ δεν είπε ότι πρέπει να βγούμε από το ευρώ. Ούτε, όμως, υποστήριξε ποτέ ότι η λύση στο ελληνικό ζήτημα βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών επενδυτών και όχι σε κάποιο «παράλληλο νόμισμα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή