Η μαύρη λίστα με τους -άκηδες

Η μαύρη λίστα με τους -άκηδες

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πομπώδης αυτοπεποίθηση, είτε ευφυών είτε ηλιθίων, που συνήθως κηδεμονεύεται από την έπαρση, οδηγεί σε επώδυνες εκπλήξεις στα μεγάλα και κυρίως στα παρένθετα. Να ένα μικρό παράδειγμα, ο αποκλεισμός της εθνικής Αγγλίας από την Ισλανδία, στο πρόσφατο Euro της Γαλλίας· τους αλιείς βακαλάων όπως τους αποκαλούσαν, σηκώνοντας το φρύδι. Από πολιτισμική ευπρέπεια και χρέος ιστορικής μνήμης, αναφέρω μερικούς πρωταγωνιστές της μαχητικής ομάδας: Χάλντορσον, Κρίστινσον, Γιόνσον, Σίγκουρντσον, Αρνασον, Γκούναρσον, Φινμπόγκασον, Χέρμανσον, ποιος δεν θυμάται τον Τραούστασον και πάει λέγοντας χωρίς εκπλήξεις, όλοι σε -σον. Μα τι στο καλό, τόσο δεμένοι είναι μεταξύ τους αυτοί οι υπερβόρειοι; Ρωτώντας λύνεις τα μυστήρια. Εν προκειμένω, η παράδοση αυτού του συμπαθέστατου θερμόκαρδου λαού τηρείται ως εξής: Το μικρό όνομα του γιου το επιλέγουν οι γονείς, αλλά το επίθετο συντίθεται από το μικρό όνομα του πατρός με την προσθήκη της κατάληξης-σον. Η χαρά του ληξιάρχου. Το ταλαιπωρημένο μας από την αβάσταχτη καθημερινότητα και τους βαρύγδουπους, γραπτούς και προφορικούς, βομβαρδισμούς μυαλό αβίαστα οδηγείται σε απλοϊκό συνειρμό. Πληθυσμιακά εγγύτεροι στην ισλανδική «επωνυμική» ομοιογένεια από τη δική μας οικογένεια, σαφώς αναδεικνύονται οι Κρητικοί με την κατάληξη -άκης να κυριαρχεί· οι Πελοποννήσιοι-όπουλοι έπονται.

Η κρατούσα θεωρία, ανοχύρωτη σε τεκμηριωμένη κριτική, θέλει το -άκης να επιβλήθηκε από τους Τούρκους κατακτητές ώστε να αμβλυνθεί θεωρητικά, έστω και έτσι, η ξακουστή στα πέρατα ανδρειοσύνη και περηφάνια των Κρητών. Δεν τα κατάφεραν. Ως εγχείρημα όμως η προσθήκη ρίζωσε, υιοθετείται ευρύτατα και δεν μιλώ για τη γονεϊκή, συντροφική ή φιλική, γαλβανισμένη από τα χρόνια, τρυφερή στοίχιση του -άκης. Αλλά για τους δόλιους, ακήρυχτους, υπόγειους πολέμους ενηλίκων με όπλο τη γλώσσα: Γιαννάκης, Δημητράκης, Θανασάκης, Στελάκης, Μιχαλάκης, Σταυράκης, Βασιλάκης, Παυλάκης (εξαιρείται ο Πολάκης) κ.ο.κ.

Η στόχευση είναι σαφής και εκδηλώνεται πάντα ενώπιον ακροατηρίου, αλλιώς δεν έχει νόημα. Ο θύτης, ανάδοχος του-άκης, πλαστογραφεί την ταυτότητα του θύματός του, μιας και στην ηλικία αδυνατεί να παρέμβει, συνθέτοντας με σουβλερά υπονοούμενα τα στοιχεία της: υπερφίαλος, αναξιόπιστος, ελαφρόμυαλος, κατώτερος των περιστάσεων, αλλά μαζί ο κατακρεουργηθείς βαφτίζεται και συμπαθής. Αλλο Κωνσταντίνος ή έστω Κώστας, Γεώργιος ή έστω Γιώργος, κι άλλο Κωστάκης ή Γιωργάκης. Δύο πρώην πρωθυπουργοί, πριν από λίγα χρόνια, άκουγαν το κύρος και την υστεροφημία τους να ροκανίζονται, όταν αντίπαλοι και εσωτερικοί τους εχθροί ψιθύριζαν παντού για τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη. Ο νυν πρωθυπουργός δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί Αλεξάκης –αδόκιμο δεν ακούγεται; Ωστόσο, το ρεμπέτικο «τσιπράκος» διακινείται ευρέως πια όχι μόνο από το κοινό και τους Λαζόπουλους της αντίπερα όχθης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή