Τα πράγματα στη χώρα μας έχουν αλλάξει, αλλά πολιτικοί και ορισμένοι επιχειρηματίες αρνούνται να το καταλάβουν. Το παιχνίδι έχει γίνει πολύ πιο σύνθετο, πολύ πιο «παγκόσμιο». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι τράπεζες, οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές μεγάλων εταιρειών.
Σημαίνων παράγοντας της σημερινής κυβέρνησης εδιηγείτο πρόσφατα πόσο εξεπλάγη όταν διαπίστωσε πως οι τράπεζες δεν διοικούνται όπως τον παλιό καλό καιρό. «Παλιά έπαιρνες τηλέφωνο τον διοικητή της Εθνικής και έκανες τη δουλειά σου σε δύο λεπτά», έλεγε με μεγάλη δόση νοσταλγίας. Πράγματι, αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Υπάρχουν ιδιώτες-μέτοχοι, μερικοί εκ των οποίων είναι ισχυροί διεθνείς παίκτες με άποψη και διασυνδέσεις που ξεπερνούν το τοπικό επίπεδο. Υπάρχουν ευρωπαϊκοί θεσμοί που, καλώς ή κακώς, έχουν άποψη για το τι γίνεται, μιας και τα λεφτά είναι κατά κύριο λόγο δικά τους. Τίποτα δεν είναι πια απλό. Αυτό φαίνεται στην πορεία των διαφόρων διελκυστίνδων που βρίσκονται σε εξέλιξη στο τραπεζικό σύστημα και οι οποίες, αν συνεχιστούν, θα μας βάλουν σε περιπέτειες. Είναι πολύ πιθανό να φανεί και στο πώς θα προχωρήσουν, ή δεν θα προχωρήσουν, μεγάλα και ιδιότυπα επιχειρηματικά deals που βρίσκονται κοντά στην ολοκλήρωση.
Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη είναι, προφανώς, ανέτοιμη στον τομέα της τραπεζικής επιτήρησης. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι παλινδρομήσεις και τα λάθη του SSM σε θέματα που αφορούν την Ελλάδα.
Οι Ελληνες παίκτες συνεχίζουν να παίζουν σαν να μην τους βλέπει κανείς. Οι ξένοι παίκτες δυσκολεύονται να κατανοήσουν το νεοβυζαντινό σύστημα εξουσίας και εγκλωβίζονται σε απολυτότητες και εμμονές. Οι μεν φέρονται σαν τους Αγγλους μετά το τέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, οι δε σαν αποικιοκράτες που δεν έχουν ιδέα από αποικιακή διοίκηση.
Πρέπει σύντομα να βρεθεί μια ισορροπία. Το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να βρίσκεται αενάως σε κατάσταση αβεβαιότητας και ομηρίας. Αναμένονται σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις, από τις οποίες θα κριθεί αν η χώρα θα βγει από τη μαύρη τρύπα της ύφεσης. Η εικόνα που προβάλλει η χώρα δεν είναι σοβαρή. Μοιάζει να μην έχει εφεδρείες και να ανακυκλώνει, αναγκαστικά, χθεσινά «υλικά». Με τους περιορισμούς που έχουν βάλει ξένοι και ντόπιοι διασφαλίζουν ότι είναι λίγοι οι Ελληνες ή ξένοι που θα αναλάμβαναν το ρίσκο μιας υπεύθυνης θέσης στην Ελλάδα. Η συνέχιση της σημερινής κατάστασης θα έχει τραγικές συνέπειες για τη χώρα, και για εκείνους που υποτίθεται ότι έχουν ρισκάρει τα χρήματά τους εδώ. Μεταξύ του παλαιού στάτους κβο και της γραφειοκρατικής αδράνειας και ασυναρτησίας, δεν μπορεί, θα υπάρχει κάποιος άλλος δρόμος.