Σε ποιον άλλον μουσικό θα δίνατε το Νομπέλ;

Σε ποιον άλλον μουσικό θα δίνατε το Νομπέλ;

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θεοδόσης Μίχος, αρχισυντάκτης της popaganda.gr, ραδιοφωνικός παραγωγός στον Best 92,6 FM

Λίγες ημέρες αφότου ο κ. Ζίμερμαν έλυσε την πολυσυζητημένη σιωπή του, ρίχνοντας έτσι τους τίτλους τέλους στο βραχύβιο και ολίγον τι σαχλό, κατ’ εμέ, σίριαλ σχετικά με την αποδοχή ή μη της βράβευσής του από τη Σουηδική Ακαδημία, έτυχε να δω το «Gimme Danger», το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ ή, για να είμαι πιο ακριβής, το βαθιά συγκινητικό love letter του Τζιμ Τζάρμους για τους Stooges, τη «σημαντικότερη μπάντα στην ιστορία του ροκ», όπως υποστηρίζει ο ίδιος ο ασπρομάλλης auteur. Μια ταινία που με αβίαστο τρόπο λειτουργεί σαν κλείσιμο του ματιού προς όσους δεν συγκινούμαστε από το ντιλανικό Νομπέλ, που δεν το θεωρούμε κανενός είδους δικαίωση του ροκ, όπως ειπώθηκε από ασεβή χείλη που επιμένουν να μη μένουν άλαλα όταν δεν κατέχουν σε βάθος το αντικείμενο για το οποίο «κόπτονται» (δικαίωση απέναντι σε τι και ποιον;) και που για πάντα θα λογίζουμε το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο του Ιγκι απείρως πιο σημαντικό από κάθε σοβαροφανές σύμβολο ή τρόπαιο. Είναι η αέναη απάντηση στον καθωσπρεπισμό του γλυκού νερού. Θα μου πείτε, υπάρχει και του αλμυρού; Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι θα είχε πλάκα ο Ιγκι Ποπ («Ηθελα λίγες λέξεις για κάθε τραγούδι, δεν ήθελα να είμαι ο Ντίλαν», λέει σε μια χαρακτηριστική στιγμή του ντοκιμαντέρ, ο μόνος επιζών πια της «Αγίας Τριάδας» που απαρτιζόταν από τον ίδιο, τον Ντέιβιντ Μπόουι και τον Λου Ριντ) να ανέβαινε κουτσαίνοντας στο όποιο πόντιουμ και να έκανε ακριβώς αυτό που έκανε και όταν οι Stooges κέρδισαν μια θέση στο Rock ‘n’ Roll Hall of Fame (άλλο μαυσωλείο από εκεί…). Και με τα δύο χέρια.

Ανδριάνα Μπάμπαλη, τραγουδίστρια, τραγουδοποιός

Σκεφτόμουν να γράψω για τον Μπρους Σπρίνγκστιν, αλλά τελικά ως γυναίκα αποφάσισα να πάω με την Τζόνι Μίτσελ. Μια προσωπικά αγαπημένη μου τραγουδοποιό που ξεκίνησε στα 60’s και συνέχισε χωρίς να σταματήσει να εξελίσσεται μέχρι σήμερα. Βγήκε μπροστά ως φολκ τραγουδοποιός στα 60’s, χαρακτηρίζοντας τον εαυτό της ως «μια ζωγράφο που γράφει τραγούδια» μιας και είναι εξαιρετική ζωγράφος. Επηρέασε γενιές γυναικών, και όχι μόνο, τραγουδοποιών σε όλο τον κόσμο και αποτύπωσε μια ολόκληρη γενιά με το Γούντστοκ, μίλησε για την τσιμεντοποίηση των πόλεων από τα 70’s με το Big yellow taxi, αλλά και το 2007 με το Shine για τις παγκόσμιες πληγές του σύγχρονου ανθρώπου. Οι βόμβες στο Ιράκ, τα κινητά τηλέφωνα, η στρεβλή χρήση της τεχνολογίας, τα εγκλήματα της Καθολικής Εκκλησίας, τους νεκρούς στρατιώτες, την εξουσία του χρήματος. Για όλα αυτά, αλλά και γιατί είναι σπουδαία, ιδιοφυής μουσικός, της αξίζει.

Γεώργιος Ανδρέου, συνθέτης

Θα το έδινα στον Λέοναρντ Κοέν. Η βράβευση ενός τραγουδοποιού με Νομπέλ Λογοτεχνίας υπογραμμίζει την πρωτογένεια και την υψηλή καλλιτεχνική επίδοση που απαιτεί ο στίχος ενός τραγουδιού. Πολλοί ξενίστηκαν από την κίνηση της Σουηδικής Ακαδημίας – διαφωνώ με το σκεπτικό τους. Υπάρχουν χιλιάδες ανάξια λόγου πεζογραφήματα στην ιστορία της γραφής. Εχουν ξεχαστεί – μαζί τους ένα σωρό εξίσου κακότεχνοι στίχοι τραγουδιών. Τα αριστουργήματα, όμως, επιβιώνουν. Ευτυχώς. Κι ο Κοέν έχει γράψει αριστουργήματα – λεπταίσθητα όσο επικά, δραματικά αλλά με λεπτό υποδόριο χιούμορ. Εχει αυτοσαρκαστεί πικρά κι αστεία συγχρόνως. Εχει αντέξει τις αντιφάσεις που τον συναποτελούν (καταγωγής, βίου, παιδείας). Ο απολεσθείς παράδεισος, τόπος κοινός της ιδιοπροσωπίας του δυτικού πολιτισμού, μαζί η Ζαν της Λωραίνης. Δίπλα το ξενοδοχείο του Μεγάλου Μήλου κι η Τζάνις Τζόπλιν. Το Μανχάταν ως Βερολίνο, το Αουσβιτς. Η νεωτερική γλυκόπικρη αύρα των μεγαλουπόλεων, οι έρωτες ως πλάνη, ως ύβρις, ως διαρκής επιστροφή στο σημείο μηδέν της σκοτεινής ρίζας της κραυγής κάθε βροτού, οι έρωτες που συντρίβονται, οι έρωτες που υψώνονται στον νυχτερινό ουρανό του Μανχάταν, της Ιερουσαλήμ, της Υδρας – αερόστατα παροξυσμών ετοιμόρροπα, χιλιομπαλωμένα, όμως πετούν. Αμαρτία. Εξιλέωση. Μεγάλη πένα ο Λέοναρντ. Θα μπορούσα, βέβαια, να το δώσω σε έναν άλλο σπουδαίο μουσικό: τον Νίκο Γκάτσο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή