Cash is still king για τα συντηρητικά χαρτοφυλάκια, αλλά η νομισματική πολιτική αρνητικών επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών καθιστά την αναζήτηση αποδόσεων στις διεθνείς αγορές ολοένα και πιο δύσκολη υπόθεση.
Ετσι δεν αποτελεί έκπληξη που μεγάλα «σπίτια», όπως η HSBC, διακρατούν πλέον έως και το 78% του χαρτοφυλακίου τους σε μετρητά και ομόλογα υψηλής πιστοληπτικής αξιολόγησης. Αλλοι διαχειριστές, όπως της Goldman Sachs, συνιστούν αμυντικές θέσεις και χαρακτηρίζουν υψηλές τις αποτιμήσεις τόσο των μετοχών όσο και των ομολόγων και αυξημένα τα ρίσκα αρνητικών σοκ για τις αγορές. Κάποιοι, όπως στη Merrill Lynch, αναζητούν ρυθμούς ανάπτυξης –οι οποίοι σπανίζουν πλέον στις ανεπτυγμένες οικονομίες– στις αναδυόμενες της Ασίας, αλλά οι περισσότεροι εξ αυτών αποφεύγουν πλέον την Ιαπωνία και το γιεν.
Στο Λονδίνο, το πρόσφατο ράλι των μετοχών σε νέα ιστορικά υψηλά όλων των εποχών κρύβει το γεγονός πως, αν και σε όρους στερλίνας η χρηματιστηριακή αγορά εμφανίζει φέτος άνοδο της τάξεως του 14%, σε όρους δολαρίου έχει χάσει πάνω από 1%, ενώ ανάλογη είναι και η συμπεριφορά του αποτιμημένη σε ευρώ. Αιτία, η υποχώρηση της στερλίνας σε χαμηλά 30 ετών εξαιτίας των κλιμακούμενων φόβων για μάλλον επεισοδιακό Brexit.
Ομως και ο χρυσός εκτιμάται ότι έχει «τρέξει» στην τρέχουσα φάση και κάποιοι εκτιμούν πως ενδεχόμενη αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων τον Δεκέμβριο, κάτι που έχει αρχίσει να προεξοφλεί η αγορά, θα πιέσει τις τιμές του πολύτιμου μετάλλου.
Αισιοδοξία επικρατεί οψίμως, πάντως, για τον ενεργειακό κλάδο, υπό την εκτίμηση πως οι τιμές του αργού πετρελαίου έχουν δει τα χαμηλά τους και η πρόσφατη συμφωνία του ΟΠΕΚ για περιορισμό της παραγωγής, αν και αμφίβολης εφαρμογής, θα παράσχει στήριξη στα χρεόγραφα των πιο ποιοτικών ομίλων του κλάδου. Στη λέξη ποιότητα κρύβεται άλλωστε και το κλειδί για τις περισσότερες από τις συστάσεις των μεγάλων ξένων οίκων. Ποιότητα τόσο στους ισολογισμούς των εταιρειών όσο και στις αναπτυξιακές τους προοπτικές αλλά και στις διοικήσεις τους και στο μακροοικονομικό περιβάλλον εντός του οποίου δραστηριοποιούνται.
Είτε πρόκειται για εκδότες ομολόγων είτε για μετοχές, οι private bankers υποδεικνύουν ομίλους με υψηλές και επαναλαμβανόμενες μερισματικές αποδόσεις, όταν μιλούν για μετοχές και για υψηλής πιστοληπτικής αξιολόγησης εκδότες ομολόγων. Το πρόβλημα είναι πως τα ομόλογα και οι μετοχές, με αυτά τα χαρακτηριστικά, διαμορφώνουν τις αποτιμήσεις τους σε επίπεδα που απέχουν από το να χαρακτηριστούν ελκυστικά, πλην εξαιρέσεων που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.