Σαν να μην πέρασε μια ημέρα από τότε που ο κόσμος ήταν μοιρασμένος στα δύο. Σαν να μην έχει καταρρεύσει με πάταγο το σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Σαν να μην τέλειωσε ποτέ ο Ψυχρός Πόλεμος. Η συνδικαλιστική ηγεσία των Ελλήνων διδασκάλων, η ΔΟΕ, συνεδρίασε και αποφάσισε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα είναι ανεπιθύμητος στη χώρα μας! Με πολιτική ανάλυση και γλώσσα της περασμένης τριακονταετίας, οι διδάσκαλοι των σημερινών πιτσιρικάδων καταριούνται ένα πολιτικό αγνοώντας την πολύτιμη βοήθεια που προσέφερε στη χώρα μας αυτήν τη στιγμή. Εχει σημασία να θυμηθούμε μία παράγραφο του, μνημειώδους αναχρονισμού, ανιστόρητου κειμένου, το οποίο συντάχθηκε από εκπαιδευτικούς: «Η παρουσία του προέδρου Ομπάμα στην Αθήνα αποτελεί πρόκληση για τον ελληνικό λαό, την παραμονή της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κατά της αμερικανοκίνητης χούντας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες, υποδέχονται τον επικεφαλής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για την ενίσχυση της παρουσίας των συμφερόντων του και την επιβολή των επεκτατικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή…». Αραγε, πόσοι δάσκαλοι που μπαίνουν στις τάξεις εμφορούνται από τις ίδιες αντιλήψεις; Ποιοι αγνοούν ότι με τα μέτρα του κόσμου τούτου και όχι του φανταστικού ο Ομπάμα υπήρξε ένας προοδευτικός πρόεδρος, άνθρωπος της καταλλαγής και της συνεννόησης, όχι του διχασμού και τού μίσους; Πόσοι δεν ξέρουν ότι στο επαναστατικό για τα αμερικανικά δεδομένα πρόγραμμά του για την περίθαλψη βρήκαν καταφύγιο 17 εκατομμύρια πολίτες που δεν είχαν πρόσβαση στις δομές Υγείας; Ποιοι δεν έμαθαν ποτέ ότι ο συγκεκριμένος «ιμπεριαλιστής» πέτυχε τη συμφωνία με το Ιράν, έβαλε την Αμερική στο παιχνίδι κατά της κλιματικής αλλαγής, έδωσε μάχες για την οπλοκατοχή; Κανείς τους δεν πληροφορήθηκε ότι υπήρξε ο πλέον καλλιεργημένος πρόεδρος της υπερδύναμης των τελευταίων δεκαετιών, άνθρωπος με όραμα και αξίες, που άφησε το βαθύ αποτύπωμα της πολιτείας του στον θεσμό;
Ελπίζω ότι όσοι δάσκαλοι δεν διαδήλωναν θα άκουσαν χθες τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος κατά την ομοσπονδία τους ήρθε εδώ για να τακτοποιήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ, να μιλάει σε παγκόσμιο, εννοείται, ακροατήριο για την αναγκαιότητα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, για τον φαύλο κύκλο της λιτότητας, για την επείγουσα ανάγκη της ανάπτυξης. Ηταν ό,τι περισσότερο ζητούσε από τον ηγέτη της υπερδύναμης η χώρα μας, ό,τι απαιτεί από τους Ευρωπαίους εταίρους της. Για τους αιθεροβάμονες συνδικαλιστές κάθε απόχρωσης, αριστερούς και δεξιοαριστερούς εθνικολαϊκιστές, όλα αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Αλλωστε, στον δικό τους πλανήτη τα χρέη διαγράφονται με «τσαμπουκά» των λαών και η ανάπτυξη είναι εργαλείο διαβολικό αφού παράγει κέρδη· όσο για τα λεφτά, βρίσκονται εάν υπάρχει πολιτική βούληση… Κακόμοιρα παιδάκια!