Κατανοώ τον Νίκο Φίλη, όταν στον αποχαιρετιστήριο λόγο του από το υπουργείο Παιδείας μίλησε για «τους ενωτικούς αγώνες μας στο νεολαιίστικο και στο φοιτητικό κίνημα εκείνης της εποχής και ειδικότερα στον ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟ, για τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τη μόρφωση της νέας γενιάς, είναι το μέταλλο από το οποίο είναι καμωμένη η δικιά μας γενιά που ακολούθησε τη γενιά της αντιδικτατορικής πάλης, τη γενιά των Λαμπράκηδων και του 114 και τη δρακογενιά της εθνικής αντίστασης». Ακόμη κι αν κάποιος διαφωνεί, πολιτικά και ιδεολογικά με τον Νίκο Φίλη, πρέπει να του αναγνωρίσει πως περιγράφει αδρά μια γενιά που το αξιακό της οπλοστάσιο δεν αποκτήθηκε εύκολα. Από την άλλη, ο κ. Φίλης δεν απευθύνθηκε στους πολιτικούς του αντιπάλους, λέγοντας «χαμογελώ και μόνο με την απορία των ανθρώπων που ρωτούν γιατί ο Φίλης δεν δέχθηκε τα υπουργεία που του προσφέρθηκαν. Δεν με ξέρουν. Δεν υποψιάζονται τι μπορεί να παραχθεί όταν η ατομική αξιοπρέπεια συναντάται και εκπροσωπεί τη συλλογική αξιοπρέπεια». Η αποστροφή αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, τον πρωθυπουργό «της πρώτης αριστερής κυβέρνησης». Εκείνος ήταν που του προσέφερε να επιλέξει από ένα καλάθι υπουργείων ως αντάλλαγμα του Παιδείας και Θρησκευμάτων!
Το περασμένο Σάββατο, σε μια εκδήλωση στο βιβλιοπωλείο Πλειάδες για το τελευταίο βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού «Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ», ο 92χρονος σήμερα Δημήτρης Ραυτόπουλος –διανοούμενος, μυθική μορφή για τον κόσμο της Αριστεράς– έδωσε δείγμα πολιτικού λόγου που μπορεί να συμβάλει ώστε η κοινωνία να προχωρήσει ξεχνώντας τα εμφυλιακά πάθη και τα μεταπολιτευτικά λάθη. Ο κ.Ραυτόπουλος –χειροκροτούμενος από το κοινό, πλην μιας εξαίρεσης– στηλίτευσε τη ρητορική του μίσους, τα τερατώδη ψέματα, τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την υποκρισία που μετατρέπει τους προ 2015 «τοκογλύφους» σε νυν «πιστωτές» και «θεσμούς». Επίσης, κοιτάξτε μόνο τη σημερινή σύνθεση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, που κατά περίπτωση εγείρει τουλάχιστον απορίες…
«Πώς εξηγείτε τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ;» είχα ρωτήσει τον Δ. Ραυτόπουλο στο «Γεύμα» με την «Κ» στις 30 Αυγούστου 2015. «Πρώτον, με τον πατροπαράδοτο αριστερό οπορτουνισμό. Βαθιές είναι οι ρίζες του» απάντησε για να προσθέσει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε στον εθνολαϊκισμό και στη συνωμοσιολογία ώστε να εξάψει αντιευρωπαϊκά πάθη, να κηρύξει τη χάρτινη απελευθερωτική Αντίσταση».
Σήμερα είναι η 43η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και είναι να απορείς πόσοι από τους Αριστερούς μιας άλλης εποχής έχουν μεταμορφωθεί σε άλλο δαρβινικό είδος, αρνούμενοι να παραδεχθούν ότι η κυβερνώσα Αριστερά τους απογοήτευσε. Μια παραλλαγή του εμμονικού στρουθοκαμηλισμού είναι η κατάντια της επετείου. Υπάρχουν, ωστόσο, και εκείνοι που επιμένουν, και θυμούνται «τι μπορεί να παραχθεί όταν η ατομική αξιοπρέπεια συναντάται και εκπροσωπεί τη συλλογική αξιοπρέπεια».