Μπορεί να πήραμε μια πολύτιμη ισοπαλία από την εθνική ποδοσφαιρική ομάδα της Βοσνίας -Ερζεγοβίνης, καταφέραμε όμως να μας μισήσει ένας ολόκληρος λαός και όχι γιατί τους κλέψαμε στο τελευταίο δευτερόλεπτο τη νίκη. Αλλά εξαιτίας του κατάπτυστου πανό που ανάρτησαν, πλάι σε ελληνικές σημαίες, κάποια δικά μας φασιστοειδή στην κερκίδα, το οποίο έγραφε στα σέρβικα «Noz, Zica, Srebrenica», που θα πει στα ελληνικά «μαχαίρι, σύρμα, Σρεμπρένιτσα». Hταν σαν να έπαιζε η Εθνική μας στο Βερολίνο και κάποιοι Γερμανοί οπαδοί να σήκωναν στην εξέδρα πανό με σύνθημα «μαχαίρι, σύρμα, Δίστομο», Καλάβρυτα, ή το όνομα κάποιου άλλου ελληνικού χωριού όπου οι ναζί πρόγονοί τους έσφαξαν και έκαψαν αμάχους.
Πώς θα αντιδρούσαμε εμείς οι Ελληνες; Οπως αντέδρασαν οι απλοί άνθρωποι στη Βοσνία, με οργή και μίσος για την Ελλάδα. Γιατί για όσους δεν θυμούνται και εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το φοβερό έγκλημα της Σρεμπρένιτσα δεν έγινε ποτέ (!), σ’ αυτή την πόλη στην κοιλάδα του Δρίνου, τον Ιούλιο του 1995, τα στρατεύματα των Σερβοβοσνίων Μλάντιτς και Κάρατζιτς, επικουρούμενα (;) από μερικούς δικούς μας κατσαπλιάδες και φασιστοειδή, κατέσφαξαν στα δάση και τις χαράδρες 8.000 Βόσνιους μουσουλμάνους αμάχους αιχμαλώτους. Το άθλιο πανό κατέβηκε, καθυστερημένα, όμως η ζημιά έγινε. Πέραν των αθλητικών επιπτώσεων που μπορεί να φτάσουν μέχρι και στη βαριά τιμωρία της Εθνικής μας, και των αντιποίνων που πρέπει να περιμένει η δική μας αποστολή στον επαναληπτικό αγώνα στη Ζένιτσα, ποτίσαμε με δηλητήριο τις σχέσεις μας μ’ έναν λαό της περιοχής ο οποίος πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα, σ’ έναν εμφύλιο στον οποίο χύθηκε από τα εμπλεκόμενα έθνη της πρώην Γιουγκοσλαβίας άφθονο αίμα. Η Ελλάδα κατέβαλε μεταπολεμικά προσπάθειες, ξόδεψε χρήμα και διπλωματικό κεφάλαιο για να διαλύσει, ή να απαλύνει, το εχθρικό κλίμα που κυριαρχούσε στους Βόσνιους μουσουλμάνους, τους Κροάτες, τους Αλβανούς, εξαιτίας της συμπαράταξής της στον πόλεμο με το καθεστώς Μιλόσεβιτς και πράγματι έγιναν κάποια δειλά βήματα προς τη βελτίωση των σχέσεων. Τώρα, σε μια περίοδο που η Ελλάδα πασχίζει να κάνει διπλωματική επαναφορά στα βόρεια σύνορά της, προκαλούμε ευαίσθητες χορδές ενός έθνους με το οποίο δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να μην είμαστε φίλοι.
Εκτός και αν επιθυμούμε να εμπλακούμε εκ νέου στα εθνοτικά μίση μεταξύ των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τούτη τη φορά με όρους γηπέδου και, φυσικά, πάλι για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα των Σέρβων.
Διότι το σύνθημα με το οποίο επιχειρήθηκε να σοκαριστούν οι Βόσνιοι προερχόταν, και αυτό, από το χουλιγκανικό οπλοστάσιο των Σέρβων, αφού ακούγεται στα γήπεδα του Βελιγραδίου από τους φανατικούς της εξέδρας, απ’ όπου ο Αρκάν, ο καπετάν Ντράγκαν και οι λοιποί λατρεμένοι σε πολλούς συμπατριώτες μας «πολέμαρχοι» στρατολογούσαν παραστρατιωτικούς για να ξεκοιλιάζουν εγκύους γυναίκες στη Βοσνία…