Χαμένες ευκαιρίες

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι παρεξηγήσεις με το ζήτημα του χρέους συνεχίζονται. Επειδή πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτο να μπερδεύονται όλοι με τόσα που ακούν, θα μπορούσε να μην είχε μεγάλη σημασία. Αποκτά όμως όταν η ίδια η κυβέρνηση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιδεικτικά φροντίζουν να συντηρούν τη σύγχυση μεταξύ του εφικτού, του χρήσιμου και του κομματικά ωφέλιμου.

Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στη δήθεν αυτοδίκαιη απαίτηση «απομείωσης» του χρέους ήταν μια διπλά λανθασμένη κίνηση.

Πρώτον, είναι γνωστό ότι κανείς, ούτε στην Ευρώπη ούτε στην έδρα του ΔΝΤ, δεν μιλά για μείωση της ονομαστικής αξίας των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα προκειμένου να μην καταρρεύσει σε συνθήκες φτώχειας και αποξένωσης από το διεθνές εμπόριο και, συντόμως, εξόδου από το ευρώ, το γνωστό μας Grexit. Επιπλέον, όπως νόμιζα ότι είχε κατανοήσει ο πρωθυπουργός, η αγορά κεφαλαίων έχει επινοήσει πολλούς άλλους τρόπους να πετύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα χωρίς να επιχειρήσουμε την πραγμάτωση κάποιας από τις διαρκώς επιστρέφουσες «αυταπάτες» της κυβερνητικής ομάδας. Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να συμπεριφέρεται όπως θα περίμενε κανείς από τον Αλέξη που νιώθει εκτεθειμένος στις βολές της Κωνσταντοπούλου!

Δεύτερον, οι αξιωματούχοι του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να προστατεύσουν όσα μπορεί να επιτύχει το διάβημα που ανυπερθέτως είχε σχεδιάσει να κάνει ο πρόεδρος Ομπάμα, όταν έβαλε την Αθήνα πρώτη στάση στο τελευταίο υπερατλαντικό του ταξίδι ως ηγέτης. Ηθελε, όταν θα καθήσει στο Βερολίνο να συζητήσει τα πολύ, πολύ σοβαρά ζητήματα με την ηγέτιδα της Γερμανίας αλλά και με τους ηγέτες της Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας, δηλαδή όλων των μεγάλων κρατών της Ευρώπης, να γνωρίζουν όλοι τι πιστεύει στο θέμα της Ελλάδας.

Στερούμαστε εμείς στην Αθήνα μιας πραγματικά έξυπνης διπλωματίας. Δεν είχε κανένα λόγο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να δώσει τόσο υψηλή δημοσιότητα στο Σκοπιανό, όπως έκανε, όταν το πρόταξε μαζί με τις ψυχωτικές ανοησίες του Ερντογάν, δίπλα στο μόνο επίκαιρο και κρίσιμο θέμα της επικείμενης λύσης στο τέλμα του Κυπριακού. Η επαναφορά του στυλ Σαρτζετάκη στο προεδρικό μέγαρο με την παρακλητική χρήση των στίχων του Ελύτη, ήταν μια ακόμη κακή στιγμή της κακής προσέγγισης στον αυθορμητισμό που ενίοτε διαπνέει τη διπλωματία των ΗΠΑ.

Υποθέτω ότι η κυβέρνηση τα έχει λίγο χαμένα: κοιτούσα τον Αλέξη Τσίπρα να παρακολουθεί με ειλικρινή θαυμασμό και ικανοποίηση την ομιλία Ομπάμα και πιστεύω ότι μοιραστήκαμε το καμάρι, που όλοι νιώσαμε, να την απευθύνει σε ολόκληρο τον κόσμο κάτω από τη σημαία μας.

Αναρωτιέμαι, όμως, αν ο κ. Τσίπρας κατανόησε την τεράστια απόσταση που χωρίζει τη μέχρι χθες παρουσία του στην πολιτική, από τα νοήματα που με ανάλαφρο όσο και πειστικό τρόπο παρέθεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Ισως πάλι να κατανόησε προχθές ότι ο φιλελευθερισμός είναι η πραγματική ιδεολογία της Δημοκρατίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή