Αν σας κεράσουν λιόψωμο από φύτρα σιταριού, πατέ από καρύδια, μαγιονέζα από αβοκάντο και ως επιδόρπιο πουτίγκα με σπόρους chia, μην εκπλαγείτε και δοκιμάστε χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι βιγκανιστές αλλά και οι χορτοφαγικοί ωμοφάγοι αυξάνονται και πληθύνονται στην Ελλάδα, οπότε οι συνταγές τους γίνονται περιζήτητες. Οι ένθερμοι οπαδοί των δύο κατηγοριών, που είναι μεν διακριτές αλλά συγγενείς στη φιλοσοφία, συναντήθηκαν στο πρώτο vegan life festival, που πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά με μεγάλη επιτυχία στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι. «Συνολικά, είχαμε 6.500 επισκέπτες», λέει με ικανοποίηση στην «Κ» ο κ. Φραγκίσκος Σακελλαρίδης, εκ των διοργανωτών, «πολλοί από όσους προσήλθαν για να δοκιμάσουν από τα εδέσματα των 50 περιπτέρων ή για να ακούσουν τις εισηγήσεις επιστημόνων δεν έχουν ακόμα μυηθεί σε αυτόν τον τρόπο ζωής, ακόμα φλερτάρουν με την ιδέα». Αυτό συνιστά, άλλωστε, για τους πρωτεργάτες επίτευγμα, καθώς «δεν έχει νόημα να βρισκόμαστε μόνον μεταξύ μας οι ομοϊδεάτες». Ο 30χρονος Φραγκίσκος πήρε τη μεγάλη απόφαση στα 27. «Είχα πάει ταξίδι στην Κίνα, όπου είδα έναν δεμένο σκύλο να βασανίζεται». Αυτή η εικόνα τον στιγμάτισε. «Το κίνητρο για το 99% των ανθρώπων που είναι βιγκανιστές είναι ηθικό» τονίζει ο ίδιος, που διαβεβαιώνει ότι το φεστιβάλ θα συνεχιστεί. «Η τάση προς τον βιγκανισμό, που δεν είναι η απλή χορτοφαγία, αφού συνεπάγεται διακοπή της βρώσης κάθε ζωικής προέλευσης τροφής, είναι διεθνής και έχει μεγάλη απήχηση στους νέους 20 έως 30 ετών, στους οποίους η πληροφορία φτάνει κατεξοχήν μέσω του Ιντερνετ και του youtube» διευκρινίζει ο κ. Σακελλαρίδης, που εντός δύο ετών έχασε δεκαεπτά κιλά. Πράγματι, ντοκιμανέρ που καταγράφουν τις συνθήκες εκτροφής ζώων σε μονάδες ανά την υφήλιο έχουν προκαλέσει αποτροπιασμό σε εκατομμύρια ανθρώπους.
«Εγώ, πάντως, είμαι εκ γενετής χορτοφάγος» αναφέρει στην «Κ» η κ. Φλώρα Παπαδοπούλου, που θεωρείται η γκουρού της Ελλάδας στο θέμα της χορτοφαγικής ωμοφαγίας. Γεννημένη το 1960 στο Παγκράτι αποτέλεσε ήδη από βρέφος ένα φαινόμενο, καθώς απέβαλε οποιαδήποτε ζωικής προέλευσης τροφή, ενώ ούτε καν θήλασε. «Την εποχή εκείνη προκάλεσα αρχικά μεγάλη ανησυχία στην οικογένειά μου, ενώ οι γιατροί με υπέβαλαν σε όλες τις σχετικές εξετάσεις, χωρίς ωστόσο να βρίσκουν κάποια επιστημονική ερμηνεία» θυμάται η 56χρονη, που χάρη στην ωμοφαγία διαθέτει ενέργεια και διαύγεια ανάλογες ανθρώπων 20 χρόνια νεότερων. Ο φόβος της εποχής εκείνης ήταν η αβιταμίνωση και η ραχίτιδα. «Εγώ, όμως, μεγάλωνα και ήμουν η ψηλότερη στην τάξη μου». Η κοινωνική πίεση λόγω των διατροφικών της επιλογών ήταν τέτοια, που ο Σύλλογος Γονέων του σχολείου της ζητούσε… να μην κάνει παρέα με τα παιδιά τους για να μην τα επηρεάσει!
Σήμερα, η κ. Παπαδοπούλου τα θυμάται όλα αυτά με χαμόγελο. «Το 1978 κάποιοι φίλοι από το εξωτερικό ακούγοντας το μενού μου, αναφώνησαν: μα εσύ είσαι χορτοφάγος!». Εκτοτε, κατάλαβε πού ανήκει. «Από το 1995 άρχισα να μελετώ συστηματικά και μέσα από το διάβασμα πήγα ένα βήμα παρακάτω, στη χορτοφαγική ωμοφαγία, στην οποία εκπαιδεύτηκα αργότερα στη Μ. Βρετανία υπό την καθοδήγηση της Alissa Cohen» σημειώνει η κ. Παπαδοπούλου, που στο μεταξύ έχει γράψει δύο βιβλία και έχει πραγματοποιήσει ζωντανά ή διαδικτυακά χιλιάδες σεμινάρια. «Η μετάβαση πρέπει να γίνεται σταδιακά, σε φίλους μη ωμοφάγους θα ετοιμάσω μια πίτσα στον αφυγραντήρα, με τυρί που έχει ως πρώτη ύλη ξηρούς καρπούς». Η μαγειρική των ωμοφάγων απαιτεί οργάνωση και εξάσκηση, καθώς η αφύγρανση είναι πολύωρη. «Με ένα μούλτι, ένα μπλέντερ και έναν αφυγραντή είμαστε επαρκείς», διευκρινίζει γελώντας. «Eίμαι, όμως, πλέον πεπεισμένη ότι ο καθένας πρέπει να ακολουθεί τη διατροφή που μπορεί να υποστηρίξει σωματικά, ψυχολογικά και πνευματικά», καταλήγει. Για του λόγου το αληθές, «η κόρη μου είναι χορτοφάγος που τρώει γαλακτοκομικά και ο γιος μου χορτοφάγος που τρώει ψάρι».