Αν οι υπουργοί είχαν πραγματική αγωνία για κοινά πράγματα, θα πρόσεξαν χθες, λίγο πριν από το μεσημέρι, την πολύ καλή είδηση που περιείχε το δελτίο Τύπου της Τράπεζας Ελλάδος με τα τελευταία στοιχεία για τις διεθνείς δοσοληψίες της χώρας. Εμπόριο αγαθών, ανταλλαγή υπηρεσιών, ροές κεφαλαίων, όλα περνούν σε αυτό που ονομάζουμε ισοζύγιο συναλλαγών με τον υπόλοιπο κόσμο. Για έναν ακόμη μήνα, τον Σεπτέμβριο 2016, το ισοζύγιο βελτιώθηκε και, το κυριότερο, κατέγραψε πλεόνασμα ενός δισ. ευρώ! Η διόρθωση της εξωτερικής ανισορροπίας δεν είναι καινούργια. Το γεγονός, όμως, ότι συνεχίζεται έχει ιδιαίτερη σημασία. Αν ποτέ κατορθώσουμε να προσελκύσουμε μεγάλες αξίες διεθνών επενδύσεων, το ισοζύγιο θα «υποφέρει», αφού η τοποθέτηση κεφαλαίων σημαίνει αγορές πραγμάτων που σε μεγάλο βαθμό δεν παράγονται στην Ελλάδα, πρέπει δηλαδή να εισαχθούν ή να πληρωθούν σε εταιρείες και εργαζομένους στο εξωτερικό.
Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία αλλά και την ευαισθησία του ισοζυγίου αν προσέξουμε ότι στους εννέα φετινούς μήνες το πλεόνασμα, εξαιρετικά μεγάλο, έφθασε στο 1,4 δισ. ·είναι όμως μειωμένο κατά 1,8 δισ. σε σύγκριση με την ίδια περυσινή περίοδο. Ο λόγος είναι απλός: οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων κράτησαν μακριά από τις ελληνικές τράπεζες σημαντικό τμήμα των εσόδων από τις διεθνείς μεταφορές. Οι αποτυχίες έτρωσαν την εμπιστοσύνη. Την ίδια στιγμή, όμως, ήρκεσε μία εξαγορά (με την πώληση της ασφαλιστικής εταιρείας της Eurobank προς εταιρεία του βασικού ιδιώτη μετόχου της) για να αυξηθούν οι άμεσες διεθνείς επενδύσεις.
Οι συζητήσεις για τα εργασιακά ζητήματα θα κριθούν σε αυτό το μέτωπο, όπως το περιγράφουν τα στοιχεία του εξωτερικού ισοζυγίου. Καμία ελληνική επιχείρηση δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις περίφημες «ομαδικές» απολύσεις. Είναι μάλιστα παράδοξο ότι η κυρία υπουργός, αν και έκανε το διδακτορικό της σε αυτά τα θέματα, να συμπεριφέρεται αγνοώντας την απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας της 22ας Ιανουαρίου 2014, με την οποία ρυθμίστηκε ικανοποιητικά το θέμα. Είναι παράδοξο ότι η ομάδα Τσίπρα συμπεριφέρεται ως οι προηγούμενοι κυβερνήτες να μην έχουν κάνει τίποτε σωστό. Νομίζω ότι ο καθηγητής Α. Καζάκος, που επόπτευσε την κυρία Αχτσιόγλου, δεν της επισήμανε αρκούντως ότι ο πιο σημαντικός κανόνας, η Grundnorm όπως είπε ο ίδιος, είναι η συνέχεια της διοίκησης –κυρίως όταν διαπραγματεύεσαι με άτομα που χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερες εμμονές– και όχι ο φόβος μπροστά στην, πράγματι δύσκολη, για ολόκληρη την Ευρώπη, αρχή της ανταγωνιστικότητας.
Το μείζον ενδιαφέρον στα εργασιακά αφορά τις νέες επενδύσεις, των νέων επιχειρηματιών, στα νέα επιχειρηματικά σχήματα που πρέπει να δημιουργηθούν από τις στάχτες των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αν δεν είναι σε θέση να κατανοήσει αυτή την προοπτική η κυβέρνηση, καλύτερα να τα παρατήσει εδώ και τώρα.