Η περίοδος της εγκυμοσύνης θεωρείται παραδοσιακά η πιο «ευτυχισμένη» στη ζωή μιας γυναίκας. Υπάρχει, ωστόσο, και η άλλη όψη του νομίσματος.
Στο 30% των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας η διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας σηματοδότησε την «έναρξη» της βίαιης συμπεριφοράς του συντρόφου, όπως αναφέρθηκε χθες στην ημερίδα που συνδιοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων με τα νοσοκομεία ΚΑΤ και «Ελενα Βενιζέλου» ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Βίας εις βάρος των Γυναικών.
«Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί την πρώτη αιτία τραυματισμού γυναικών 15 έως 44 ετών, εκ των οποίων το 10% θα χρειαστεί νοσηλεία», σημείωσε η κ. Ευφροσύνη Σπανέα, σύμβουλος ψυχολογικής στήριξης στο συμβουλευτικό κέντρο της Αθήνας, ΓΓΙΦ. «Η απόφαση μιας γυναίκας να φύγει από μια κακοποιητική σχέση δεν είναι στιγμιαία, έχουν προηγηθεί κατά μέσον όρο 7 σοβαρά περιστατικά βίας και 5 επανασυνδέσεις». Καταλυτικός αποδεικνύεται ο ρόλος του γιατρού, ο οποίος είναι ο πρώτος που συναντά το θύμα μετά το συμβάν. «Το ενδιαφέρον του γιατρού προς την ασθενή λειτουργεί θετικά, ακόμα και όταν εκείνη δεν ομολογεί την αιτία του τραυματισμού της», επισημαίνει η κ. Σπανέα. Ο γιατρός αντιπροσωπεύει την κοινωνία ολόκληρη και η αναγνώριση εκ μέρους του ισοδυναμεί με δημόσια αναγνώριση του προβλήματος. Εξ ου και οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων – κάτι που αποτέλεσε, άλλωστε, και στόχο της ημερίδας.
«Εχουμε κατορθώσει να μειώσουμε τη θνησιμότητα κατά τον τοκετό, αλλά όχι και τις αυτοκτονίες στην εγκυμοσύνη και τη λοχεία», ανέφερε με διάθεση αυτοκριτικής ο δρ Αθανάσιος Φαρφαράς, μαιευτήρας-επιμελητής Β΄ στο «Ελενα». Από τα επείγοντα του δημόσιου μαιευτηρίου περνούν κάθε μέρα περί τα 100 περιστατικά, «μία με δύο φορές την εβδομάδα συνάδελφοι μοιράζονται μαζί μου τις υποψίες τους για κακοποίηση εγκύων». Ενδειξη για βία στη σχέση είναι ο χαρακτηρισμός της εγκυμοσύνης ως «ανεπιθύμητης», το κάπνισμα ή η κατανάλωση αλκοόλ, η αιμορραγία το πρώτο τρίμηνο, ο πρόωρος τοκετός και τα ελλιποβαρή νεογνά.
«Είναι ηλικιακά μικρές, έχουν ιστορικό αποβολών ή εκτρώσεων, είναι πλημμελείς στην παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, δείχνουν να τους απασχολεί κάτι άλλο περισσότερο από την εγκυμοσύνη, αλλάζουν απότομα συμπεριφορά παρουσία του υποψήφιου πατέρα», περιγράφει η κοινωνική λειτουργός στο «Ελενα», Διονυσία Γιαννοπούλου, που αναλαμβάνει τη φροντίδα γυναικών που έχουν πέσει θύματα κακοποιητικών σχέσεων, trafficking ή βιασμών. Ενας γιατρός με οξυμένα αντανακλαστικά μπορεί να ανιχνεύσει περιστατικά βίας σε όλο το φάσμα των ασθενών. Ωστόσο, για όσες (λίγες) τολμούν να καταγγείλουν τον δράστη απαιτείται η ιατροδικαστική γνωμάτευση, η μόνη με νομική ισχύ. «Εξετάζουμε ενδελεχώς τις καταγγέλλουσες κατόπιν εισαγγελικής εντολής», υπενθύμισε η κ. Αννα Ράζου, ιατροδικαστής στο «Ασκληπιείο Βούλας», που μόνον τον Σεπτέμβριο εξέτασε 20 γυναίκες.