Μέσα στα χρόνια της κρίσης, ο χώρος της Συλλογής Φέλιου αναδεικνύεται σε ένα μυστικό άντρο της ζωγραφικής. Στην καρδιά της Φωκίωνος Νέγρη, ένας χώρος φτιαγμένος σαν καταφύγιο φυλάσσει τα έργα σαν κάτι πολύτιμο για το βλέμμα. Σε αυτήν τη φιλόξενη στέγη παρουσιάζεται μέχρι και τα τέλη Ιανουαρίου μια αναδρομική έκθεση του ζωγράφου Κώστα Παπανικολάου.
Η συμπόρευσή τους ξεκίνησε το 1985, με τον συλλέκτη να έχει συγκεντρώσει πάνω από 70 έργα, εκ των οποίων εκτίθενται τα 32. Ολες οι περίοδοι της δουλειάς του καλλιτέχνη εκπροσωπούνται στην επιλογή που έκανε η ιστορικός τέχνης δρ Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη, που αποφάσισε μαζί με τον ζωγράφο ποια θα ήταν τα πλέον «εύγλωττα» για την πορεία του, μοιρασμένη ανάμεσα στα υπαίθρια και αστικά τοπία, με τις φιγούρες να έχουν τον πρώτο λόγο. «Λοιπόν, όταν είχαν τελειώσει όλες οι ετοιμασίες της έκθεσης, μπήκα για πρώτη φορά να τη δω. Εκανα ότι τα έργα δεν είναι δικά μου, ότι είναι κάποιου άλλου, για να δω πώς θα μου φανούν», λέει ο Κώστας Παπανικολάου στην «Κ». «Νομίζω πως η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως πρόκειται κατ’ ουσίαν για λαϊκή ζωγραφική με ακαδημαϊκά φορτία. Δεν θα χαρακτήριζα το αφιέρωμα πλήρως αναδρομικό, αλλά έναν ανάπλου που με κάνει να ξαναθυμηθώ τις επιδιώξεις που είχα κάποτε ως ζωγράφος και να ξαναπαρατηρήσω τα έργα μου να δω αν κατάφερα να τις ικανοποιήσω. Αυτό είναι το μέτρο μου. Το άλλο στοιχείο είναι πως, όταν στέκομαι απέναντι σε κάθε έργο, κάνω ένα άλμα στον χρόνο πηγαίνοντας στην εποχή που το ζωγράφιζα και αναπλάθεται η τότε καθημερινότητά μου».
Για τον Παπανικολάου η σχέση με τον συλλέκτη Φέλιο είναι μακροχρόνια και παραγωγική: «Το καλό είναι πως ούτε εγώ βιοπορίζομαι από αυτόν ούτε εκείνος το παίζει ζωγράφος. Εχουμε μια ντόμπρα σχέση αλληλοσεβασμού που βοηθάει πολύ. Κάνουμε συζητήσεις με ωραίες μπαλιές, χωρίς όμως να μπαίνουν γκολ, διότι δεν παίζουμε ποδόσφαιρο αλλά πινγκ πονγκ», λέει με το γνωστό του χιούμορ και την ευθύτητα ο καλλιτέχνης.
Συνεχίζει: «Η επαφή με έναν συλλέκτη για τόσα χρόνια μπορεί να λειτουργεί και ως παγίδα. Να επιζητείς αυτήν την καταστροφική σιγουριά ότι, αν εγκλωβιστείς στο γούστο του, θα αγοράζει τα έργα σου. Να γίνεις, αντί για ζωγράφος, δημόσιος υπάλληλος. Ευτυχώς, δεν μας έχει συμβεί αυτό. Ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζω τη δουλειά μου είναι πως θέλω να κάνω ό,τι μου έρχεται και κανένας να μην έχει λόγο πάνω σε αυτό. Δεν μπαίνω ποτέ σε πειρασμό να δουλεύω με βάση τα σχόλια που ακούω από τους άλλους. Δεν μπορείς να ζωγραφίζεις με βάση τις κουβέντες. Και ο Φέλιος με τη σειρά του ξέρει πάντα να κρατά τις αποστάσεις του. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά θετικό, πάντως, πως δεν αντιμετωπίζει εγωιστικά τα αποκτήματά του ως θησαυρούς που θα χαίρεται μόνο ο ίδιος, αλλά που θα μοιράζεται με τους άλλους. Είναι σπουδαίο αυτό το καύσιμο για έναν καλλιτέχνη».
Φωκίωνος Νέγρη 16. Η «Ανα-δρομή» θα διαρκέσει έως τις 29/1/2017.