Ο Μισέλ Φάις (Κομοτηνή, 1957) έχει εκδώσει εννέα πεζογραφικά βιβλία, δύο θεατρικά έργα και δύο φωτογραφικά λευκώματα. Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Βιβλία του μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες. Επιμελείται τις σελίδες του βιβλίου στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Διδάσκει Δημιουργική Γραφή (Σχόλη Πατάκης & Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Στο προσκέφαλό μου έχω αποκλειστικά βιβλία ξαναδιαβασμένα (μόνο στο γραφείο μου έχω βιβλία που διαβάζω για πρώτη φορά, τίτλους του εκδοτικού τέμπου). Αυτόν τον καιρό λοιπόν, εκ περιτροπής, ξαναδιαβάζω το «Φως τον Αύγουστο» (Εξάντας) του Φόκνερ, «Το άρωμα της Οδησσού» (Ροές) του Μπάμπελ, «Μίλησε, μνήμη» (Πατάκης) του Ναμπόκοφ, «Η ώρα της αληθινής αίσθησης» (Καστανιώτης) του Χάντκε.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Αν όχι ένας ευτυχισμένος, τουλάχιστον ένας δικαιωμένος ήρωας του Κάφκα. Συγκεκριμένα, αν και ηχεί αδιανόητο, ένας δικαιωμένος Χωρομέτρης («Πύργος», 1926) που δεν πεθαίνει διαψευσμένος και εκμηδενισμένος έξω από τον στόχο του.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με κάποιον που θα μαγείρευε καλά, δεν θα περιαυτολογούσε πολύ και θα είχε χιούμορ.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Υπάρχουν τόσα άλλα γύρω μας που μας βγάζουν εκτός εαυτού…
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Είμαι εμμονικός αναγνώστης κι όχι βιβλιοφάγος. Αυτά που ήταν να με μαγνητίσουν και να με καθορίσουν έχουν πολυδιαβαστεί.
Ποια είναι η Λαίδη Κορτιζόλ λοιπόν; Μας τη συστήνετε ή την ξέρουμε λίγο και οι υπόλοιποι;
Την ορμόνη του άγχους (κορτιζόλη), είτε την ξέρουμε είτε όχι, την περιέχουμε όλοι – σε αδρανή ή ενεργή μορφή. Η Lady Cortisol λοιπόν είναι μια ενσαρκωμένη μορφή της. Πρόκειται για μια θρυμματισμένη ύπαρξη που απαντά στις εξαντλητικές και καταιγιστικές ερωτήσεις μιας απροσδιόριστης αντρικής φωνής. Μια ηρωίδα που, για να ψηλαφίσει τον εαυτό της, μετεωρίζεται μεταξύ ανακριτικής συνθήκης, ψυχιατρικής συνεδρίας, πειραματικού εργαστηρίου, παραισθητικής ή μεταφυσικής εμπειρίας. Τεχνοτροπικά η νουβέλα κινείται στα όρια θεατρικού μονολόγου, υπαρξιακού θρίλερ, σκοτεινής φάρσας.
Πεζογραφία μέσα στο θέατρο ή θέατρο μέσα στη πεζογραφία;
Αμφότερα. Οσο παλιώνεις μπροστά στην άδεια σελίδα, αναζητάς σπινθήρες για να γράψεις. Τα τελευταία χρόνια, οι κώδικες και οι διαθέσεις του θεάτρου έχουν εμπλουτίσει και ανανεώσει την αφηγηματική γραμμή μου.
Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι δική σας. Πάρεργο ή παράλληλη πορεία η τέχνη αυτή;
Η φωτογραφική (αλλά και η ηχητική) αποτύπωση προσώπων και χώρων δεν είναι μόνο ημερολόγιο ή πρόπλασμα γραφής. Επειτα από τρεις ατομικές εκθέσεις κι αρκετές ομαδικές, αισθάνομαι πλέον αυτάρκη εκφραστικά τη φωτογραφική λειτουργία μου.