ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
ΓΚΥ ΝΤΕ ΜΩΠΑΣΣΑΝ
Ιστορίες αυτοχειρίας
εισαγωγή – μτφρ.: Γιάννης Στρίγκος
εκδ. Ποικίλη Στοά, σελ. 146
Οχτώ διηγήματα που έχουν ως κεντρικό θέμα την αυτοχειρία. Διαγράφονται η προσωπικότητα των ατόμων που επιλέγουν την αυτοχειρία, καθώς και τα κίνητρά τους. Ενας ηλικιωμένος, στο διήγημα «Περίπατος», συνειδητοποιεί ότι ο έρωτας δεν παίζει πια ρόλο στη ζωή του, ένας ιερέας, στον «Ελαιώνα», αντιμετωπίζει όψιμα το αμαρτωλό παρελθόν του και συνθλίβεται, ενώ ο αφηγητής στην ιστορία «Ανάκλιντρο», υποστηρίζει ότι η αυτοχειρία είναι η δύναμη των αδυνάτων, η ελπίδα των ηττημένων και εκείνων που δεν πιστεύουν σε τίποτα. Για τους ήρωες των διηγημάτων «Ο μικρός» και «Ενας δειλός», θέματα τιμής καθορίζουν την απόφασή τους να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Στις ιστορίες κυριαρχούν ο ρεαλισμός και εν μέρει το φανταστικό.
ΧΡΥΣΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΟΚΙΜΙΟ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ
Το κόκκινο της φωτιάς
Μικρό εγχειρίδιο λογοτεχνίας
εκδ. Γαβριηλίδης, σελ. 282
Με τη διπλή ιδιότητα της πεζογράφου και της πανεπιστημιακής καθηγήτριας Φιλοσοφίας, η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη ξεκινά στο εκτενές δοκίμιό της να αλώσει το αίνιγμα που συνιστά η λογοτεχνία. Στη διάρκεια της επίπονης πορείας της επιστρατεύει τα εργαλεία της αισθητικής, της κριτικής, της γλωσσολογίας, της θεωρίας της λογοτεχνίας, της ψυχανάλυσης και της κοινωνιολογίας σε συνδυασμό με έννοιες όπως ηθική και αξία, πάθος και ομορφιά, ιερό και βέβηλο, οδύνη και ηδονή, κοσμοπολιτισμός και επαρχιωτισμός, αυθεντική και δήθεν λογοτεχνία τα οποία εφαρμόζει στο σώμα έργων της ελληνικής και της ξένης γραμματολογίας καθώς και πάνω στους κλασικούς.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΤΖΙΑ
ΔΟΚΙΜΙΟ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ
Η ταραχή των ανθρωπίνων
εκδ. Αγρα, σελ. 292
Στα δεκατέσσερα δοκίμια του τόμου εξετάζονται ζητήματα της έκφρασης των παθών των ανθρώπινων καταστάσεων, όπως εμφανίστηκαν στο δημοτικό τραγούδι, στον Καβάφη, στον Μαβίλη, στον Τέλλο Αγρα, στον Ελύτη, στον Μπλαίηκ, στον Σαίξπηρ, στην Ντίκινσον, στον Γέητς, στον Φροστ, στον Λάρκιν. Εντοπίζονται και προσεγγίζονται οι υπερβολές των ποιητών οι οποίες αγγίζουν τις σκοτεινές και φωτεινές πλευρές του κόσμου και της ύπαρξης, τις αντιθέσεις και τις παθογένειες, στον έρωτα, στη φιλία, στην αλληλεγγύη. «Συνομιλεί» ο συγγραφέας με ποιήματα τα οποία εκφράζουν την «αδάμαστη τρέλα των ανθρώπων, που τρέφονται με ψευδαισθήσεις και συνθλίβονται στις μυλόπετρες της ιστορίας…».
ΧΡΥΣΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΛΥΝΤΙΑ ΤΡΙΧΑ
Χαρίλαος Τρικούπης
Ο πολιτικός του «τις πταίει;»
και του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»
εκδ. Πόλις, σελ. 610
Γεννημένος ηγέτης και πολιτικός μεγάλου διαμετρήματος, πεθαίνοντας το 1896 ο Χαρίλαος Τρικούπης άφησε πίσω του μεγάλη πολιτική κληρονομιά. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε ο πρωθυπουργός των φόρων και της πτώχευσης, το κέρδος της ελληνικής κοινωνίας, εκτιμά η ερευνήτρια του αρχείου του ιστορικός Λύντια Τρίχα, ήταν το μοναδικό πλέγμα δημοσίων έργων (το μεγάλο οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο) που άφησε πίσω του και τα οποία άνοιξαν τον δρόμο για τον εκσυγχρονισμό και την εκβιομηχάνιση της χώρας. Ο Τρικούπης υπήρξε ακόμα ο πρωθυπουργός του στρατιωτικού εξοπλισμού και της αναβάθμισης του κοινοβουλευτισμού.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΤΖΙΑ
ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
ΡΟΜΠΕΡΤ ΜΠΡΑΟΥΝΙΝ
Η τελευταία μου δούκισσα
και άλλοι δραματικοί μονόλογοι
εισαγωγή – μτφρ.: Αρης Μπερλής
εκδ. Αγρα, σελ. 70
Τρεις δραματικοί μονόλογοι περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση: «Ο επίσκοπος παραγγέλλει το μνήμα του στην εκκλησία της Σάντα Πρασσέντε». «Ρώμη 16ος αιών, Αντρέα Ντελ Σάρτο (Επονομαζόμενος “Ο άψογος ζωγράφος”)» και «Η τελευταία μου δούκισσα, Φερράρα». Από τους τρεις μονολόγους, ο πιο γνωστός είναι αυτός με τον τίτλο «Η τελευταία μου δούκισσα», μια ποιητική σύνθεση, σε ιαμβικό ομοιοκατάληκτο πεντάμετρο, η ιστορία της οποίας διαδραματίζεται κατά την περίοδο της Ιταλικής Αναγέννησης.
ΧΡΥΣΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ