«Οτζοβισμός. Σου λέει κάτι ο όρος;» Κοίταξα απορημένος τον κύριο Γκρι. Κάτι νόστιμο είχε πάλι ανακαλύψει. «Ηταν μια δυναμική πολιτική τάση μέσα στους Μπολσεβίκους, η οποία ξεπήδησε αμέσως μετά την αποτυχημένη εξέγερση του 1905. Οι Οτζοβιστές αντέδρασαν στις, έτσι κι αλλιώς λιγοστές, μεταρρυθμίσεις του τσαρικού κατεστημένου, θεωρώντας πως ο μόνος γνήσιος δρόμος προς την ανατροπή είναι η βία.
»Ο πιο επιφανής Οτζοβιστής ήταν ο Αλεξάντρ Μπογκντάνοφ. Υπάρχει μια ωραία φωτογραφία του να παίζει σκάκι με τον Λένιν στο Κάπρι της Ιταλίας, την ίδια περίοδο που εξέδωσε το μυθιστόρημα “Κόκκινο άστρο”: σε αυτό, ο Μπογκντάνοφ φαντάζεται μια κομμουνιστική ουτοπική κοινωνία στον πλανήτη Αρη, περιγράφοντας μαζικές μεταγγίσεις αίματος μέσω των οποίων οι Αρειανοί κομμουνιστές μπορούν να πετύχουν μακροζωία και, κυρίως, αέναη νιότη. Α προπό, οι μεταγγίσεις αίματος και το κυνήγι της νιότης ήταν ισόβια εμμονή του.
»Ο Μπογκντάνοφ και οι Οτζοβιστές είχαν εντυπωσιαστεί από τις ριζοσπαστικές επιστημονικές ανακαλύψεις της εποχής, οι οποίες αμφισβητούσαν ευθέως τη φύση της πραγματικότητας, του χρόνου, του χώρου και της ύλης, από τη διάσπαση του ατόμου έως την κυματική φύση του φωτός. Μέγιστη επιρροή υπήρξε και ο πολυσχιδής Αυστριακός φυσικός και φιλόσοφος Ερνστ Μαχ, τον οποίο απασχολούσε πολύ η ενδεχόμενη ύπαρξη της “τέταρτης διάστασης”, όπως οριζόταν τότε η ιδέα διαστάσεων πέρα από όσες είναι αντιληπτές στον ανθρώπινο νου. “Ελπίζω ότι με όσα λέω πάνω σε αυτό το θέμα”, έγραφε ο Μαχ, “δεν θα αρχίσουν τώρα διάφοροι να υπερασπίζονται τις ιστορίες φαντασμάτων”.
»Επεσε έξω διότι συνέβη ακριβώς αυτό: οι Οτζοβιστές την ψώνισαν. Κάποιοι μάλιστα θεωρούσαν πως οι αγρότες δεν ήταν έτοιμοι για τον σοσιαλισμό και ότι θα έπρεπε πρώτα να μυηθούν σε ένα είδος πνευματισμού. Ο Λένιν φρίττει και το 1908 γράφει στη Γενεύη το περίφημο “Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός”. Η μετατροπή της ύλης σε ενέργεια ουδεμία σχέση έχει με τον κόσμο των πνευμάτων ή άλλων διαστάσεων, γράφει εκεί, και μπορεί οι μαθηματικοί να εξερευνούν όσο θέλουν άλλες διαστάσεις αλλά “ο τσάρος θα ανατραπεί μόνον στις τρεις διαστάσεις που διαθέτουμε”».
«Δεν ήξερα ότι τέτοια θέματα είχαν απασχολήσει τους Μπολσεβίκους», σχολίασα. «Ούτε κι εγώ. Γι’ αυτό κόλλησα», απάντησε ο κύριος Γκρι. «Ο Μπογκντάνοφ όμως τι απέγινε;», ρώτησα μετά και ο κύριος Γκρι χαμογέλασε. «Αμφισβήτησε τον Λένιν διεκδικώντας την ηγεσία των Μπολσεβίκων. Απέτυχε, μα στήριξε την Επανάσταση στη συνέχεια. Κάποια στιγμή συνελήφθη ως ύποπτο στοιχείο από τη μυστική αστυνομία του νεοσύστατου Σοβιέτ. Αφέθηκε ελεύθερος και αφιερώθηκε με όλο του το είναι στις μεταγγίσεις αίματος. Διατεινόταν πως χάρη σε αυτές ένιωθε δέκα χρόνια νεότερος, έπαψε να χάνει μαλλιά, η όρασή του βελτιώθηκε δραματικά. Το 1925 εγκαινίασε και ίδρυμα αιματολογίας. Ηταν βέβαιος πως είχε ανακαλύψει το ελιξίριο της νεότητας, ώσπου το 1928 έκανε μετάγγιση αίματος από φοιτητή που έπασχε από ελονοσία και φυματίωση.
Ο φοιτητής έγινε καλά με το αίμα του Μπογκντάνοφ, αυτός όμως πέθανε. Ηταν μόλις 55 ετών».