ΜΕΤΑΛ
METALLICA
Hardwired… to self-destruct
Μercury
Οκτώ χρόνια μετά την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, οι βασιλιάδες του «σκληρού» ήχου Metallica, επιστρέφουν για να θυμίσουν σε παλιούς και νέους ότι «κάπως έτσι γίνεται». Το διπλό άλμπουμ «Hardwired… to self-destruct» μπορεί να μη φέρει τα καινοφανή στοιχεία και την επαναστατικότητα (από κάθε άποψη) των επών που συνέθεσε η μπάντα στα τέλη της δεκαετίας του ’80, είναι όμως ένα σχεδόν άψογο και πολύ ζωντανό δείγμα του σύμπαντος των Metallica: με λίγα λόγια του πιο άγριου μουσικού λυρισμού που έχει εμφανιστεί από καταβολής μελωδίας. Περίτεχνες κιθάρες, μπάσο και ντραμς με αξιοζήλευτο –και αβίαστο– όγκο και βέβαια η φωνή του Τζέιμς Χάιτφιλντ που στα 53 κόβει ακόμα σαν ξυράφι. Κορυφαίες στιγμές τα «ManUNkind» και «Μoth Into Flame».
ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ
ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Homages
Benjamin Grosvenor
Decca 483 0256
Παρά το υψηλότατο επίπεδο και τον σκληρό ανταγωνισμό ανάμεσα σε νέους πιανίστες, ο 24χρονος Βρετανός Μπέντζαμιν Γκρόβενορ ξεχωρίζει εύκολα. Για τον ιδιαίτερο συνδυασμό μουσικότητας και ευφυΐας, πνευματικότητας και συναισθήματος. Ο νέος του δίσκος με τίτλο «Φόρος τιμής» αφορά έργα τα οποία οι συνθέτες τους εμπνεύστηκαν από προγενέστερους συναδέλφους τους. Το απίστευτα απαιτητικό πρόγραμμα περιλαμβάνει συνθέσεις των Μπουζόνι, Μέντελσον, Φρανκ, Σοπέν και Λιστ, αρκετές από τις οποίες έχουν ως αφετηρία έργα του Μπαχ. Στην περίπτωση του Γκρόβενορ, η απαράμιλλη δεξιοτεχνία θεωρείται δεδομένη. Οπότε απολαμβάνει κανείς τη μεγάλη μουσικότητα, την κομψότητα, τις αναρίθμητες αποχρώσεις και διαβαθμίσεις, όπως επίσης την ευαισθησία των ερμηνειών του.
Ν. Α. ΔΟΝΤΑΣ
ΠΟΠ
SOLANGE
A Seat at the Table
Saint / Columbia
Ο τρίτος δίσκος της Solange ισορροπεί ανάμεσα στην pop και στην R&B, δημιουργώντας ένα υβρίδιο που μπορεί να σταθεί επάξια και στις δύο κατηγορίες. Οι πλούσιες ενορχηστρώσεις, στις οποίες συνέβαλε ο σπουδαίος παραγωγός της neo-soul Raphael Saadiq, γεμίζουν τα τραγούδια με κιθάρες και ηλεκτρονικά ίχνη εκεί που δεν το περιμένεις. Στιχουργικά κινείται σε εξίσου σύνθετους δρόμους, με βασικότερη θεματική το πώς είναι να είσαι σήμερα μια μαύρη γυναίκα στις ΗΠΑ. Παρότι είναι ένας δίσκος που έχει φτιαχτεί για να ακούγεται ολόκληρος, τρία κομμάτια που ξεχωρίζουν: «Don’t touch my hair», «Cranes in the sky» και «Mad».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΓΑΣ
ΡΟΚ
THE GROWLERS
City Club
Cult Records
Κεφάτες συνθέσεις, εντάσεις και ανεμελιά στο «City Club», τον πέμπτο δίσκο των The Growlers. Η μπάντα από την Καλιφόρνια συνεχίζει να ανακατώνει την garage rock, την ψυχεδέλεια και τη σερφ αισθητική, προς έναν ιδιαίτερο προσωπικό ήχο. Στην παραγωγή βρίσκεται ο δαιμόνιος Julian Casablancas και το όλο εγχείρημα φέρνει στον νου τους The Strokes (των οποίων φρόντμαν είναι ο Casablancas). Χαρωπά τύμπανα, πληθωρική χρήση «βρώμικου» συνθεσάιζερ και μια φωνή επεξεργασμένη ώστε να ακούγεται ηλεκτρισμένη και τραχιά, σχηματίζουν τραγούδια με ταχύ σφυγμό και νεύρο. Οι GrowΙers μας καλούν για χορό, στο δικό τους Club, όπου νέον φώτα χρωματίζουν την πίστα.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΝΤΡΙ-ΡΟΚ
DRIVE-BY TRUCKERS
American Band
ΑΤΟ Records
Με την κυκλοφορία του ενδέκατου άλμπουμ τους «American Band» οι Drive-By Truckers μας αποκαλύπτουν την αποξενωμένη και δυσαρεστημένη λευκή εργατική τάξη που τροφοδοτεί την επιχειρηματολογία του Ντόναλντ Τραμπ. Από την αποδόμηση της ψευτοπερηφάνιας του Νότου στο εκπληκτικό ροκ τραγούδι «Surrender Under Protest», στην ποιητική απεικόνιση μιας ανεξιχνίαστης τραγωδίας του «Guns of Umpqua» και από την ανάδειξη της ξενοφοβικής κυριαρχίας στο «What It Means» στους διεφθαρμένους τηλε-ευαγγελικοί του «Kinky Hypocrites», οι Patterson Hood και Mike Cooley φωτίζουν με ενσυναίσθηση και χωρίς συνθήματα τη σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού Νότου. Με αποτέλεσμα, μία από τις κορυφαίες μπάντες της εναλλακτικής κάντρι ροκ να δίνει το φιλί της ζωής στο «τραγούδι διαμαρτυρίας» που πνέει τα λοίσθια και σε όλους εμάς, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ