Σε μια περίοδο που η Δικαιοσύνη βουλιάζει από σημαντικές υποθέσεις, οι οποίες δεν μπορούν να εκδικαστούν και να προχωρήσουν, με το ζητούμενο της επιτάχυνσης της απονομής της να αποτελεί κοινό τόπο, υπάρχουν περιπτώσεις, δυστυχώς πολλές, που εισαγγελείς και δικαστές ασχολούνται με τις αβάσιμες, ή άλλως «τρελές» μηνύσεις, ταλαιπωρώντας απίστευτα πολίτες και προκαλώντας τεράστιο κόστος στο ρημαγμένο από οικονομικής πλευράς Δημόσιο.
Ενδεικτική η περίπτωση, όπου 25 σύμβουλοι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους καλούνται σε καταθέσεις από πταισματοδίκη (την έβδομη πταισματοδίκη Αθηνών), για να εξηγήσουν πώς και γιατί υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο! Τώρα, πώς μπορεί οι νομικοί σύμβουλοι του κράτους να έχουν ευθύνη για κορυφαίες κυβερνητικές επιλογές είναι άλλης τάξεως θέμα. Αλλά ας δούμε πώς οι άνθρωποι αυτοί έφθασαν να δίδουν εξηγήσεις, καταδεικνύοντας πόσο σαθρό, γραφειοκρατικό αλλά και ιδεοληπτικό μπορεί να είναι ακόμα και το δικαστικό μας σύστημα.
Ολα ξεκίνησαν το 2010, όταν υπεγράφη το πρώτο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, το οποίο αποτέλεσε σοκ για χιλιάδες πολίτες και όχι μόνον. Ενας εξ αυτών –διότι υπήρξαν πολλοί–, γιατρός από τη Χαλκίδα, υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά κατά βουλευτών, κυβερνητικών παραγόντων της εποχής, του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και 25 νομικών συμβούλων του κράτους που υπηρετούσαν τότε στο υπουργείο Οικονομικών, κατηγορώντας τους, όλους, για εσχάτη προδοσία και ζητώντας την ποινική τους δίωξη.
Η σχετική δικογραφία, όπως γίνεται πάντα, ανατέθηκε σε εισαγγελέα Πρωτοδικών, η οποία έκρινε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία και πρότεινε την αρχειοθέτηση της εν λόγω μηνυτήριας αναφοράς. Για να μπει ωστόσο μια υπόθεση στο αρχείο απαιτείται η σύμφωνη γνώμη εμπειρότερου –κατά τεκμήριο– εισαγγελέα, εισαγγελέα Εφετών δηλαδή, όπως κι έγινε και σε αυτή την περίπτωση.
Ομως άλλη εισαγγελέας Εφετών (τα ονόματα των εισαγγελικών λειτουργών είναι στη διάθεση της «Κ») δεν συμφώνησε με την αρχειοθέτηση και παρήγγειλε νέα έρευνα εξ αρχής. Μετά ταύτα η υπόθεση ανατέθηκε και πάλι σε εισαγγελέα Πρωτοδικών, ο οποίος έδωσε με τη σειρά του εντολή στην έβδομη πταισματοδίκη να συλλέξει τα στοιχεία. Καταθέσεις, εξηγήσεις και λοιπά. Ετσι οι νομικοί σύμβουλοι του κράτους βρέθηκαν στη θέση να αποδείξουν γιατί δεν διέπραξαν παράβαση καθήκοντος, να καταθέσουν εξηγήσεις και να προτείνουν μάρτυρες για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες…
Μετά ταύτα, οι παθογένειες της ελληνικής δικαιοσύνης που αποτυπώνονται σε δεκάδες έρευνες με ό,τι αυτό συνεπάγεται, είναι προφανώς ευεξήγητες. Οπως και οι αιτιάσεις για τις αγκυλώσεις και ιδεοληψίες του δικαστικού μας συστήματος, το οποίο τελικώς ούτε τα δικαιώματα των πολιτών μπορεί άμεσα να προστατεύσει, ούτε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας να στηρίξει. Δεν προλαβαίνει άλλωστε. Κυνηγάει φαντάσματα…