Σε εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον βρίσκεται η ελληνική οικονομία και το χειρότερο που αποκαλύπτεται είναι η αδυναμία της κυβέρνησης να χειριστεί την κατάσταση. Η σανίδα σωτηρίας στην οποία προσβλέπει η κυβερνητική πολιτική είναι η «ελάφρυνση» ή «διευθέτηση» του δημόσιου χρέους, πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί στο προσεχές διάστημα. Αλλά ακόμα κι αν υπήρχε η πολυπόθητη συμφωνία, δεν θα έφερνε τη σωτηρία. Απλώς θα έδινε μια ανάσα στην κυβέρνηση, ώστε να ισχυριστεί ότι υπάρχουν πλέον περιθώρια ανάπτυξης και κυρίως να κάνει κάποιες παροχές με στόχο να αντιστρέψει τον δημοσκοπικό κατήφορο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.
Η ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Ντ. Τραμπ, το δημοψήφισμα στην Ιταλία, που μπορεί να προκαλέσει κυβερνητική κρίση με ανυπολόγιστες συνέπειες στην Ευρώπη, αλλά και οι τρεις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη το 2017 συνθέτουν ένα εκρηκτικό πλαίσιο. Μακριά από τις κυβερνητικές προθέσεις…
Αυτό που μόλις τώρα συνειδητοποιούν οι βολονταριστές της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης είναι ότι πολιτικές σκοπιμότητες και εκλογικούς στόχους έχουν και οι άλλες κυβερνήσεις. Κάποιες θεωρούν ότι δεν είναι στιγμή για «χάρες στους Ελληνες». Και ακόμη χειρότερα ορισμένοι, με πρώτη τη Γερμανία, επωφελούνται από τη σημερινή κατάσταση και δεν έχουν κανένα λόγο να αποδεχθούν ανατροπές που θα τους βλάψουν οικονομικά, εκλογικά και πολιτικά.
Το κόστος δανεισμού του γερμανικού δημοσίου βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλό. Η απόδοση του 2ετούς κρατικού ομολόγου διολίσθησε στο -0,74%, ενώ του 10ετούς εμφάνισε πτώση στο 0,22% και του 5ετούς στο -0,42%. Το γερμανικό δημόσιο δανείζεται με μηδενικό ή και αρνητικό επιτόκιο επειδή οι επενδυτές διεθνώς προτιμούν να τοποθετήσουν κεφάλαια στην ασφάλεια που προσφέρει μια ισχυρή οικονομία παρά να αναλάβουν κινδύνους τοποθετώντας κεφάλαια σε άλλες οικονομίες που προσφέρουν υψηλότερη απόδοση…
Η ΕΚΤ εφαρμόζει, όπως είναι γνωστό, μεγάλο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και όλοι εκτιμούν ότι αυτό θα συνεχιστεί έως και τον Μάρτιο. Στην πραγματικότητα, η ΕΚΤ παρέχει ρευστότητα στην ευρωπαϊκή οικονομία (εξαιρείται η Ελλάδα) και οι αγορές σπεύδουν να τοποθετήσουν κεφάλαια στην σιγουριά που προσφέρουν ισχυρές οικονομίες. Εκείνες που πρέπει να συμφωνήσουν στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους…
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σειρά προκλήσεων, ορισμένες από τις οποίες είναι φανερές κι άλλες παραμένουν αθέατες. Ανάμεσα στις γνωστές προκλήσεις είναι η αύξηση των φόρων που έχει δρομολογήσει, καθώς και οι υποχωρήσεις που θα αναγκαστεί να κάνει στα εργασιακά. Αθέατες παραμένουν οι κρυφοί συμβιβασμοί που έχει κάνει με τους πιστωτές όπως η παράδοση στους ξένους του τραπεζικού συστήματος αλλά και τα πολύπλοκα εθνικά θέματα όπου επίσης τίποτα δεν εξελίσσεται θετικά. Η κυβέρνηση φοβάται ότι θα αναγκαστεί να υποχωρήσει στα θέματα-σύμβολα, όπως τα εργασιακά, αλλά να υποστεί ταπείνωση στα εθνικά θέματα υποχωρώντας στις απαιτήσεις είτε της Τουρκίας είτε της Αλβανίας είτε και των δύο!
Αποδεικνύεται ότι η εύκολη και ανέξοδη δημαγωγία, οι κραυγές του λαϊκισμού, η μαύρη προπαγάνδα από το Διαδίκτυο μπορούν να φέρουν ένα κόμμα στην εξουσία, αλλά δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων. Αντιθέτως, δυσχεραίνουν την παραμονή στην εξουσία.