Κυβέρνηση υπό πίεση σε πολλά μέτωπα

Κυβέρνηση υπό πίεση σε πολλά μέτωπα

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μπορεί η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα σε πιθανότητα προσφυγής στις κάλπες σε περίπτωση αποτυχίας στις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης να έγινε εκ παραδρομής; Ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται ο πρωθυπουργός συνηγορεί υπέρ της αρνητικής απάντησης στο ανωτέρω ερώτημα. Ούτε τυχαίες ούτε συμπτωματικές είναι δηλώσεις αυτού του είδους. Αλλωστε, την αίσθηση ότι στο Μαξίμου δείχνουν να προετοιμάζονται διά παν ενδεχόμενο ενισχύουν τόσο η παρότρυνση του κ. Τσίπρα προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να βγουν στον δρόμο για να συνομιλήσουν με την κοινωνία όσο και η περιοδεία του στη Θράκη την Παρασκευή.

Είναι σαφές ότι η πίεση που η κυβέρνηση υφίσταται συσσωρεύεται, προερχόμενη, μάλιστα, από πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Πρόκειται για την ειδοποιό διαφορά με τις προηγούμενες κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, οι οποίες είχαν την «πολυτέλεια» της ηρεμίας στα άλλα ζητήματα.

Στην κυβερνητική ηγεσία συνειδητοποιούν ότι το ευθύγραμμο αφήγημα για κλείσιμο αξιολόγησης μέχρι 5 Δεκεμβρίου –εξασφάλιση βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος από το Eurogroup την ίδια ημερομηνία, προσδιορισμός χρονοδιαγράμματος για μεσομακροπρόθεσμα μέτρα, ένταξη στον μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης, δοκιμαστική έξοδος στις αγορές– πάνω στο οποίο έχει οικοδομηθεί η προσδοκία να εξασφαλισθεί πολιτικός χρόνος για να ανατραπεί η εικόνα δημοσκοπικής κατάρρευσης, είναι πολύ αμφίβολο στην επαλήθευσή του. Η επαναφορά στον όρο «πολιτικής συμφωνίας» για το κλείσιμο της αξιολόγησης καταδεικνύει τη στενωπό στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση, όσον αφορά την προοπτική ολοκλήρωσης, εγκαίρως, των διαπραγματεύσεων.

Παράλληλα, σταθερή πηγή αβεβαιότητας παραμένει το ΔΝΤ και οι προθέσεις του. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας που ακολούθησε, αναλύθηκαν διεξοδικά οι τρεις εναλλακτικές που η κυβέρνηση βλέπει σε σχέση με το Ταμείο. Η πρώτη είναι να αποφασίσει την πλήρη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα και να ασκήσει όλη του την επιρροή για γενναία άμεσα μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους και προσδιορισμό του οδικού χάρτη των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων σύντομα. Κάτι τέτοιο, θεωρούν στην κυβέρνηση, θα συνεπαγόταν άμεση άρση του καθεστώτος αβεβαιότητας που εξακολουθεί να υπάρχει σε σχέση με την ελληνική οικονομία και θα συνέβαλε στην ραγδαία αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού αλλά και στην προσέλκυση επενδύσεων.

Το ιδανικό σενάριο θα ήταν το Ταμείο να πεισθεί να άρει τις επιφυλάξεις του για το ρεαλιστικό των εκτιμήσεων για το 2018 και μετά και να μην επιμείνει στον προσδιορισμό συγκεκριμένων μέτρων για το ενδεχόμενο μη επίτευξης των στόχων. Η δεύτερη εναλλακτική είναι να μην πειστεί το Ταμείο ότι οι εκτιμήσεις των Ευρωπαίων εταίρων και της Αθήνας για την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών είναι ρεαλιστικές και να επιλέξει τη μερική συμμετοχή του στο πρόγραμμα, σε ρόλο παρατηρητή. Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με την κυβερνητική ανάλυση, θα μειωθεί η επιρροή που θα μπορεί να ασκήσει αναφορικά με τους όρους αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά και για την Αθήνα δεν θα υπάρχει η πίεση προσδιορισμού ενός νέου πακέτου μέτρων. Βεβαίως, δεν είναι λίγοι εκείνοι στην κυβέρνηση που θεωρούν ότι η συμμετοχή του Ταμείου σε ρόλο παρατηρητή θα στερήσει από την κυβέρνηση τη δυνατότητα να διαχειρισθεί κατά το δοκούν τον «δημοσιονομικό χώρο» που θα εξασφαλίσει από την αναδιάρθρωση του χρέους. Οτι, δηλαδή, δεν θα επιτρέψει μια πολιτική παροχών. Η τρίτη εκδοχή είναι το Ταμείο να αποφασίσει την πλήρη απόσυρσή του από το ελληνικό πρόγραμμα. Σε αυτό το ενδεχόμενο, θεωρούν κυβερνητικά στελέχη, το τοπίο είναι αχαρτογράφητο, καθώς μένει να φανεί πώς θα αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι να διαχειριστούν το ελληνικό πρόγραμμα.

Το προσφυγικό

Παράλληλα με το μέτωπο της διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση σε σχέση με το προσφυγικό. Δεν είναι τυχαίο ότι εντός της κυβέρνησης έχουν αρχίσει και ακούγονται επικριτικές φωνές κατά του κ. Γιάννη Μουζάλα, για ανεπάρκεια, έλλειψη σχεδιασμού και καθυστερήσεις. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να υποδείξει ως υπεύθυνο για τις αντιδράσεις και τα επεισόδια τη Ν.Δ., σε μια καταφανή προσπάθεια επιμερισμού του πολιτικού κόστους.

Και, βεβαίως, όλο και πιο περίπλοκο διαμορφώνεται το τοπίο στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής. Το Κυπριακό, οι εντεινόμενες προκλήσεις της Τουρκίας, οι αμφισβητήσεις της Αλβανίας αθροίζουν ακόμα περισσότερη πίεση. Ενδεχομένως, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η αποστροφή του κ. Τσίπρα περί πιθανής πρόωρης προσφυγής στις κάλπες να μην ήταν ένα πυροτέχνημα για να τρομάξουν οι εταίροι. Ισως αποτελεί περιγραφή της εναλλακτικής για απόδραση από την πιεστική πραγματικότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή