«Με κέρδισαν το φωτεινό βλέμμα και το χαμόγελό του»

«Με κέρδισαν το φωτεινό βλέμμα και το χαμόγελό του»

2' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το υπηρεσιακό χαρτί έλεγε «Λέσβος». Ηταν τέλη Αυγούστου. Ο αστυνομικός από τα Ιωάννινα κ. Κωνσταντίνος Βαγγελής δεν δυσανασχέτησε στιγμή. Ηξερε ότι οι ανάγκες αυτή την περίοδο βρίσκονται στα νησιά και στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. Γνώριζε ότι δεν θα ήταν εύκολη η δουλειά του, θα αντιμετώπιζε τον πόνο και τη δυστυχία σε βαθμό υπερθετικό. Ομως στη ζωή του και στη δουλειά του είχε δει πολλά, πίστευε ότι θα κατάφερνε να αντεπεξέλθει στη μεγάλη φόρτιση. Δεν είχε προβλέψει, βέβαια, τον Μπαρές.

Ηταν μόλις στη δεύτερη ημέρα υπηρεσίας του στο Κέντρο Φιλοξενίας της Μόριας όταν τον γνώρισε. Την ώρα του φαγητού, το εξάχρονο αγοράκι από το Ιράκ έτρεξε ξαφνικά και τον αγκάλιασε.

Ηταν η αρχή μιας φιλίας που διήρκεσε και τους δύο μήνες που ο κ. Βαγγελής υπηρέτησε στη Λέσβο. «Από εκείνη την ημέρα αναπτύξαμε μια ιδιαίτερη σχέση», λέει ο ίδιος στην «Κ». «Με κέρδισε το φωτεινό του βλέμμα, το χαμόγελό του, η αισιοδοξία του. Ο Μπαρές με συντρόφευε σε όλη τη διάρκεια των υπηρεσιών μου. Οι γονείς του δεν ανησυχούσαν για το πού ήταν όταν ήμουν εγώ στη δουλειά. Ηξεραν ότι είναι μαζί μου». Ο Κωνσταντίνος τού πήγαινε συχνά μικρά δώρα, το παιδί χαιρόταν, αλλά ποτέ δεν τα περίμενε. «Την ίδια αγάπη έδειχνε στο πρόσωπό μου και όταν του πήγαινα δώρα και όταν δεν του πήγαινα τίποτα. Ηταν ένα πολύ εκδηλωτικό, πολύ κοινωνικό παιδί και όχι μόνο μαζί μου». Είχαν γνωριστεί καλά και με την οικογένεια του μικρού, τους γονείς του. Βρίσκονταν πάνω από τέσσερις μήνες εγκλωβισμένοι στη Μόρια.

Ο Μπαρές δεν ζει πια. Σκοτώθηκε το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου από την έκρηξη φιάλης γκαζιού στη διπλανή σκηνή. Ο Κωνσταντίνος Βαγγελής, που έχει από καιρό επιστρέψει στα Ιωάννινα, πληροφορήθηκε άμεσα από συναδέλφους του το περιστατικό με τη φωτιά στον καταυλισμό. Ηξερε ότι είχαν χαθεί δύο άνθρωποι, μία γυναίκα και ένα παιδί.

«Την Κυριακή που μας πέρασε με πήραν τηλέφωνο οι συνάδελφοί μου και μου ανακοίνωσαν ότι το παιδάκι ήταν ο Μπαρές. Συγκλονίστηκα. Οποιο παιδί κι αν ήταν, φυσικά, θα ήταν οδυνηρό. Ακόμα και πριν μάθω το όνομα, ακόμα και με την είδηση είχα σοκαριστεί. Ακριβώς όπως όταν έβλεπα παιδιά να τα ξεβράζει το κύμα».

Την Κυριακή το βράδυ έκανε κάτι που δεν συνηθίζει. Εγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook κάτι προσωπικό, το αντίο του στον Μπαρές. Η ανάρτηση συγκίνησε πολλούς. «Ενιωσα την ανάγκη να μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους αυτά που αισθανόμουν. Το μόνο μήνυμα που ήθελα να περάσω ήταν αυτό της ανθρωπιάς», λέει. Την ανθρωπιά την είδε στη Μόρια και ανάμεσα σε συναδέλφους του. «Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα εκεί ήρθα σε επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους και με πολλά μικρά παιδιά. Οι συνάδελφοί μου κι εγώ προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους μέσα από την καθημερινή επαφή και επικοινωνία και να συνδράμουμε και εμείς, από τη μεριά μας, ώστε να κάνουμε την καθημερινότητά τους καλύτερη. Κάποιες φορές ζήσαμε δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις από πολλές απόψεις και με ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση. Αλλά η ανθρωπιά ήταν διάχυτη». Ο Κωνσταντίνος πέρασε δύο μήνες από τη Μόρια και από τη σύντομη ζωή του μικρού Μπαρές. «Δύο μήνες είναι αρκετά μεγάλο διάστημα για να βγάλεις συμπεράσματα, να δουλέψεις και να δεθείς».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή