Στην Αθήνα, συμβαίνουν πράγματα που, τις περισσότερες φορές, δεν τα παίρνουμε χαμπάρι. Υπάρχει μια καλλιτεχνική «συνωμοσία», την οποία χρειάζεται να ανακαλύψεις. Ακόμη κι εμείς, που οι ειδήσεις μάς έρχονται στο email ή στο τηλέφωνο. Στο θέατρο Olvio του Βοτανικού, η ομάδα Art Nouveau έχει κάνει έναν θεατρικό Τσάρλι Τσάπλιν ή έναν Μπάστερ Κίτον. Με έναν ακούραστο πιανίστα, που επί 70 λεπτά παίζει ζωντανά και ασταμάτητα τις γρήγορες μελωδίες που έχουμε συνηθίσει στον βωβό κινηματογράφο, οι ηθοποιοί της παράστασης «Τα δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ» ενσαρκώνουν μια ήσυχη πόλη, όπως αυτή των παραμυθιών: με τον βασιλιά, τον καιροσκόπο κόλακα, ίδιος ο Κουασιμόδος, και τους υπηκόους που είναι σαφώς υποταγμένοι στη βούληση του βασιλιά τους. Ο βασιλιάς, καθώς έχει πάει για κυνήγι, πέφτει στον γκρεμό και αναγκάζεται, αφού οι θεραπευτές δεν μπορούν να τον συνεφέρουν, να χρησιμοποιήσει πατερίτσες. Επειδή, όμως, δεν μπορεί ο βασιλιάς να είναι κουτσός και οι υπήκοοι να περπατούν κανονικά, εκείνος δεν παραιτείται του θρόνου, προς απογοήτευση του κόλακα, και δίνει διαταγή όλοι οι πολίτες να χρησιμοποιούν, όπως κι εκείνος, δεκανίκια. Στο βάθος, απεικονίζονται μερικά περιγραφικά στοιχεία για την εξέλιξη της παράστασης, όπως ακριβώς στο αντίστοιχο σινεμά, ενώ στο τέλος οι υπήκοοι εξεγείρονται. Η παράσταση πραγματεύεται την έννοια της παράλογης εξουσίας και της συνεπακόλουθα παράλογης υποταγής σε αυτήν με τρόπο εκ των πραγμάτων χιουμοριστικό. Οι «βωβοί» ηθοποιοί πηγαινοέρχονται με τον ρυθμό των ταινιών του Τσάπλιν ή του Κίτον, αλλάζουν ρόλους και δημιουργούν μιαν ατμόσφαιρα ευφρόσυνη και καθόλου παράλογη. Το κοινό της παράστασης ήταν ενδιαφέρον: πάνω από τους μισούς που σχεδόν γέμισαν την πλατεία ήταν έφηβοι – Ελληνες και ξένοι. Η σωματική κίνηση και η μουσική δεν γνωρίζουν γλώσσα. Εν προκειμένω, και ηλικία.
Θέατρο Olvio, Φαλαισίας 7, Βοτανικός.
Κάθε Σάββατο, στις 21.30.