500 λέξεις με τον Λυκούργο Λιαρόπουλο

500 λέξεις με τον Λυκούργο Λιαρόπουλο

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γεννήθηκα το 1944 στη Βυτίνα, ορφανός από πατέρα. Μετά το Κολλέγιο Αθηνών, το 1963, έφυγα για την Αμερική, όπου σπούδασα και εργάσθηκα ώς τον Σεπτέμβριο του 1974. Είχα μια «γεμάτη» πολιτικο-διοικητική και ακαδημαϊκή καριέρα και εκπροσώπησα την Ελλάδα στον ΟΟΣΑ για 20 χρόνια στην Επιτροπή Υγείας. Ολα στο τελευταίο μου βιβλίο «Η σιωπή των θυμάτων», εκδόσεις Επίκεντρο.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Edouard Shure, «Οι μεγάλοι μύστες: Οι σημαντικότεροι δημιουργοί ». Τέλος 19ου αιώνα, ο Shure ψάχνει για το διαχρονικό νόημα της ζωής μέσα από τα κύρια φιλοσοφικά και θρησκευτικά ρεύματα των τελευταίων 10.000 ετών. Επίσης, Mark Mazower «Η σκοτεινή ήπειρος: Ο ευρωπαϊκός 20ός αιώνας».

Ποιος ήρωας/ηρωίδα της Ιστορίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Δεν υπάρχει ήρωας, αλλά, αν διάβαζα άλλο βιβλίο, θα ήθελα να είμαι ο «Δον Κιχώτης».

Με ποιον συγγραφέα ή πολιτικό θα θέλατε να δειπνήσετε;

Με Ελληνα, τον Ν. Θέμελη, με ξένο, τον Laurence Durrell, αλλά δεν μπορώ. Από τους «διαθέσιμους», θα προτιμούσα τη Σώτη Τριανταφύλλου και τον Tomas Piketty.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

Το «1915 – Ο Εθνικός Διχασμός» του συμμαθητή μου Γιώργου Μαυρογορδάτου.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

Ο «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» του Edmond Rostan. Αιώνια ανυπέρβλητο.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Τους «Αδελφούς Καραμαζόφ» του Φ. Ντοστογιέφσκι

Το βιβλίο σας είναι αυτοβιογραφία, χρονικό, μαρτυρία μιας ζωής αλλά και μιας χώρας;

Ως αυτοβιογραφία διηγείται το χρονικό από τον Εμφύλιο ώς σήμερα με τα μάτια των «θυμάτων». Το κεφάλαιο για τη μητέρα μου, όταν διηγείται, κρυφά από εμένα, στον αδελφό του για τη δολοφονία του πατέρα μου ήταν το πιο «δύσκολο.

Τι σημαίνει ο υπότιτλος «Εβδομήντα χρόνια ψέματα»;

Αν πεθαίνοντας μπορούσα να προφέρω μόνο μία λέξη, θα ήταν «ψέματα». «Ψεύτες» καθόρισαν τη ζωή μας, παραχάραξαν την Ιστορία και ταλαιπώρησαν όσους προσπάθησαν για καλύτερη κοινωνία. Ψεύτες άλλαξαν την Ιστορία για να πουν το «δικό τους βολικό» παραμύθι.

Γράφετε πως είστε ένας «τυχερός» άνθρωπος που έζησε σαν «ντόπιος». Ενα σχόλιο πάνω σε αυτό;

Τυχερός γιατί «τυχαία» βρέθηκα στην Αμερική, αν και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Εκεί ένιωσα ντόπιος γιατί «ανδρώθηκα» ως άνθρωπος ελεύθερος να «δημιουργήσει» αυτό που μπορεί. Η περίοδος της Αμερικής ως καθοριστικό στάδιο εξέλιξης χρησιμεύει για να διηγηθώ τη θλιβερή ιστορία της πολιτικής και πολιτισμικής εξέλιξης των τελευταίων 70 ετών στην Ελλάδα. Αν και εδώ «τυχερός», με «συμμετοχή» στα «τεκταινόμενα», ένιωσα ξένος, με το «βάρος» του κράτους και τα «δεσμά» μιας νοοτροπίας όπου διαφθορά και ανηθικότητα είναι νόμος και η κομματική σκοπιμότητα «τάξη πραγμάτων».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή