Μεσοβδόμαδα δημοσιοποιήθηκε το σχέδιο του ESM με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους. Συνοδεύεται από την πληροφορία (την είχε και η WSJ μία ημέρα νωρίτερα) πως ο Σόιμπλε συμφωνεί. Γιατί να μη συμφωνεί; Τα συμφωνημένα μέτρα του Μαΐου είναι!
Ας μου επιτραπεί να ευλογήσω τα γένια μου. Οτιδήποτε γράφεται στην πρόταση του ESM στις 25/11 είναι γραμμένο σε σχετικό άρθρο μου στην «Καθημερινή» στις 13/11. Ως και το ποσό της ελάφρυνσης του προϋπολογισμού από το μικρότερης σημασίας μέτρο της μη αύξησης του επιτοκίου στα δάνεια για την επαναγορά ομολόγων είναι εκεί! Δεν πρόκειται για προνομιακή ενημέρωση, αλλά για επιβεβαίωση της εκτίμησης ότι η «πολιτική διαπραγμάτευση» για το χρέος, στην οποία τόσα πολλά βασίζει ο Τσίπρας και οι κλόουν του οικονομικού επιτελείου (επιτελείο να σου πετύχει), δεν επρόκειτο να αποδώσει. Από ήττα σε ήττα μέχρι την τελική νίκη πάμε!
Ας δούμε όμως τι βγάζει η πρόταση:
1. Μηδενική έως ελάχιστη επίπτωση για μια εικοσαετία. Η ελάφρυνση του χρέους (όση είναι) γίνεται από το 2040 και μετά.
2. Η ελάφρυνση είναι της τάξεως των 30-40 δισ. Εχει διαρρεύσει αλλού το νούμερο 32 δισ. Μια χαρά τα κατάφερε το τσιπροκαμμενιστάν! Η αγωνιστική διαπραγμάτευση εκτιμήθηκε μεταξύ 35 και 55 δισ. σε πραγματικό κόστος, άρα και χρέος (σταδιακά βγαίνει και λογιστικά!), και επιτυγχάνει ελάφρυνση οπωσδήποτε μικρότερη 25 χρόνια αργότερα.
3. Ενα σημαντικό μέρος της ελάφρυνσης προέρχεται από τη «διόρθωση» των όρων της πρώιμης και εκτός προγραμματισμού πρώτης δόσης (και του δανείου-γέφυρα) του μνημονίου Τσίπρα!
4. Οι περισσότερες από τις ενέργειες ελάφρυνσης του χρέους έχουν «διαχειριστικό κόστος». Αλλη μία φορά: κάποιος πρέπει να χρηματοδοτήσει τις παρεμβάσεις. Ρητώς αναφέρεται πως όλο το κόστος το παίρνει η Ελλάδα. (Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει ο ESM την καβάτζα των επιστροφών ομολόγων ΕΚΤ.)
Για να έχουμε αίσθηση των μεγεθών:
1. Η πρώτη μίνι αναδιάρθρωση που πήρε ο ΓΑΠ στις 25/3/2011 ελάφρυνε το τότε μνημόνιο κατά 8,2 δισ. – για τους επόμενους 26 μήνες.
2. Ας αφήσουμε το μεγαλειώδες PSI, η επαναγορά ομολόγων του Δεκεμβρίου 2012 μείωσε ονομαστικά την ίδια στιγμή το χρέος κατά 33 δισ., καθαρά (με την ανάληψη της χρηματοδότησης) κάπου 22 δισ.
Ολος ο αγώνας των λαϊκιστών για το χρέος έχει αποτέλεσμα ανάλογο των «ρουτινιάρικων» μέτρων των δωσιλόγων και προδοτών. Ακριβέστερα: πολύ μικρότερο. Αλλο η ονομαστική μείωση του 2012 ή η άμεση ελάφρυνση του 2011. Κι αυτό, αφού έχει φορτωθεί η χώρα περισσότερο χρέος κι έχει τουλάχιστον δυόμισι χρόνια ανάκαμψης.
Τι γράφεται αλλά δεν τονίζεται στην πρόταση ESM;
Η υποχρέωση της Ελλάδας για χρεολύσια μετά την ελάφρυνση για το 2019 – είναι κάτι λιγότερο από 14 δισ. Μαζί με τους τόκους (5,5-6 δισ.) κάπου 19,5 δισ. Για να υπάρχει μεταμνημονιακή Ελλάδα, ακόμη και εάν το μνημόνιο Τσίπρα έχει εκτελεσθεί επιτυχώς, πρέπει να μπορεί να χρηματοδοτήσει το χρέος της. Με πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% πρέπει να μπορεί να σηκώσει 13-14 δισ. (κι αυτό το νούμερο στην «Καθημερινή»). Ο Θεός κι η ψυχή μας!
Τέλος, αναφέρεται ρητώς πως οι παρεμβάσεις θα γίνονται σταδιακά στο μέλλον (έχει να κάνει και με τη δυνατότητά χρηματοδότησής τους). Αυτό που δεν αναφέρεται είναι ο μηχανισμός παρακολούθησης της εξέλιξης και ο μηχανισμός/διαδικασία ενεργοποίησης του ESM για την παρέμβαση. Εγώ βλέπω μνημόνια μέχρι να παγώσει η κόλαση. Εσείς;
* Ο κ. Γιώργος Προκοπάκης είναι πρώην καθηγητής του Columbia University και σύμβουλος επιχειρήσεων.