«Ο πατέρας μου μου είπε να είμαι ευχαριστημένος με ό,τι έχω, πως ο κόσμος δεν μου χρωστάει τίποτα. Ετσι, έφτιαξα τον δικό μου κόσμο». Το παγερό βλέμμα, η θερμή φωνή με την ατσάλινη αποφασιστικότητα, η αβίαστη εκφορά του λόγου θα ήταν αρκετά για να κάνουν τις… συστάσεις, ακόμα και αν η κάμερα δεν εστίαζε σε γκρο πλαν στο πρόσωπο του σερ Αντονι Χόπκινς. Το καινούργιο alter ego του Ουαλού ηθοποιού, ενός από τους κορυφαίους αυτή τη στιγμή στον κόσμο, ονομάζεται Δόκτωρ Ρόμπερτ Φορντ, ένας αμφιλεγόμενος επιστήμονας, ήρωας και κακούργος, ιδιοφυΐα και τέρας, πρωταγωνιστής της σειράς «Westworld» του ΗΒΟ.
Η σειρά μεταδίδεται στην Ελλάδα σε αποκλειστικότητα και πρώτη προβολή, κάθε Κυριακή στις 04.00 (με ελληνικούς υπότιτλους), ταυτόχρονα με την Αμερική, και σε Prime Time προβολή κάθε Δευτέρα στις 22.00 από το Novacinema 4 HD, το κανάλι των σειρών. Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό σίριαλ, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ και ήδη έχει λάβει έγκριση ώστε να επιστρέψει με δεύτερο κύκλο επεισοδίων. Με αφορμή το «Westworld», ο σερ Αντονι Χόπκινς μοιράστηκε μαζί μας το απόσταγμα σοφίας που έχει κατακτήσει λίγο πριν συμπληρώσει τα 80 του χρόνια, δήλωσε ενθουσιασμένος και συμφιλιωμένος με την αβεβαιότητα της ζωής, αλλά και ευτυχής που αδυνατεί να ασκήσει έλεγχο στον κόσμο που τον περιβάλλει.
Μένετε μόνιμα στις ΗΠΑ πλέον;
Ναι, ζω στο Μαλιμπού. Μένω στις ΗΠΑ εδώ και 40 χρόνια πια. Ο χρόνος πέρασε τόσο γρήγορα, δεν μπορώ να το πιστέψω – ήρθα εδώ το 1973. Τότε έμενα στη Νέα Υόρκη, το 1975 μετακόμισα στο Λος Αντζελες. Συνήθισα στον τρόπο ζωής εδώ, μου αρέσει. Μου αρέσουν και οι Αμερικανοί. Είναι υπέροχοι, πολύ γενναιόδωροι άνθρωποι. Είναι όμως και λίγο τρελοί. Εχουν μια στάση ζωής «θέλω να γίνουν όλα τώρα»!
Ταξιδεύετε συχνά στη Βρετανία;
Επισκέπτομαι την Αγγλία και μου αρέσει. Ημουν πρόσφατα εκεί για τα γυρίσματα της ταινίας «The Dresser» με τον Ιαν Μακ Κέλεν. Πέρασα πολύ καλά.
Πώς νιώθετε για το γεγονός ότι η Ουαλία ψήφισε υπέρ του Brexit;
Αυτό που έμαθα με τα χρόνια είναι ότι δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να ελέγξεις. Ψηφίζεις ανθρώπους ώστε να έρθουν στην εξουσία και να μας προσέχουν όλους… Δεν είμαι κυνικός, αλλά τώρα πια δεν έχω άποψη για τίποτα. Ισως αυτό να είναι απλώς άγνοια, αλλά δεν με νοιάζει.
Μιλήστε μας για τον χαρακτήρα που υποδύεστε στο «Westworld», τον δόκτορα Φορντ…
Μου δίνουν να παίξω αυτούς τους περίεργους χαρακτήρες που έχουν πάντα τον έλεγχο, το οποίο είναι εντελώς αντίθετο με τη φύση μου. Τώρα πια απλώς αφήνομαι στο ρεύμα και μου αρέσει η δουλειά. Δεν παίρνω τίποτα τόσο στα σοβαρά. Ο δόκτωρ Φορντ ελέγχει τα πάντα και θέλει να τα κάνει όλα τέλεια, που σημαίνει ότι είναι τρελός. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να μιλάω πολύ, να λέω διάφορα πομπώδη σχετικά με το δίβουλο μυαλό.
Ο δόκτωρ Ρόμπερτ Φορντ, κεντρικός χαρακτήρας της σειράς, περπατά συχνά στους σκονισμένους δρόμους του θεματικού πάρκου «Westworld».
Γιατί πιστεύετε ότι σας επιλέγουν γι’ αυτούς τους ρόλους;
Δεν έχω ιδέα. Ισως είναι η ψυχρότητα ή το άδειο βλέμμα. Αλλά δεν το απολαμβάνω – δεν με ενδιέφερε ποτέ ο έλεγχος. Νομίζω ότι οι περισσότερες συμφορές μας προέρχονται από την προσπάθειά μας να ελέγχουμε τα πάντα. Ή να κυριαρχούμε πάνω στον εαυτό μας και στους άλλους, να τρομοκρατούμε τον εαυτό μας. Ξεκίνησα πριν από καιρό να το εγκαταλείπω όλο αυτό. Είπα «οχ, απλώς δεν ξέρω». Αυτή είναι η μεγαλύτερη σοφία που έχω κατακτήσει, απλώς δεν ξέρω τίποτα. Εχω απόψεις, αλλά δεν ξέρω τίποτα.
Τι σας τράβηξε στη σειρά;
Μου τηλεφώνησε μια μέρα ο ατζέντης μου και με ρώτησε αν θα ήθελα να συμμετάσχω στο «Westworld». Τον ρώτησα αν επρόκειτο για την παλιά ταινία. Μου είπε ότι πρόκειται για παραγωγή του ΗΒΟ κι εγώ είχα χρόνια να κάνω τηλεόραση… Μου έστειλαν το σενάριο και σκέφτηκα ότι είναι πολύ περίπλοκο να υποδυθώ τον δόκτορα Φορντ, αλλά είπα ότι θα το κάνω. Οταν με ρωτούν οι άνθρωποι στις συνεντεύξεις –και έχω δώσει πολλές όλα αυτά τα χρόνια– γιατί έγινα ηθοποιός, απαντώ ότι νικά το να δουλεύεις. Δεν καταλαβαίνουν και εξηγώ ότι επικρατεί του να δουλεύω για να ζω. Με ρωτούν επίσης γιατί δέχτηκα τον τάδε ρόλο. Ε, λοιπόν, γιατί δεν θα το κάνει κάποιος άλλος. Τους προβληματίζει, γιατί θα ήθελαν να δώσω μια πιο σοφιστικέ απάντηση, ότι το έκανα εξαιτίας του εύρους του ρόλου και της αφήγησης. Αλλά εγώ δεν έχω ιδέα γιατί το κάνω, και δεν είναι ψέματα, το εννοώ. Είναι πολύ περίεργη υπόθεση το να είναι κανείς ηθοποιός.
Τι απολαύσατε περισσότερο ερμηνεύοντας τον ρόλο;
Πέρασα καλά, ήμουν πολύ χαλαρός. Επρεπε να μάθω πολλούς διαλόγους, πολύ κείμενο, αλλά αυτό μου αρέσει. Κρατά ενεργά τα κύτταρα του εγκεφάλου μου. Δεν θέλω να το παρακάνω, αλλά μου αρέσει να μαθαίνω μεγάλα κείμενα, το λατρεύω.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, πήρατε τα κείμενα λίγο πριν από τα γυρίσματα, δεν είχατε στη διάθεσή σας ολόκληρη την ιστορία προκαταβολικά. Τι σκεφτήκατε γι’ αυτό, με δεδομένο ότι στις ταινίες γνωρίζετε το τέλος από την αρχή;
Ρώτησα τον Τζόναθαν Νόλαν, που έκανε την παραγωγή, και τους σκηνοθέτες τι συμβαίνει σε αυτή την αναθεματισμένη σειρά και μου απάντησαν ότι δεν θα μου πουν. Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε, ποια ήταν η πλοκή, ούτε γνώριζα πολλά πράγματα για τους άλλους χαρακτήρες και τι τους συνέβαινε, μέχρι που αποκαλυπτόταν – υπήρξαν μερικές μεγάλες εκπλήξεις. Μετά σκέφτηκα ότι όλο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον και τελικά μου άρεσε το γεγονός ότι δεν ήξερα.
Το καστ της σειράς είναι εντυπωσιακό.
Ναι, είναι υπέροχοι ηθοποιοί και μπόρεσα να εργαστώ μαζί τους. Οι περισσότερες σκηνές μου ήταν με τον Τζέφρι Ράιτ, που είναι τρομερός.
Με τον Τζέφρι Ράιτ, που υποδύεται τον στενό του συνεργάτη.
Τι πιστεύετε ότι προσέφερε στην παραγωγή η πλούσια εμπειρία σας;
Εχω μεγάλη φαντασία και όσο εργάζομαι πάνω σε έναν ρόλο βλέπω πώς θα μπορούσαν να δουλέψουν τα πράγματα γεωγραφικά. Αν προτείνω να δοκιμάσω κάτι, ένας καλός σκηνοθέτης θα δώσει το οκέι για να το δούμε. Ομως, αν δεν έχουν ιδέα τι κάνουν και εσύ εμφανιστείς στο γύρισμα και επικρατεί χάος, τότε θα πρέπει να βασιστείς στην τύχη και να πεις «λοιπόν, θα ήθελα να το κάνω έτσι» χωρίς να προσβάλεις κάποιον. Θυμάμαι έκανα μια σκηνή στο «Westworld» με μια πολύ καλή σκηνοθέτιδα, τη Μισέλ Μακ Λάρεν. Είχα το δικό μου κινηματογραφικό όραμα στο μυαλό μου και είπα ότι θα ήθελα να το κάνω έτσι. Τότε ήρθε ο Τζόναθαν στο σετ και ομολόγησε ότι δεν είχε σκεφτεί ότι η σκηνή θα μπορούσε να είχε στηθεί έτσι. Πρέπει όμως να δοκιμάζεις, να πειραματίζεσαι. Οσο περισσότερο προσπαθείς να ελέγξεις τον εαυτό σου, τρομάζεις και φοβάσαι να κινηθείς. Πρέπει να μη σε απασχολεί τι σκέφτεται ο κόσμος.
Είστε φαν των ιστοριών επιστημονικής φαντασίας;
Με ανησυχεί η ιδέα μιας ουτοπίας ή δυστοπίας. Εννοώ ότι στον 20ό αιώνα πολλές μεγάλες ιδέες για την ουτοπία προκάλεσαν αιματοχυσία και τρόμο. Με συναρπάζει η ιστορία του 20ού αιώνα, η επανάσταση των μπολσεβίκων, ο ναζισμός και η άνοδος του φασισμού στην Ιταλία, αλλά και η μεταπολεμική περίοδος, οι Κένεντι, η Κούβα. Ο πατέρας μου ήταν ακραία αριστερός μαρξιστής, το ίδιο και ο πατέρας του, και εγώ ανατράφηκα σε αυτή την ατμόσφαιρα. Σταδιακά, με το πέρασμα των χρόνων, σκέφτομαι πια «ε, εντάξει». Ακούω τόσες απόψεις από ανθρώπους, αλλά ξέρω ότι η μόνη βεβαιότητα είναι αυτή του θανάτου. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το να είσαι γνωστός και διάσημος ή επιτυχημένος θα απομακρύνει τη θνητότητα, αλλά δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε τα πάντα, αλλά δεν υπάρχει έλεγχος. Αυτά είναι τα καλά νέα: δεν υπάρχει έλεγχος.
Αρα μπορούμε πια να σταματήσουμε να ανησυχούμε γι’ αυτό;
Ακριβώς, είναι ένα υπέροχο συναίσθημα. Καλά νέα: μπορώ να προβλέψω ένα σπουδαίο μέλλον. Μπορώ να προβλέψω το μέλλον αυτής της χώρας: αβέβαιο. Μπορούμε να μάθουμε να αποδεχόμαστε την αβεβαιότητα.
Τι πιστεύετε για τη γρήγορη ανάπτυξη της τεχνολογίας; Είναι τα «σκεπτόμενα ρομπότ» μέρος ενός αναπόφευκτου μέλλοντος;
Αυτό είναι το «παιδί» του Τζόναθαν Νόλαν – είναι ενθουσιασμένος από την εξέλιξη της ανθρώπινης και της τεχνητής νοημοσύνης. Τις προάλλες μιλούσα σε κάποιον από τη Βοστώνη, από το ΜΙΤ, τον συνάντησα σε ένα ξενοδοχείο, στο πρωινό, και πιάσαμε την κουβέντα. Ελεγε ότι αυτό δεν γίνεται, δεν μπορείς να δημιουργήσεις τεχνητή νοημοσύνη, δεν μπορείς να δημιουργήσεις ζωή, ένα σκεπτόμενο ον. Μετά όμως ομολόγησε ότι μπορεί να κάνει λάθος.
Είστε «γκατζετάκιας» στην καθημερινότητά σας;
Ναι, έχω υπολογιστή και iPad και iPhone, και ξέρω πώς να τα χρησιμοποιώ. Γράφω όλα τα κείμενα που μαθαίνω στον υπολογιστή και τους βάζω χρώματα. Το κάνει να φαίνεται σημαντικό αντί για μια απλή, λευκή σελίδα