Πρόκειται για ένα ερώτημα που επί χρόνια ταλανίζει τους γονείς: πόσο χρόνο θα πρέπει να περνούν με τα παιδιά τους στην πιο σημαντική περίοδο της ζωής τους, όσο, δηλαδή, αυτά αναπτύσσουν τις ικανότητές τους σε όλους τους τομείς;
Σήμερα νέα μελέτη υποδεικνύει ότι, τουλάχιστον όσον αφορά τις μητέρες, ο χρόνος που περνούν με τα παιδιά τους πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος δυνατός.
Η μελέτη των επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Εσεξ και του University College του Λονδίνου, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Economic Journal, διαπιστώνει ότι οι γνωσιακές και κοινωνικές δεξιότητες του μικρού παιδιού βελτιώνονται σημαντικά όταν αυτό περνάει περισσότερο χρόνο με τη μητέρα του από τα τρία έως τα επτά του χρόνια. Επίσης, σύμφωνα με τη μελέτη, τα πρωτότοκα παιδιά φαίνεται να ωφελούνται περισσότερο όταν περνούν χρόνο με τη μητέρα τους συγκριτικά με τα παιδιά που γεννιούνται αργότερα.
Η μελέτη, η οποία είναι η πρώτη του είδους που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία και ταυτόχρονα μία από τις πρώτες που εκπονήθηκαν παγκοσμίως, εξετάζει απευθείας τη σχέση ανάμεσα στον χρόνο που οι μητέρες περνούν με τα παιδιά τους και τις ικανότητες που τελικά αναπτύσσουν αυτά. Για τις ανάγκες της μελέτης χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία που συγκεντρώθηκαν στη Μελέτη της Χιλιετίας και αφορούσαν βρέφη που γεννήθηκαν στη Βρετανία ανάμεσα στον Σεπτέμβριο του 2000 και τον Ιανουάριο του 2002.
Η μελέτη, η οποία αναλύει στοιχεία που συγκεντρώθηκαν για οκτώ χιλιάδες παιδιά και τις μητέρες τους, διαπιστώνει ότι η θετική επίδραση που είχε ο χρόνος της μητέρας με τα παιδιά της είναι σημαντική.
«Η μελέτη μάς υποδεικνύει ότι ο χρόνος που δαπανούν οι μητέρες με τα παιδιά τους επηρεάζει σημαντικά την ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της πρώτης παιδικής ηλικίας», σημειώνει ένας εκ των συντακτών της μελέτης, ο καθηγητής Μάρκο Φραντσεσκόνι. Ταυτόχρονα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι και το μορφωτικό επίπεδο της μητέρας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού.
Ο χρόνος που η μητέρα περνάει κοντά στο παιδί της με εκπαιδευτικές δραστηριότητες όπως η ανάγνωση, από τα τρία μέχρι τα πέντε του χρόνια, ιδιαίτερα όταν η μητέρα έχει υψηλό μορφωτικό επίπεδο, συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση των λεκτικών ικανοτήτων που το παιδί αναπτύσσει στα επτά του χρόνια. Ωστόσο, αυτή η θετική επίδραση είναι σημαντικά μειωμένη όταν η μητέρα δεν έχει υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
Πάντως, οι συντάκτες της μελέτης παραδέχονται ότι δεν κατάφεραν να εξετάσουν τον ρόλο που διαδραματίζει ο πατέρας και ο χρόνος που περνάει αυτός με τα παιδιά του, επειδή, όπως επισημαίνουν τα στοιχεία που συγκέντρωσαν για τους πατεράδες στη Μελέτη της Χιλιετίας, είναι σημαντικά λιγότερα. Οπως αναμένεται, η δημοσίευση της μελέτης πρόκειται να δημιουργήσει αντιδράσεις στη συζήτηση για την εργασιακή ζωή των γονέων.