Σε θολό τοπίο βρίσκεται η Ελλάδα μετά το Eurogroup της Δευτέρας, καθώς πέρα από τη συμφωνία στα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, δεν ξεκαθάρισε το βασικότερο θέμα: Το πώς θα διασφαλιστεί η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στο ελληνικό πρόγραμμα, η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Σύμφωνα, δε, με τα όσα δήλωσε Ευρωπαίος αξιωματούχος στην «Κ», μπορεί να χρειαστούν μήνες για να κλείσει η συμφωνία.
Η απόσταση μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων και του Ταμείου αποδείχθηκε ακόμα πιο μεγάλη μετά τη λήξη της συνεδρίασης του Eurogroup τη Δευτέρα από ό,τι αρχικώς είχε διαφανεί, καθώς όλες οι πλευρές έθεσαν με σαφήνεια τις «κόκκινες» γραμμές τους. Οι τρεις «γκρίζες ζώνες» μετά το Eurogroup για την Ελλάδα είναι:
• Αν μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ το 2018. Το ΔΝΤ επιμένει ότι με τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί έως τώρα μεταξύ Αθήνας και ευρωπαϊκών θεσμών, η Ελλάδα θα επιτύχει στην καλύτερη περίπτωση πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ το 2018.
• Νέος μηχανισμός διασφάλισης επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων και νέα «σοβαρά διαρθρωτικά μέτρα». Δεδομένου του δημοσιονομικού κενού που εντοπίζει το ΔΝΤ, ζητεί τη θέσπιση ενός αξιόπιστου μηχανισμού, αλλά και μέτρα που θα εξασφαλίζουν αυτό το αποτέλεσμα. Σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματούχο του ΔΝΤ, ο μηχανισμός που πρέπει να τεθεί σε λειτουργία δεν θα μπορούσε να είναι η επέκταση του περίφημου «κόφτη» δαπανών που συμφωνήθηκε στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης. Τότε, για άλλη μία φορά, οι θεσμοί είχαν αποφασίσει πως για να λυθεί το αδιέξοδο που είχαν βρεθεί –καθώς το ΔΝΤ επέμενε ότι η Ελλάδα ρεαλιστικά θα πετύχει πλεόνασμα 1,5% και όχι 3,5% του ΑΕΠ όπως υποστηρίζουν οι Ευρωπαίοι– θα δημιουργηθεί ένας αυτόματος «κόφτης», που με την ενεργοποίησή του θα επιβάλλεται οριζόντια μείωση σε μισθούς και συντάξεις και άλλες δαπάνες αν δεν φτάσει η Ελλάδα το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ.
Αυτή τη φορά, όμως, το Ταμείο επιμένει ότι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων θα πρέπει να γίνει μέσω των μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό και της μείωσης του αφορολόγητου ορίου. Μια θέση που εξέφρασε ο κ. Τόμσεν κατά τη διάρκεια του Eurogroup. Ξεκαθάρισε, δε, πως πρέπει να συμφωνηθεί ένας άλλος μηχανισμός πιο αξιόπιστος από τον δημοσιονομικό «κόφτη».
• Η διάρκεια των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Η πιο μεγάλη διαφωνία έχει να κάνει με το χρονικό διάστημα που μπορεί να διατηρηθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος (2018).
Σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο, ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ ήταν έτοιμος να φέρει την «παγκόσμια συμφωνία» (όπως ονομάζεται η συμφωνία που θα εξασφαλίζει συμμετοχή του ΔΝΤ, προσδιορισμό των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα και κλείσιμο της αξιολόγησης) στη συνεδρίαση της Δευτέρας. Η πρόταση του κ. Ντάισελμπλουμ ήταν να διατηρηθεί για πέντε χρόνια ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% και σταδιακά να μειωθεί στο 2%. Η ελληνική πλευρά προέβαλε αντιστάσεις, ζητώντας τρία χρόνια για τη διατήρηση του στόχου, για να ολοκληρωθεί η συζήτηση μετά την παρέμβαση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, ο οποίος δεν δέχθηκε κάτι λιγότερο από 10 χρόνια.