Ασφυξία υψηλών πλεονασμάτων

Ασφυξία υψηλών πλεονασμάτων

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το έχει πει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, το έχει επαναλάβει αρκετές φορές και ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης: πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 2% θα προκαλέσει περαιτέρω οικονομική ασφυξία στην ελληνική οικονομία, θα ακυρώσει το όποιο ευεργέτημα της ελάφρυνσης του χρέους, θα φρενάρει την ανάπτυξη. Με λίγα λόγια, δεν το αντέχει η χώρα. Δεν θα μπορούσε κανείς, εγχώριος ή αλλοδαπός, να κατηγορήσει κάποιον από τους δύο για λαϊκισμό ή μη ρεαλισμό στην οικονομική τους σκέψη. Πόσο μάλλον το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που, από άλλη διαδρομή, καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: ή επιπλέον μείωση του χρέους και μικρότερα πλεονάσματα ή επιπλέον μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα εάν τα πλεονάσματα μείνουν στο 3,5%. Τρέχα γύρευε δηλαδή.

Οσοι στην Ελλάδα επιχειρούν να ερμηνεύσουν τον κ. Σόιμπλε ισχυρίζονται ότι επιμένει να επιβάλλει στη χώρα μας πολιτική υψηλών πλεονασμάτων, ασφυκτικής λιτότητας, γιατί φοβάται πως, αν χαλαρώσει το πρόγραμμα, το εγχώριο πολιτικό σύστημα θα εγκαταλείψει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι οποίες θεωρούνται από τους Γερμανούς απόλυτη προϋπόθεση για να εξέλθει η Ελλάδα οριστικώς από την κρίση. Επιχείρημα που μου φαίνεται ιδιαιτέρως ασταθές, καθώς κάλλιστα μια γενναία ελάφρυνση του χρέους συνοδευόμενη από χαμηλά πλεονάσματα θα μπορούσε να συνδεθεί με τις μεταρρυθμίσεις. Να δοθούν οι ελαφρύνσεις σταδιακά. Νομίζω ότι το κλειδί βρίσκεται σε αυτό που ο Γερμανός υπουργός έχει πει και πρόσφατα: ότι η χώρα μας ζει ακόμη πάνω από τις δυνατότητές της. Ο κ. Σόιμπλε επιθυμεί να φτωχύνουμε περισσότερο, τουλάχιστον κατ’ αναλογία της χρεοκοπίας και του χρέους μας. Πιστεύει ότι η επανεκκίνηση πρέπει να γίνει από πολύ πιο χαμηλά για να υπάρξει οριστική λύση και, βεβαίως, αδιαφορεί για τις κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής.

Αντί, λοιπόν, να πλακώνεται, κάθε τρεις και λίγο, με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος, ο κ. Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να τους εκμεταλλευτεί. Αντί να παριστάνει για λόγους επικοινωνιακούς τον αριστερό, θα έπρεπε να προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με εξουσιοδότηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου· αντί να αγωνίζεται απελπισμένα να σώσει το κόμμα του, άξιζε να δοκιμάσει με το ίδιο πάθος για την Ελλάδα. Τότε ίσως θα διέσωζε και το κόμμα του. Είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει η φωνή μας, να ενισχυθούν τα επιχειρήματά μας, να παρουσιάσουμε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης πειστικό μήπως και πετύχουμε τα αυτονόητα.

Διαβάζω τον κεντρικό τίτλο της χθεσινής «Αυγής», μετά τη δυσμενή απόφαση του Eurogroup: «Απόφαση-γέφυρα για έξοδο από την κρίση». Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Καινούργια λεκτική ντρίπλα εφευρέθηκε για να μην πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Το δώρο άδωρο, το διαφαινόμενο αδιέξοδο, η παρατεταμένη επιτροπεία που μπορεί να κρατήσει 10 χρόνια ακόμη, βαφτίζονται γέφυρα. Πώς αλλιώς να πας, αν χρειαστεί, σε εκλογές…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή