Οι «παροχές», που εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας με διάγγελμά του(!) και προτού καν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, είχαν δύο παραλήπτες. Τους περίπου 1,6 εκατ. χαμηλοσυνταξιούχους και τους δανειστές μας. Ελπίδα για τους πρώτους και απειλή για τους δεύτερους. Η απειλή συνίσταται σε πρόωρες εκλογές και στην ουσία στρέφεται άμεσα εναντίον της χώρας, που κινδυνεύει να ξαναζήσει το πισωγύρισμα του 2015. Γιατί να πτοηθούν οι δανειστές μας, οι οποίοι έχουν αντιμετωπίσει επανειλημμένα τις ελληνικές παλινωδίες; Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που οι ίδιοι μιλούν για τέταρτο μνημόνιο ή –ακόμη χειρότερο– επαναφέρουν τα σενάρια για Grexit. Το πιθανότερο είναι, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι να εκλάβουν τις μη προβλεπόμενες από το τρίτο (και αριστερό) μνημόνιο «παροχές» Τσίπρα ως νέα απόπειρα εξαπατήσεώς τους από τη σημερινή κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να επαυξήσουν τις απαιτήσεις τους ενόψει της αξιολόγησης και να θέσουν νέα –και επαχθέστερα– κριτήρια ως προς την τήρηση των συμφωνηθέντων. Συνεπώς, οι πρόωρες εκλογές δεν συνιστούν απειλή για τους δανειστές μας, αλλά μάλλον ελπίδα λύτρωσης από το «ελληνικό πρόβλημα».
Με τα δεδομένα αυτά, και οι εξαγγελθείσες παροχές μεταβάλλονται σε μια νέα απόπειρα εξαπάτησης των τέως ψηφοφόρων των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διότι, για την υλοποίησή τους, προϋποτίθεται η διεξαγωγή προώρων εκλογών και η επανεκλογή των σήμερα κυβερνώντων. Χωρίς, φυσικά, να αποκλείεται η απόπειρα εφαρμογής τους προεκλογικά, κάτι που θα συνιστούσε και το καταστροφικότερο σενάριο για τη χώρα. Για τον απλούστατο λόγο πως οι νέες «παροχές» θα έφερναν στο σημείο ρήξης την Ελλάδα με τους Ευρωπαίους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εφαρμοστούν και αν ακόμη από τις πρόωρες εκλογές προέκυπτε μια άλλη κυβέρνηση. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα ναρκοπέδιο απελπισίας, το οποίο καλείται να «περάσει» η επόμενη κυβέρνηση. Είτε είναι των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είτε οποιαδήποτε άλλη, διάδοχός της στην εξουσία. Είναι μια απόπειρα αυτοχειρίας της χώρας, με μοναδικό στόχο τη διατήρηση ή την παράταση κατοχής της εξουσίας από τους σημερινούς νομείς της. Παραπέμπει άμεσα στη σαμψώνεια απόφαση «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Υπό το πρίσμα αυτό η εξαγγελία «παροχών» του κ. Τσίπρα προσδίδει νέα δεδομένα στα πολιτικά μας πράγματα. Κατά κάποιον τρόπο συνιστά μια απέλπιδα –έστω– προσπάθεια για την ανάκτηση της πρωτοβουλίας κινήσεων από τη σημερινή κυβέρνηση. Η πάγια αξίωση της Ν.Δ. και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, να εγκαταλείψει άμεσα την εξουσία μάλλον ευνοεί, παρά δυσχεραίνει, τη μετάθεση της πρωτοβουλίας κινήσεων που επιζητεί ο κ. Τσίπρας. Συνεπώς και η αντιπολίτευση, κατά πάσα πιθανότητα, οφείλει να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική της. Με πόλο και αιτιολογία την προεκλογική παροχολογία που επισείει ο κ. Τσίπρας. Οι πρώτες αντιπολιτευτικές αντιδράσεις στο θέμα αυτό μάλλον είναι συνήθεις και ανεπαρκείς. Η αντιπολίτευση μάλλον πρέπει να επικεντρώσει τη στάση της στο εγχείρημα Τσίπρα. Να απευθυνθεί απευθείας στην κοινή γνώμη, ενημερώνοντάς την για το ανέφικτο, τους κινδύνους και τους πραγματικούς στόχους της παροχολογίας Τσίπρα. Να καταστήσει σαφές ότι οι παροχές στρέφονται ευθέως εναντίον της χώρας και όχι υπέρ των χαμηλοσυνταξιούχων. Οτι συνιστούν μία ακόμη προσπάθεια εξαπάτησης των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνον έτσι το εγχείρημα αυτό θα αποτύχει. Και θα είναι το τελευταίο.