Υποβολείο

3' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα μπορούσα να γράψω. • Για τον Τσακαλώτο, • που όλο και πιο συχνά • όλο και περισσότερο • μου θυμίζει τον Ζήκο τον μπακαλόγατο. • Οπως τον έπλασε αλησμόνητα ο Κώστας Χατζηχρήστος στην ταινία «Της κακομοίρας» • την απολαυστικότερη κωμωδία του παλιού μας κινηματογράφου. • Να χτυπιέται μιλώντας, • πηγαίνοντας πέρα δώθε στο βήμα της Βουλής, • με γκριμάτσες, • με χαλίκια στο στόμα του, • με επιθετικά λογάκια, • και αστεία, • με το χέρι στη μέση… • Ο Τσακαλώτος ως Ζήκος. • Της κακομοίρας. • Να τρελαίνεσαι. • Θα μπορούσα να γράψω. • Οτι όσο τους ακούω να διαβεβαιώνουν πως «θα κλείσει η διαπραγμάτευση» • «θα βάλουμε νερό στο κρασί μας» • και άλλα τέτοια, • τόσο πείθομαι ότι πάμε σ’ εκλογές. • Προετοιμάζουν το έδαφος για να λένε «εμείς προσπαθήσαμε, αλλά οι αχρείοι δανειστές…» • -προετοιμάζουν «ηρωική έξοδο». • Θα μπορούσα να γράψω τέτοια. • Αλλά απεταξάμην • εκ βάθους • σήμερα. •

Προτίμησα σήμερα • -και μέρες που ’ναι- • ν’ αφήσω χώρο σ’ έναν ποιητή • και δάσκαλο που έχει περάσει τη ζωή του όλη ανάμεσα στα παιδιά, • τους έφηβους μαθητές του, • και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. • Τον οποίο μελέτησε, εξέδωσε (τα Απαντά του) και τον εγκαρδιώθηκε με πλήθος γραπτά του. • Οχι μόνο με τις φιλολογικές μελέτες του και άλλα πεζά • αλλά ακόμη και με την ποίησή του, • την απεσταγμένη -τρεις συλλογές μέσα στην πολυχρονεμένη του πορεία. • Μιλώ για τον Νίκο Δ. Τριανταφυλλόπουλο βέβαια. • Την ποίηση του οποίου ανθολογεί ο Αγγελος Γ. Μαντάς στο τεύχος 108 της «Ακτής», Φθινόπωρο 2016. • Απ’ όπου και οι στίχοι που ακολουθούν. •

«Τάξις πλέουσα» • (από τη συλλογή «Το λαγούμι», 1979). •

«Εποπτεύεις την τάξη μας από την Ανω σκήτη σου. / Μελαχροινά κοράσια, αγυιόπαιδες αγγελικοί, /κάτω μας νεογέννητη θάλασσα / βαθιά σε πρωινή κατάνυξη το Ορος. / Στην αίθουσα η βοή και το γέλιο καταπέφτει, / πάλι θα με ρωτάνε σοβαρά / αν είναι ο Παράδεισος στη Σκιάθο. •

(…) / Κάποτε συλλαβίζουμε τη μουσική σου, / άλλοτε σιωπή – ώρα του ρεμβασμού. / Γέροντα, μου ξεσηκώνεις τα νήπια, / χάνω τα μάτια της Μάλαμας / βουλιάζουν με την Ακριβούλα στο κύμα, / τ’ αγόρια κιόλας αρμάτωσαν βάρκα / για τη χορευτική φωτιά στο κύμα τ’ αλμυρό. •

(…) / Πνέεις με όλη σου τη μυστικήν άνοιξη / παίρνουν ν’ ανθοβολήσουνε κι οι τοίχοι. / Καψαλισμένος βράχος το νησί μας / μα φέγγουν τώρα χείλη νηστικά / καθώς Παράδεισο στην τάξη ψιχαλίζεις. •

Ενα στρουθί και κάθε χρόνο μάς πλουταίνεις. •

(…) / Τα ξαναχάνω, καραβίζουν προς τους αιγιαλούς σου. / Σου παραδίνω, Οσιε, των θρανίων μου το πλήρωμα.» •

Κι ένα μέρος από «Το βαθύ πηγάδι ή Εκρήξεις συναφών φωτοβολίδων», 1990.

«Ο ποιητής / δεν / είναι / γραμματολόγος / βάζει φουρνέλα / στους εδραίους / ρίχνει αρκεβούζια / στους ταξινομητές / κολλάει μπουρλότα / στην ακηδία, / δεν / επιτρέπει / να μαρμαρώνουν το παρελθόν / ταΐζει / το παρόν / γάλα και μέλι / ανάβει / το μέλλον / ως μέγα πολυκάντηλον, •

(…) από / το κεφάλι του / βγαίνουν ωραία σύννεφα / τον μεταφέρουν / επί / των πτερύγων των / εις το αδέκαστον κριτήριον, / τον Αρειον Πάγον / κείμενον παρά / την εγκυμονούσαν Αγίαν Σοφίαν, / οπόθεν / ένθους / εκφέρει / (ο ποιητής πάντοντε) / τελεσίδικον κρίσιν / κεκραγώς •

“τρεις είναι οι π ρ α γ μ α τ ι κ ά μ ε γ ά λ ο ι ο Κόμης ο Πένηςο Ελληνικός.”

Το ακροατήριον / ακροάται / εις στάσιν προσοχής / ενώ / σκληρός άνεμος / σκορπίζει / ανηλεώς / τα σαρίδια.»

Ποίοι ο Κόμης, ο Πένης και ο Ελληνικός; • Οι ευρόντες, • και συγκατανεύοντες, • κερδίζουν • -έχουν ήδη κερδίσει- • δώρα ζωής πολύτιμα. • Καλά Χριστούγεννα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή