Ρεπορτάζ: ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΣΠΑΝΕΑ, Φωτογραφίες: ENRI CANAJ
Eθνικό Σκοπευτήριο Βύρωνα. Στην, περίπου, 1000 τετραγωνικών μέτρων αίθουσα, δεκάδες σκοπευτές διεκδικούν το όνειρό τους: προκρίσεις για διεθνείς διοργανώσεις. Ο παγετός του Δεκεμβρίου παγώνει τα δάχτυλα των χεριών και τα πόδια, ενώ δέκα σόμπες- μανιτάρια προσπαθούν, μάταια, να ζεστάνουν το χώρο. Ανάμεσα στους αγωνιζόμενους υπάρχει μία χρυσή ολυμπιονίκης, αλλά οι κερκίδες είναι άδειες από θεατές. Με τα χέρια παγωμένα προσπαθεί να σημαδέψει. Εχει μάθει να διεκδικεί το απόλυτο και νευριάζει όταν, εξαιτίας του κρύου, δεν το πετυχαίνει.
«Αννα, σταμάτα», ακούγεται η φωνή του πατέρα- προπονητή. Η ίδια, όμως, διακρίνεται για το πείσμα της και δεν παραιτείται. Το απέδειξε και στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όταν κατέκτησε τα δύο ολυμπιακά μετάλλια.
Λίγα μέτρα πιο μακριά από την Αννα Κορακάκη αγωνίζεται ο αδελφός της, Διονύσης, φορώντας κασκόλ στο πρόσωπό του. Ολοκληρώνει τον αγώνα και λέει χαμηλόφωνα στον πατέρα του ότι βγήκε πρώτος. Μόνο από το χαμόγελο στο πρόσωπο του Τάσου Κορακάκη καταλάβαμε την επιτυχία του βενιαμίν της οικογένειας. Του ζητήσαμε να κάνει δηλώσεις, αλλά απαντάει συνεσταλμένα: «Πήρα μόνο μία πρόκριση για το ευρωπαϊκό». Και την πρωτιά σε αγώνα ανδρών, ενώ είναι έφηβος, θα προσθέσουμε εμείς.
Η οικογένεια Κορακάκη.
Η Ολυμπιονίκης συνεχίζει να αγωνίζεται αφοσιωμένη στο στόχο της. Πάνω από το κεφάλι της υπάρχει μία σόμπα- μανιτάρι, αλλά η ζέστη δε φτάνει μέχρι τα πόδια. «Πρόκειται για τον δεύτερο αγώνα πρόκρισης για την εθνική ομάδα που θα πάρει μέρος στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μαρτίου. Ο πρώτος έγινε στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχουμε τόσο υψηλές επιδόσεις διότι οι συνθήκες στο σκοπευτήριο είναι τραγικές. Επικρατεί πολύ κρύο και οι σκοπευτές δεν μπορούν να αγωνιστούν. Ευελπιστούμε οι επόμενοι αγώνες να γίνουν σε άλλο, με καλύτερες συνθήκες», μας λέει ο προπονητής Τάσος Κορακάκης και αποκαλύπτει ότι κάποιοι επιχειρηματίες σχεδιάζουν να φτιάξουν ένα σκοπευτήριο στη Δράμα ώστε η Αννα και οι υπόλοιποι σκοπευτές, αλλά και οι γενιές που θα ακολουθήσουν, να προετοιμάζονται με σωστό τρόπο.
«Στο τελικό ένιωθα κάθε κύτταρό μου»
Εκείνη την ώρα, η Αννα Κορακάκη ολοκληρώνει τον αγώνα της και γίνεται το δεύτερο μέλος της οικογένειας που θα πάρει μέρος στο ευρωπαϊκό του Μαρτίου (Σλοβενία). Εχουν περάσει, σχεδόν, πέντε μήνες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά οι μεγάλες επιτυχίες της δεν αλλοίωσαν καθόλου τον χαρακτήρα της. Μιλάει με τις συναθλήτριές της, πανηγυρίζει για τη νίκη του αδελφού της και όταν της θυμίζουμε τις στιγμές που προηγήθηκαν της κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου, το πρόσωπό της λάμπει: «Δεν μπορώ να περιγράψω πως ένιωθα όταν ήταν το αποτέλεσμα 6-6. Ηταν σα να είχε γίνει όλο μου το σώμα μία τεράστια καρδιά. Παλλόταν κάθε κύτταρό μου. Εκείνες τις στιγμές το μυαλό πρέπει να μείνει άδειο γιατί κάθε σκέψη -θετική ή αρνητική- αποτελεί καταστροφή. Οποιος καταφέρει να έχει λιγότερες σκέψεις εκείνος κερδίζει. Οταν ζήσει κάτι τέτοιο, μετά βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά και δεν αγχώνεσαι για τίποτα», μας λέει γελώντας.
Η αναγνωρισιμότητα
Από τα νταμάρια της Δράμας, στον… ολυμπιακό ουρανό του Ρίο και, τώρα, ο αγώνας για την πρόκριση στο παγωμένο γυμναστήριο του Βύρωνα. Πόσο έχει αλλάξει η ζωή της αθλήτριας; «Η ζωή μου, πέντε μήνες μετά τους Ολυμπιακούς, έχει αλλάξει, κυρίως, σε ότι αφορά την αναγνωρισιμότητα. Σε θέματα υποδομών δεν έχουμε κάποια αλλαγή. Βέβαια, το διάστημα είναι μικρό για να υπάρχουν σημαντικές αλλαγές. Ευελπιστώ ότι θα μπορέσει να γίνει κάτι, ένα σκοπευτήριο – προπονητήριο για να μπορέσουν να έρθουν και άλλα νέα παιδιά στο άθλημα», υπογραμμίζει.
Στο σκοπευτήριο του Βύρωνα.
Τα μετάλλια της Αννας Κορακάκη «σύστησαν» στην πλειοψηφία των Ελλήνων το άθλημα της σκοποβολής. Τόσο ο χαρακτήρας της, όσο και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε την έχουν κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή.
«Εμαθα ότι τα σκοπευτήρια έχουν γεμίσει. Αυτό με χαροποιεί πάρα πολύ. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι πρέπει να γίνουν βήματα προόδου στα υπάρχοντα σκοπευτήρια. Δηλαδή, να καλυτερέψουν οι συνθήκες γιατί, δυστυχώς, δεν είναι κατάλληλα όλα τα σκοπευτήρια για προπονήσεις με αποτέλεσμα γονείς και παιδιά να απογοητεύονται και να μη συνεχίζουν» και φέρνοντας το παράδειγμα του χώρου που βρισκόμαστε προσθέτει: «Οι συνθήκες του αγώνα δεν ήταν καλές. Ολοι οι αθλητές κρυώναμε. Είχαν παγώσει τα χέρια μας. Κάποιοι αθλητές είχαν προπονηθεί και προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν προκρίσεις και ιδίως οι μικροί. Νομίζω ότι αξίζουν καλύτερες συνθήκες για να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους».
«Το 2017 προηγούνται οι σπουδές»
Η ολυμπιακή χρονιά ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο για την 20χρονη πρωταθλήτρια, η οποία αναδείχθηκε και κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια. Για το 2017 οι στόχοι είναι δύο: σχολή και σκοποβολή. Μόνο που προηγούνται οι σπουδές της στο τμήμα Ειδικής Αγωγής, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
«Το 2017 έχει αρκετές διοργανώσεις. Στις αρχές Μαρτίου υπάρχει το ευρωπαϊκό στο Μάριμπορ και από εκεί και πέρα έχουμε κάποια παγκόσμια κύπελλα. Δε θα αγωνιστώ σε όλα, ενώ θα κάνω ελάχιστους αγώνες στην Ελλάδα. Πριν από τις επιτυχίες στους Ολυμπιακούς είχα πει ότι η σχολή θα είναι προτεραιότητα. Ετσι, το 2017 δεν περιμένω μεγάλα πράγματα στη σκοποβολή διότι θα ρίξω το βάρος στο διάβασμα για τη σχολή. Τα επόμενα δύο χρόνια (2018-2019) θα πρέπει να δουλέψω σκληρά για να εξασφαλίσω την πρόκριση για το Τόκιο και, μετά, για να κάνω εκεί κάτι καλό».
Η επιτυχία της Αννας Κορακάκη έφερε στην επιφάνεια πολλά κακώς κείμενα. Από τις αντιξοότητες κάτω από τις οποίες δούλεψε μέχρι και την προχειρότητα που λειτουργούν δημόσιοι φορείς. Τη μία στιγμή την υποδέχονταν με κόκκινα χαλιά και φιλαρμονικές και την άλλη, κάποιοι, ξέχασαν να δώσουν το όνομά της για να την καλέσουν στην υποδοχή των αθλητών από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η αθλήτρια δείχνει ότι τα έχει ξεχάσει όλα αυτά. Εξάλλου, μπροστά σε αυτά που πέτυχε φέτος, αποτελούν μία κουκκίδα άμμου σε μία τεράστια παραλία.
«Ολα ανήκουν στο παρελθόν. Από εδώ και πέρα κοιτάζω μόνο μπροστά. Οι κατακτήσεις των μεταλλίων, η υποδοχή μου στην Ελλάδα μου φέρνουν μόνο θετικές αναμνήσεις. Ηταν τόσο μεγάλη η χαρά που έχουν ξεχαστεί όλα τα αρνητικά συναισθήματα».