Λέγονται πολλά για την ιδεοληψία, αλλά ελάχιστοι προσέχουν το κόστος της. Ξέρουμε, επί παραδείγματι, ότι η ιδεοληψία του «ακαδημαϊκού ασύλου» κόστισε πολλά στην Ανώτατη Παιδεία. Ομως, (παρά το γεγονός ότι παράγονται περισσότερα διδακτορικά απ’ όσα μπορούν να διαβαστούν), ουδείς έχει κάνει μια συγκεντρωτική μελέτη των καταστροφών και των ζημιών στα ελληνικά ΑΕΙ που προξένησαν ομάδες χουλιγκάνων, οι οποίοι βαφτίζουν εαυτούς «επαναστάτες». Σποραδικά μόνο μαθαίνουμε τη «λυπητερή». Η ομάδα των κουκουλοφόρων, που εξορμά περιοδικώς από το προστατευόμενο (ελέω ακαδημαϊκού ασύλου) ΕΜΠ, κατάφερε προχθές ζημίες στην τσέπη των φορολογουμένων άνω του ενός εκατομμυρίου: «Η αξία του ενός τρόλεϊ που κάηκε (12μετρο) ανέρχεται σε 450.000 ευρώ, ενώ η ζημιά από την καταστροφή του αρθρωτού τρόλεϊ υπολογίζεται σε 620.000 ευρώ. Οι ζημιές στο τρίτο όχημα δεν έχουν εκτιμηθεί ακόμη» («Καθημερινή» 21.12.2016).
Βεβαίως, το άντρο των καταστροφέων προστατεύεται διττώς. Από τη μία έχουμε μια ανίκανη και ιδεοληπτική κυβέρνηση που αποφάσισε να στείλει μια διμοιρία ΜΑΤ έξω από το Πολυτεχνείο, ενώ όλοι ξέρουν ότι οι κουκουλοφόροι που καίνε την περιουσία του ελληνικού λαού είναι μέσα. Εχουν κάνει κατάληψη ενός χώρου (που επίσης πληρώνει ο ελληνικός λαός) και γνωρίζουν ότι ουδείς θα τους πειράξει. Οι καταληψίες, όμως, προστατεύονται και από την επιτυχή προσπάθεια των εργαζομένων και καθηγητών της Αρχιτεκτονικής. Αυτοί θέλουν να σώσουν τη βολή τους και τα γραφεία τους στο κέντρο των Αθηνών, αντί να πάνε όπως όλοι οι υπόλοιποι στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. Ετσι, φέρνουν χιλιάδες παράλογες δικαιολογίες και το ιστορικό κτίριο παραμένει Πολυτεχνείο (και συνεπώς χώρος προστατευόμενος από το ακαδημαϊκό άσυλο), αντί να γίνει επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου που χρειάζεται. Είναι μία από τις πολλές συμπράξεις ιδιοτελών συμφερόντων και ιδεοληψιών, τις οποίες πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Κάποια στιγμή λοιπόν πρέπει να αρχίσουμε να μετράμε το κόστος της ιδεοληψίας σ’ αυτή τη χώρα· έστω κι αν αυτή η ιδεοληψία κρύβει επενδεδυμένα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα. Να μετρήσουμε πόσο συνέβαλε στη χρεοκοπία της χώρας η δεκαετής καθυστέρηση της ιδιωτικοποίησης της «Ολυμπιακής». Να θυμίσουμε ότι η εταιρεία έχανε 1,5 εκατ. ευρώ ημερησίως όταν η Πρόοδος επιχειρηματολογούσε ότι η Ο.Α. έχει κάποια «χρυσά σλοτ σε ξένα αεροδρόμια» και θα ήταν αμαρτία να τα χάσουμε. Και για να μη χάσουμε τα σλοτ, που δεν ξέραμε καν τι είναι και πού βρίσκονται, πληρώναμε 500 εκατ. ζημίες κάθε χρόνο. Πρέπει να μετρήσουμε τα διαφυγόντα κέρδη από την επένδυση του Ελληνικού, την εποχή που διάφοροι δήμαρχοι της Προόδου ήθελαν να κάνουν το αεροδρόμιο μπαχτσέ για να φυτέψουν «μαύρα καρπούζια, πεπόνια, ντομάτες και πιπεριές, σπάνιες ποικιλίες, οι οποίες κινδυνεύουν να εξαφανιστούν». Το παραπάνω δεν είναι σχήμα λόγου. Επιχειρήθηκε να γίνει από μια «Πρωτοβουλία για έναν αυτοδιαχειριζόμενο αγρό στο Ελληνικό», η οποία μάλιστα είχε αναρτήσει και πανό «Οι άνθρωποι και η φύση πάνω από τα κέρδη».
Πρέπει, λοιπόν, κάποιος να μετρήσει πόσο κόστισε η παλαβομάρα της Προόδου, μόνο και μόνο επειδή μας ζάλισε ότι τη «χρεοκοπία» την έφεραν μόνο οι άλλοι.