Τον έβρισκες συνήθως σκαρφαλωμένο σε σκαλωσιές. Στα πιο επικίνδυνα σημεία να τρέχει πάντα είτε επρόκειτο για τη μετακόμιση των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον Ιερό Βράχο στο καινούργιο μουσείο στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου είτε να αναζητεί θραύσματα διάσπαρτα στην Ακρόπολη και στις πλαγιές της.
Παθιασμένος με τη δημιουργία του νέου μουσείου και την επιστροφή των Μαρμάρων, μελετούσε με πάθος τα Γλυπτά του Παρθενώνα, είχε πάντα να προσθέσει ένα καινούργιο αναπάντεχο εύρημα, να ταυτίσει σπαράγματα. Και ήταν πράγματι συγκινητικός σαν μιλούσε για τα γλυπτά που διαμελίστηκαν και αρπάχτηκαν από τον λόρδο Ελγιν, όσα βρίσκονται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο αλλά και σε άλλα μεγάλα μουσεία του εξωτερικού.
Ευρείες σπουδές
Ο Αλέξανδρος Μάντης, που έφυγε χθες από τη ζωή στα 70 του χρόνια, σπούδασε Κλασική Αρχαιολογία στο Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έλαβε το 1983 τον τίτλο του διδάκτορα με βαθμό άριστα και θέμα «Προβλήματα της εικονογραφίας των ιερειών και των ιερέων στην αρχαία ελληνική τέχνη», ενώ διεύρυνε τις σπουδές του με έρευνες και υποτροφίες στο αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Βόννης (1976- 1978, 1988-1989), στο Βρετανικό Μουσείο (1986) και στο αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Βερολίνου (1979).
Στην Αρχαιολογική Υπηρεσία από το 1975 και από το 1979 ως μόνιμος, διετέλεσε προϊστάμενος της Δ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, της ΛΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Κορινθίας και από το 2006 στην Α΄ Εφορεία Ακρόπολης στην οποία έζησε όλη την αγωνία της μεταφοράς των 246 μεγάλων γλυπτών και 4.200 μικρότερων από το παλαιό μουσείο στο νέο τους «σπίτι», μαζί με τον Δημήτρη Παντερμαλή, τον μηχανικό και αναστηλωτή Κώστα Ζάμπα, τη Χριστίνα Βλασσοπούλου, τη Σταματία Ελευθεράτου, τους συντηρητές Δημήτρη Μαραζιώτη, Γιώργο Παναγή κ.ά.
Εργάστηκε σε 10 εφορείες Αρχαιοτήτων σε 18 νομούς και ασχολήθηκε κυρίως με ανασκαφικό και μουσειακό έργο (σε Ηπειρο, Πελοπόννησο, Κρήτη, Κεφαλονιά, Μέγαρα, Αθήνα, Κέα). Στην Ακρόπολη, όπου υπηρέτησε αρχικά από το 1983 έως το 2001, του δόθηκε η ευκαιρία να εξειδικεύσει τις γνώσεις του στα μνημεία και τη γλυπτική της Ακροπόλεως και της νοτίου κλιτύος, να ασχοληθεί ειδικότερα με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, να οργανώσει τη συλλογή και την έκθεση των εκμαγείων στο Κέντρο Μελετών Ακροπόλεως και να προωθήσει το έργο της ενοποίησης της βορείου και νοτίου κλιτύος Ακροπόλεως.
Ηταν μέλος διαφόρων επιστημονικών επιτροπών και πρόεδρος της Επιτροπής Θεάτρου Ιερού Διονύσου και Ασκληπιείου, της νοτίου κλιτύος Ακροπόλεως, καθώς και της Επιτροπής Συντήρησης Ναού Επικουρείου Απόλλωνα. Πραγματοποίησε τουλάχιστον 80 διαλέξεις σε πανεπιστήμια και σε διεθνή συνέδρια καθώς και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά.
«Ηταν ο άνθρωπος που επιμελήθηκε των διάσπαρτων και ασχολήθηκε όσο κανείς άλλος με αυτά, ώστε να βρει σπόλια για τη συναρμογή των μνημείων της Ακρόπολης. Ηταν ο πρόεδρος της Επιτροπής του Διονυσιακού Θεάτρου και της Νότιας Κλιτύος, με αξιοσημείωτο έργο. Ηταν ο δωρικός κίονας της Ακρόπολης που έπεσε αλλά δεν έχασε τη λάμψη του», δήλωσε η Ελένη Μπάνου, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών.
Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 2.30 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, στο Μπραχάμι.