Η πτώση που παρουσίασε το ελληνικό box office κατά το τελευταίο τετράμηνο του 2016 δημιουργεί την εντύπωση ότι η κινηματογραφική μας αγορά επιστρέφει ταχύτατα στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Μεγάλες και πολυδιαφημισμένες παραγωγές του Χόλιγουντ, που υπερβαίνουν ασθμαίνοντας τον πήχυ των 300.000 εισιτηρίων, θεωρούνται σούπερ επιτυχίες. Αμερικανικές ταινίες, που συνδυάζουν καλλιτεχνικό και εμπορικό στοιχείο και συνήθως μαζεύουν υποψηφιότητες για Οσκαρ ή Χρυσές Σφαίρες, βλέπουν στο βάθος του ορίζοντα, ως όνειρο απατηλό, τις 100.000 εισιτήρια (το «Spotlight», ο περυσινός νικητής των Οσκαρ, άγγιξε τις 73.000 εισιτήρια κατά το πρώτο εξάμηνο του 2016). Πολυσυζητημένες ευρωπαϊκές ταινίες χρίζονται… blockbuster αν αγγίξουν τις 50.000 εισιτήρια.
Με βάση τα παραπάνω, οι ελληνικές εμπορικές ταινίες έχουν απόθεμα αντοχής: η έκπληξη της τελευταίας εβδομάδας του χρόνου ήταν η «Ρόζα της Σμύρνης» που άγγιξε τις 147.000 εισιτήρια. Το φιλμ του Γιώργου Κορδέλλα έγινε το κινηματογραφικό γεγονός των φετινών Χριστουγέννων θυμίζοντάς μας ευτυχισμένες εποχές: τον εμπορικό θρίαμβο της «Πολίτικης κουζίνας». Το εισπρακτικό μπόι τους δεν συγκρίνεται, και οι δύο ταινίες όμως άγγιξαν στο ίδιο σημείο την καρδιά του Ελληνα. Πολύ καλά πήγαν και οι «Τέλειοι ξένοι» του Θοδωρή Αθερίδη· αναμένεται να φτάσουν τις 125.000 εισιτήρια στο τέλος της τρέχουσας εβδομάδας.
Από τις πρεμιέρες των γιορτών ξεχώρισαν κάπως το μιούζικαλ «La La Land» (38.000), το «Τραγούδα!» (81.000) και το «Βαϊάνα» (53.000). Το animation «Η κόκκινη χελώνα», που «αφήνει άριστες εντυπώσεις στους θεατές», κατά τον Γιάννη Παπανικολάου, διευθυντή του «Ιντεάλ», έκανε μόνον 3.000 εισιτήρια.
Η γλώσσα των αριθμών
Επικεφαλής του τοπ 10 του τετραμήνου είναι το «Ψάχνοντας την Ντόρι» της Pixar, η μοναδική ταινία που έσπασε το φράγμα των 300.000 εισιτηρίων. Χαρακτηριστικό δε είναι και το γεγονός πως οι μισές από τις ταινίες του πίνακα είναι animation ή περιπέτειες του φανταστικού. Το Χόλιγουντ των κλασικών παραδόσεων εκπροσωπείται μόνον από τον Κλιντ Ιστγουντ και το «Sully» του (149.000).
Πέραν του τοπ 10, ενδεικτικές για τις προτιμήσεις του Ελληνα ήταν οι επιδόσεις κάποιων ταινιών. Το «Cafe Society» (105.000) αποδεικνύει περίτρανα πως ο Γούντι Αλεν, ο οποίος κάθε χρόνο γυρίζει ταινία, αποτελεί σταθερή κινηματογραφική αξία στη χώρα μας. Το ίδιο θα λέγαμε και για τον Κεν Λόουτς. Η τελευταία του ταινία, το «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ», που βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, πλησίασε τις 35.000 εισιτήρια και συζητήθηκε θετικά από αυτούς που την είδαν, όσο λίγες ταινίες του 2016. Το γερμανικό «Toni Erdmann» έκανε 27.000 εισιτήρια και το γαλλικό «Εκείνη» του Πολ Βερχόφεν 25.000. Η ευρωπαϊκή αποτυχία της χρονιάς ήταν η «Οδύσσεια», για τον Ζακ Ιβ Κουστό, που καθηλώθηκε στις 7.000 εισιτήρια.
Κατά τον διανομέα Ζήνο Παναγιωτίδη, «ο αριθμός των ταινιών που εισάγονται είναι τερατώδης. Δεν αντέχει η αγορά 7, 8, 9 ή και 10 πρεμιέρες κάθε εβδομάδα. Επίσης είναι αδιανόητο στην Ελλάδα της κρίσης να υπάρχουν τόσα γραφεία διανομής. Ολοι ασχολούνται με όλα και κυρίως με την καλλιτεχνική ταινία, την οποία αγοράζουν στα τυφλά λόγω ανταγωνισμού».