Εκδοση και λιντσάρισμα;

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η προχθεσινή άγρια σκηνή με το λιντσάρισμα του Τούρκου σχεδιαστή μόδας, Μπαρμπαρός Σανσάλ, στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης είναι ένα τρέιλερ-προοίμιο όσων θα μπορούσαν να συμβούν στο άμεσο μέλλον αν εκδοθούν στην Τουρκία οι οκτώ αξιωματικοί, που ήρθαν στην Ελλάδα την επομένη του πραξικοπήματος στη χώρα τους. Ο δήμαρχος Αγκυρας επιδοκίμασε την επίθεση κατά του Σανσάλ, ο οποίος σημειωτέον δεν έκανε κάτι φοβερό: άσκησε απλώς κριτική στο κύμα διωγμών κατά δημοσιογράφων, τη διαφθορά και την πρόσφατη δυσανεξία κατά χριστιανικών γιορτών στη χώρα του. Φανταστείτε την τύχη των «οκτώ», που έχουν ήδη καταδικαστεί στο τουρκικό συλλογικό υποσυνείδητο ως πραξικοπηματίες. Μπορεί κανείς να περιμένει ότι θα τύχουν μίας δίκαιης δίκης; Είναι βέβαιο ότι δεν θα υπάρξει επαναφορά της θανατικής ποινής στην Τουρκία; Οχι, το αντίθετο: κυβερνητικά στελέχη δεσμεύθηκαν στα τέλη Οκτωβρίου ότι θα συντάξουν σχέδιο νόμου με αυτόν τον στόχο και θα το παρουσιάσουν στην τουρκική Εθνοσυνέλευση. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ προανήγγειλε ότι θα προσυπογράψει τη σχετική πρόταση. Με αυτά τα δεδομένα η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το εξής δίλημμα: να συμμορφωθεί με τις οφθαλμοφανείς νομικές υποχρεώσεις της ως ευνομούμενης ευρωπαϊκής χώρας και να μην εκδώσει τους «οκτώ», κινδυνεύοντας ωστόσο να διαρρήξει τις ούτως ή άλλως εύθραυστες σχέσεις της με τη γειτονική χώρα ή να υιοθετήσει την οδό της ρεαλπολιτίκ, εφευρίσκοντας νομικά προσχήματα και να τους αφήσει στην τύχη τους.

Το δύσκολο έργο πέφτει την επόμενη εβδομάδα στους ώμους της Δικαιοσύνης, η οποία όμως έχει εκδώσει αντιφατικές αποφάσεις, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν καν αδιάσειστα στοιχεία εις βάρος τους. Ακόμη κι αν υπήρχαν όμως, δεν είναι δυνατόν να παραδοθούν οκτώ άνθρωποι βορά σε ένα καθεστώς με αμφίβολο κράτος δικαίου και έκδηλες διαθέσεις ρεβανσισμού, όπως έχει αποδειχθεί στους μήνες που ακολούθησαν το πραξικόπημα. Για να μην αδικήσουμε όμως την ελληνική κυβέρνηση, η συμπεριφορά της έναντι της Τουρκίας συνάδει κατά κάποιον τρόπο με τη γενικότερη στάση της Ευρώπης προς τη γειτονική χώρα: είναι αλλοπρόσαλλη και βασίζεται στην τακτική του κατευνασμού. Η Ε.Ε. έχει περιοριστεί μόνο στο καρότο κι έχει ξεχάσει το μαστίγιο στην περίπτωση της Αγκυρας. Οι λόγοι είναι αυτονόητοι: το προσφυγικό ζήτημα και οι εκλογές σε Γαλλία, Ολλανδία και Γερμανία. Κραδαίνοντας, λοιπόν, ως απειλή τη μαζική εισροή μεταναστών στη Γηραιά Ηπειρο, ο Ταγίπ Ερντογάν εκβιάζει: διεκδικεί απελευθέρωση της βίζας για Τούρκους υπηκόους και οικονομική βοήθεια, έκδοση «πραξικοπηματιών και τρομοκρατών», μηδενική ανοχή των Κούρδων που ζουν σε ευρωπαϊκές χώρες κ.λπ. Η «υπόθεση των οκτώ» δεν είναι μόνο διακομματική στην Ελλάδα, γιατί άπτεται ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπερβαίνει τα όρια της μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Είναι τελικά και ευρωπαϊκή, αφού θέτει το ζήτημα μίας ενιαίας συγκροτημένης στάσης έναντι της Τουρκίας που διολισθαίνει καθημερινά στον αυταρχισμό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή