Αρχαιότατη η λέξη θεράπων, που απαντά ήδη στον Ομηρο, σήμερα χρησιμοποιείται στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις ως πρώτο μέλος του ζεύγους «θεράπων ιατρός». Με την ιδρυτική της σημασία τού υπηρέτη (και μάλιστα του συνοδού πολεμιστών) ή την ελαφρώς κατοπινή του αφιερωμένου σε θεό ή σε τιμώμενο υψηλό πρόσωπο, χρησιμοποιείται σπανιότατα, τουλάχιστον στον καθημερινό λόγο, γραπτό και προφορικό. Οσο για την αδελφή του, τη θεραπαινίδα, τη συναντάμε σχεδόν πάντα με τη σημασία της παραδουλεύτρας, της υπηρέτριας, συνήθως δε εντάσσεται σε μειωτικά συμφραζόμενα, για να αποδώσει την απαξιωτική πρόθεση κάποιου ομιλητή ή γραφιά.
Οποτε γίνεται γνωστό ότι θεράποντες γιατροί, ορκισμένοι στον Ιπποκράτη, επέτρεψαν στην επιστήμη και την ηθική τους να καταντήσουν θεραπαινίδες ωμών συμφερόντων ή του ονείρου για ταχύτατο και άκοπο ατομικό πλουτισμό, η πληγή που ανοίγει στο κοινωνικό σώμα είναι βαριά. Τον γιατρό τον βλέπουμε σαν θεό. Και τον θεό τον θέλουμε άψογο. Είναι μάλιστα τόση η ορμή της κατακραυγής, ώστε να στρέφεται ενίοτε κατά του συνόλου, απολύτως άδικα. Γιατί ξέρουμε όλοι μας (ακόμα και όσοι βιαζόμαστε να χρεώσουμε το φακελάκι σε όλους ανεξαιρέτως τους υπηρέτες της δημόσιας υγείας) πόσοι γιατροί, από παλιά και μέχρι τώρα, αγίασαν δουλεύοντας σαν ασκητές, με ζηλευτή ανιδιοτέλεια και υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης. Δίχως αυτούς, ο όρκος στον Ιπποκράτη θα είχε ευτελιστεί προ πολλού σε κάτι σαν προεκλογικό τάξιμο. Και αμέτρητοι άνθρωποι θα είχαν βρεθεί να πολεμούν την όποια αρρώστια τους δίχως τον γερά εξοπλισμένο βοηθό τους· να πολεμούν δηλαδή μάταια.
Το σκάνδαλο της Novartis, μιας κολοσσιαίας πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας που λειτουργεί με έδρα την ελβετική Βασιλεία, είχε την αμερικανική, την κινεζική και την ιαπωνική εκδήλωσή του πριν σκάσει κι εδώ. Η μέθοδος πάντως, η αθέμιτη πρακτική, είναι η ίδια: δωροδοκία γιατρών, κυρίως του Δημοσίου, για να συνταγογραφούν προνομιακά τα δικά της φάρμακα ή για να χειραγωγούν κλινικές έρευνες και να παρουσιάζουν πλαστά στοιχεία που τάχα αποδεικνύουν την υπεροχή ενός φαρμάκου της εν λόγω εταιρείας απέναντι στα παραπλήσια φάρμακα άλλων βιομηχανιών. Και όσο μικρή κι αν θεωρηθεί η ελληνική αγορά, δεν είναι περιφρονητέα, με δεδομένο και το χρόνιο πάθος της πολυφαρμακίας.
Πόσοι από τους 4.000 Ελληνες γιατρούς που καταγγέλθηκε ότι δωροδοκήθηκαν από τη Novartis στα χρόνια 2006-2014 είναι όντως ένοχοι, κι αν ενέδωσαν και πολιτικοί στον χρηματισμό, θα το πιστοποιήσει η Δικαιοσύνη, όχι τα πρωτοσέλιδα. Ας μην κάψουμε χλωρά και ξερά μαζί, λερωμένους και καθαρούς, για να διευκολύνουμε τυχόν προκαταλήψεις μας. Κι ας μη χλευάσουμε σύμπασα τη βιομηχανική ή οικονομική ελίτ της Γερμανίας επειδή, μετά τη Ζίμενς και τη Φολκσβάγκεν, κατηγορείται σαν οικουμενικός σκανδαλοποιός και η Novartis, στην οποία έχουν επενδυθεί τεράστια γερμανικά κεφάλαια.