Ισως είναι η φράση που έπρεπε να αποκτήσει επετειακό χαρακτήρα. Να λέμε, δηλαδή, συμπληρώθηκαν 10, 20, κ.ο.κ. χρόνια από τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε το ιστορικό: «Τα πρωτοφανή γεγονότα που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό δημιουργούν την εντύπωση ότι η Ελλάς μετεβλήθη σε απέραντο φρενοκομείο». Ηταν 10 Ιανουαρίου του 1989 (δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες την επόμενη μέρα), η δήλωση αφορούσε την πολιτική συνθήκη της εποχής εκείνης, αποτελεί όμως μια διαπίστωση τόσο καίρια και σημαντική ώστε να επαναλαμβάνεται από τότε συνεχώς και αδιαλείπτως με κάθε αφορμή. Φέτος, λοιπόν, τις μέρες αυτές τις εορταστικές, συμπληρώνονται 28 χρόνια ακριβώς και η ψυχική υγεία της χώρας μας (για να μην επεκταθούμε στον πλανήτη) είναι περισσότερο κλονισμένη παρά ποτέ. Οχι μόνο γιατί έχει υπολογιστεί ότι περίπου το 10% – 12% του πληθυσμού πάσχει από ψυχικές ασθένειες αλλά και γιατί ορισμένοι εκ των πασχόντων είτε ηγούνται «κινήσεων» και πολιτικών σχηματισμών είτε βρίσκουν φιλόξενη στέγη ως οπαδοί και θαυμαστές τους.
Αφήνοντας την, πολύ σοβαρή, ιατρική πλευρά στους καθ’ ύλην αρμοδίους, ας ασχοληθούμε με μιαν άλλη, εξαιρετικά επικίνδυνη, παράπλευρη απώλεια: τη γελοιοποίηση του δημόσιου βίου. Για την οργάνωση του Αρτέμη Σώρρα («Ελλήνων Συνέλευσις») έχουν γραφτεί και γράφονται πολλά, ειδικά μετά τη δολοφονία της παιδοψυχιάτρου από τη Λαμία, η οποία, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, συμμετείχε και η ίδια σε εκδηλώσεις της κίνησης αυτής. Στο κείμενο της Χριστίνας Ταχιάου (protagon.gr) σχηματίζουμε μια σαφέστερη εικόνα της πορείας του κ. Σώρρα, των «θέσεών» του περί εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που διαχειρίζεται, περί ανάληψης αποπληρωμής οφειλών προς το Δημόσιο όσων προσώπων, φυσικών και νομικών, με ελληνικό ΑΦΜ, υποβάλλουν στα γραφεία του σχετικό αίτημα, κ.ο.κ. Τον Δεκέμβριο του 2016 συζητήθηκε στη Βουλή ερώτηση που έθεσε ο βουλευτής Αδωνις Γεωργιάδης προς τον υπουργό Οικονομικών, σχετικά με την «προστασία των πολιτών από το ενδεχόμενο απάτης και διασποράς ψευδών ειδήσεων από τον Αρτέμη Σώρρα». Είχε προηγηθεί σχετική αναφορά του βουλευτή Σπύρου Δανέλλη, έχει αναμειχθεί η ελληνική Δικαιοσύνη με απόφαση «η οποία εν πολλοίς δικαιώνει τον κ. Σώρρα και την περιουσία των 600 δισ.!» («Κ» 29/05/2016, Γ. Παπαδογιάννης).
«Τι κακό έχουν όλα αυτά; Κανένα, ασφαλώς. Κάποιοι γελούν, κάποιοι τρολάρουν, κάποιοι αγανακτούν, κάποιοι πιστεύουν. Σε όλο τον κόσμο, εξάλλου, συμβαίνουν παρόμοια μείγματα, γιατί όχι και εδώ;», γράφαμε τον περασμένο Αύγουστο («Κ» 30/08). «Η Ελλήνων Συνέλευσις μπορεί να φτάσει μέχρι τη Βουλή. Ποιος ξέρει μέχρι τις ερχόμενες εκλογές πόσοι πονηροί, παράφρονες, σωτήρες, σαλοί, εμμονικοί του “απεχθούς, επονείδιστου χρέους”, μοναδικοί κληρονόμοι του αρχαίου πνεύματος, δαφνοστεφείς ρήτορες, προγλωσσικοί οραματιστές, απατεώνες, απελπισμένοι για δημοσιότητα, δημαγωγοί της δραχμής, γυρολόγοι, θεραπευτές κάθε νόσου, θαυματοποιοί, τιμωροί της λογικής θα χωρέσουν στα κενά εξουσίας, θα αναπληρώσουν την απουσία διακυβέρνησης».
Ομως τα πράγματα, μέσα σε λίγους μόλις μήνες, είναι χειρότερα, ο χειρισμός γίνεται πιο σύνθετος και περίπλοκος, η ψυχολογική κρίση του καθενός (μας) μπορεί να προσφέρεται για εκτόνωση δεν αρκεί όμως για να οδηγήσει σε λύση, η γελοιοποίηση μόνο γέλιο δεν προσφέρει (από τη στιγμή, μάλιστα, που μεσολάβησε κι ένας φόνος). Στην εποχή της «μετα-αλήθειας», του ισχυρίζομαι «ό,τι να ’ναι» και βρίσκω ακροατήριο και, ακόμη περισσότερο, οπαδούς, του εκτοξεύω καταγγελίες προς όσους με ενοχλούν και όλο και κάτι θα μείνει, η θεσμική αντιμετώπιση είναι η μόνη αποτελεσματική λύση. Το κράτος δικαίου παραμένει, με τις όποιες παλινωδίες του, η μόνη καταφυγή. Οταν οι θεωρίες συνωμοσίας εκλέγουν κυβερνήσεις και οι κάθε λογής «μεσσίες» εκμεταλλεύονται τη διάχυτη στους ανθρώπους απελπισία, δεν απομένουν και πολλά ως αντίσταση. Το παράλογο φαντάζει φιλόξενο όταν οι «κανονικότητες» εξασθενούν και παρακμάζουν.