Oπλα και πυρομαχικά που εντοπίστηκαν στην κατοχή της ισλαμιστικής οργάνωσης «Αλ Νούσρα» στο Χαλέπι προκαλούν τριγμούς στις ήδη ευάλωτες σχέσεις Ρωσίας και Βουλγαρίας, με τη Μόσχα να κατηγορεί τη φιλοδυτική κυβέρνηση της Σόφιας ότι εξοπλίζει τους τρομοκράτες και τη Σόφια να απαντά δηλώνοντας ευθέως πως δεν δέχεται μαθήματα ηθικής από μια χώρα που ευθύνεται για τον θάνατο χιλιάδων αμάχων στη Συρία.
Αφορμή για να εκδηλωθεί η σοβούσα καχυποψία των πιο πιστών πάλαι ποτέ συμμάχων στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας και νυν γεωπολιτικών αντιπάλων σε μια ευαίσθητη περιοχή, ήταν μια αποκάλυψη της εφημερίδας «Τρουντ» της Σόφιας. Σύμφωνα με αυτήν, κατά την εκδίωξη από τον κυβερνητικό στρατό και τις ρωσικές δυνάμεις από το ανατολικό Χαλέπι, των ενόπλων ακραίων ισλαμιστών του παρακλαδιού της Αλ Κάιντα στη Συρία «Αλ Νούσρα», βρέθηκαν σε αποθήκες του 4.000 πύραυλοι τύπου Grad, δύο εκατομμύρια βλήματα για πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος και άλλα πυρομαχικά.
Η αναγραφή στα κιβώτια του ονόματος της βουλγαρικής κατασκευάστριας εταιρείας, αλλά και του επίσης Βούλγαρου εξαγωγέα, δεν πέρασε απαρατήρητη από τη Μόσχα. Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα κατηγόρησε τη Σόφια ότι εξάγει όπλα, που μάλιστα κατασκευάζονται στη βάση συμφωνιών που είχε υπογράψει επί σοβιετικής εποχής, «σε τρίτες χώρες, σε μια περίοδο κατά την οποία οι θανατηφόρες αυτές προμήθειες μπορούν να εμφανιστούν σε ένοπλες συγκρούσεις σε διάφορα σημεία του κόσμου», αποσιωπώντας βέβαια το γεγονός ότι η Ρωσία είναι αυτή που εξοπλίζει τον Ασαντ.
Δεν άφησε, βεβαίως, η εκπρόσωπος εκτός κάδρου τόσο τις ΗΠΑ όσο και την Ε.Ε., τις οποίες κατηγόρησε ότι αδιαφορούν για το ότι η Βουλγαρία πουλάει όπλα σε εμπόλεμες περιοχές. «Δεν πρόκειται για καρφίτσες, αλλά για θανατηφόρα παραγωγή εξαιτίας της οποίας χάνουν τη ζωή τους οι άμαχοι στη Συρία και για την τύχη των οποίων ανησυχεί η Ε.Ε. Προκύπτουν, όμως, και ορισμένα ερωτήματα – σε ποια άλλα “καυτά” σημεία του κόσμου θα εμφανιστούν αυτά τα όπλα; Οπως καταλαβαίνω, εκτός από τη Ρωσία, το ερώτημα αυτό δεν απασχολεί ούτε την Ουάσιγκτον ούτε τις Βρυξέλλες», είπε.
«Ε, όχι και εσείς…»
Ο Βούλγαρος υπουργός Εξωτερικών της απερχόμενης κυβέρνησης του δυτικόφιλου Μπόικο Μπορίσοφ, Ντανιέλ Μίτοφ, σήκωσε το γάντι και απάντησε πως η Βουλγαρία δεν δέχεται μαθήματα ηθικής από μια χώρα σαν τη Ρωσία.
«Η βουλγαρική πλευρά δεν έκανε εξαγωγές όπλων και πυρομαχικών στη Συρία από την αρχή της ένοπλης σύγκρουσης στη χώρα αυτή το 2011. Και δεν αποδέχομαι κατηγορίες από μια χώρα που ευθύνεται για τον θάνατο αμάχων στο Χαλέπι. Η Ρωσία δεν είναι χώρα που έχει υπογράψει τη σύμβαση απαγόρευσης των ναρκών κατά προσωπικού και τη σύμβαση απαγόρευσης των βλημάτων διασποράς. Επομένως, δεν μπορεί μια χώρα σαν τη Ρωσία να δίνει μαθήματα ηθικής στη Βουλγαρία, η οποία από πλευράς της τηρεί αυστηρά τις σχετικές δεσμεύσεις της».
Οι εποχές που η Βουλγαρία θεωρείτο η πιο φιλική χώρα προς τη Σοβιετική Ενωση, σε σημείο που να αποκαλείται από πολλούς ως η 16η Δημοκρατία της ΕΣΣΔ, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα η πρώην έμπιστη δορυφόρος πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο, έγινε μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., εξοπλίζεται από τους Αμερικανούς, έχει θέσει στην υπηρεσία των ενόπλων δυνάμεων Δύσης το έδαφος, τη θάλασσα και τον αέρα της, αποτελεί δυνάμει εχθρό για τη Μόσχα, που κάνει ό,τι μπορεί για να επανακάμψει σε επίπεδο επιρροής, καθώς η Βουλγαρία αποτελεί κομβικό σημείο στα ενεργειακά και γενικότερα οικονομικά σχέδιά της.
Ικανοποίηση
Σ’ αυτό το πνεύμα προκάλεσε ιδιαίτερη ικανοποίηση στο Κρεμλίνο η εκλογή στη Βουλγαρία του θεωρούμενου ρωσόφιλου νέου προέδρου της Δημοκρατίας Ρούμεν Ράντεφ, η υποψηφιότητα του οποίου, όπως λέγεται στη Σόφια, συζητήθηκε προτού ανακοινωθεί, στη Μόσχα, ανάμεσα σε στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο τον πρότεινε, και κορυφαίους Ρώσους αξιωματούχους.
«Η Ρωσία έχει τα δικά της συμφέροντα τα οποία δεν ανταποκρίνονται στα βουλγαρικά. Τα δικά μας συμφέροντα είναι η χώρα μας να αποτελεί μέρος του πολιτισμένου ευρωπαϊκού κόσμου», τόνισε ο επικεφαλής της βουλγαρικής διπλωματίας, προσθέτοντας πως «διεξάγεται εκστρατεία για τη διείσδυση της ρωσικής επιρροής σε κράτη-μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, και αυτό δεν γίνεται μόνο στις χώρες της Ανατολικής αλλά και της Δυτικής Ευρώπης».