Η πιο περιζήτητη θέση στον πολιτισμό της Βρετανίας, εκείνη που κατείχε για δεκαετίες ο σερ Νίκολας Σερότα, περνάει σε μια γυναίκα. Η 47χρονη Μαρία Μπόλσοου ανέλαβε χθες επικεφαλής όλων των Πινακοθηκών Tate ως εκλεκτή του Δ.Σ. του μουσείου. Ηδη από τον Σεπτέμβριο, όταν ο «πατριάρχης της σύγχρονης τέχνης» δήλωσε ότι θα φύγει από το πόστο του για να γίνει επικεφαλής του Arts Council, κινήθηκε ο μηχανισμός που θα έβρισκε τον εκλεκτό διάδοχο. Η διαδικασία δεν ήταν εύκολη αν κρίνει κανείς τι πέτυχε μέσα σε 30 χρόνια ο Σερότα: έδωσε κύρος και λάμψη σε ένα γηραιό θεσμό, επέβλεψε την επιτυχή ανέγερση ενός παραρτήματος στo Σεντ Αϊβς της Κορνουάλης αλλά και της περίφημης Tate Modern στη Νότια Οχθη, έπεισε μεγάλους χορηγούς να δώσουν σημαντικές δωρεές, εμπλούτισε τη συλλογή. Κυρίως, ήταν ο χαρισματικός ηγέτης που βρήκε ένα νέο μοντέλο λειτουργίας και διοίκησης, σε μια εποχή μετάβασης στο καινούργιο.
Από την άποψη αυτή, η Μπόλσοου θα φορέσει μια «βαριά φανέλα». Το χαρακτηριστικό της όμως είναι ότι έχει θάρρος και ικανότητες. Η πρώτη (ίσως και η τελευταία) φορά που είχαμε ακούσει το όνομά της στην Ελλάδα ήταν στο συνέδριο «Τα Μουσεία είμαστε εμείς», που διοργανώθηκε το 2015 στην Αθήνα σε συνεργασία της βρετανικής και της αμερικανικής πρεσβείας με το Βρετανικό Συμβούλιο και το Μουσείο Μπενάκη. Η κεντρική ομιλήτρια Εσμε Γουόρντ, επιμελήτρια της Ουίτγουορθ Γκάλερι στο Μάντσεστερ, που ψηφίστηκε ως το «Μουσείο της Χρονιάς στη Βρετανία», αναφέρθηκε με τα θερμότερα λόγια στη διευθύντριά της, Μαρία Μπόλσοου, που στήριξε απίστευτα καινοτόμες και τολμηρές ιδέες.
Μερικές από αυτές: Οσο καιρό η Πινακοθήκη παρέμενε κλειστή για τα έργα της επέκτασής της (που κόστισαν πολλά εκατομμύρια και κράτησε χρόνια), η Μπόλσοου έδωσε την άδεια να μετακομίσουν 20 από τα σπουδαιότερα «διαμάντια» της συλλογής σε γειτονικούς χώρους για να μη χαθεί η επαφή με το κοινό. Το Selfridges, λ.χ., πήρε μερικά από αυτά και οι πελάτες δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους όταν έβλεπαν έναν Πικάσο μέσα σε πολυκατάστημα. Επίσης, έστειλε το προσωπικό να περάσει μια ολόκληρη ημέρα στη γειτονιά γύρω από το μουσείο. Εργαζόμενοί του πήγαν στο τοπικό νοσοκομείο, σε οίκους ευγηρίας, σε σχολεία, και όχι μόνο. Ετσι σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν προγράμματα, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα πολλών διαφορετικών ηλικιακών και επαγγελματικών ομάδων, με τεράστια επιτυχία. Ομως εκεί που πραγματικά έκανε θραύση ήταν η προσέλκυση του νεαρού κοινού. Η Μπόλσοου άδειασε ορισμένες αίθουσες από έργα και στη συνέχεια φώναξε τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς και τους περφόρμερ της, ενώ έκανε και έναν μουσικό διαγωνισμό για νεανικά συγκροτήματα.
Παράλληλα με τη διεύθυνση της Ουίτγουορθ, ανέλαβε διευθύντρια των Manchester City Galleries και έβαλε τη σφραγίδα της στο να θεωρείται η πόλη το υπόδειγμα της αναγέννησης μέσα από τις εικαστικές τέχνες. Την αγαπούν οι καλλιτέχνες και το κοινό και η πορεία της στην Tate ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς.