Στον κόσμο των στερεοτύπων

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Υπάρχουν κάποιες φράσεις-συνόψεις δογμάτων που εμφανίζονται σταθερά στον δημόσιο λόγο, με τη συχνότητά τους να αυξάνεται κατακόρυφα όταν το απαιτεί η συγκυρία. Το νόημά τους αυτοπροτείνεται σαν αναμφισβήτητο και καθολικά αποδεκτό, αν και στην πραγματικότητα υπακούει και αυτό στην ιστορία, όπως τη γράφουν τα αισθήματα, οι απόψεις και οι επιδιώξεις ατόμων ή συλλογικοτήτων, η φιλαλήθεια ή η υποκρισία τους. Δύο τέτοια στερεότυπα έτυχε να συνδεθούν στενά τις τελευταίες μέρες, παρότι συνήθως κυκλοφορούν στα γραπτά και στις ομιλίες μας σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.

Το ένα στερεότυπο κηρύσσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, το άλλο υπερασπίζει την αντίληψη ότι «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαραστέκεται». Τα έφερε πάρα πολύ κοντά, στο μυαλό και στις κουβέντες μας, το γεγονός ότι η διερεύνηση από τον Αρειο Πάγο της υπόθεσης των οχτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα συνέπεσε με τις συνομιλίες στη Γενεύη, που έχουν στόχο τη «βιώσιμη και λειτουργική λύση» του Κυπριακού» (άλλο κλισέ αυτό, η σημασία του οποίου δεν είναι ίδια για όλους, αφού εξαρτάται από τον εκάστοτε χρήστη της). Και μπορεί στην ίδια την ελβετική πόλη να μη γίνεται λόγος προς το παρόν (ή να μη γίνει και καθόλου) για την τύχη των αξιωματικών, η τουρκική πλευρά ωστόσο έχει ήδη συμπεριλάβει το ζήτημα αυτό στα παζαρέματά της. Για να απειλήσει και να εκβιάσει. Οπως κάνει και με τους πρόσφυγες.

Στην ελληνική πλευρά μιλούμε όλοι υμνητικά για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την ίδια στιγμή που (σχεδόν) όλοι επιχειρούμε να την επηρεάσουμε. Οταν θα αποφασίσει, θα βαθμολογήσουμε την ανεξαρτησία της ανάλογα με το πόσο θα συμφωνούν τα πορίσματά της με ό,τι έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ή στην άκρη άκρη της γλώσσας μας. Οποιαδήποτε προσπάθεια επηρεασμού της ωστόσο περιττεύει. Οι νόμοι, ελληνικοί και διεθνείς, είναι σαφείς, απλούστατοι. Η σχετικοποίηση της ισχύος τους ανάλογα με περιστασιακές πολιτικές «ανάγκες» είναι ανεπίτρεπτη.

Η έκδοση λοιπόν αλλοδαπού απαγορεύεται όταν «πιθανολογείται ότι θα υποβληθεί σε μεταχείριση απάδουσα προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», τα δε ανθρώπινα δικαιώματά του θα πληγούν βαρύτατα. Φαντάζεται κανείς ότι οι Τούρκοι που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα (στη «μισητή» Ελλάδα, όχι στην Ιταλία, τη Ρουμανία κ.ο.κ.) θα γίνουν δεκτοί στις φυλακές της πατρίδας τους σαν κάτι ηπιότερο από προδότες; Οτι το «Εξπρές του μεσονυκτίου» θα είναι γι’ αυτούς μια αδιάφορη ταινία για τα βάσανα τρίτων; Ή ότι η θανατική ποινή, αν θεσπιστεί εκ νέου στην Τουρκία του Ερντογάν (όπως είναι σφόδρα πιθανό, αφού τη θέλει ο ίδιος ο υπεράνω θεσμών και εκτός ελέγχου άρχων), δεν θα αφορά κατεξοχήν αυτούς, με το πρόσχημα ότι ατίμασαν την πατρίδα τους;

«Συμφέρει εθνικά η έκδοσή τους»; Ντροπή και να το σκεφτόμαστε. Τίποτε περισσότερο συμφέρον από το σύννομο και το δίκαιο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή