Ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην ψευδαίσθηση

Ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην ψευδαίσθηση

3' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Θα κάνουμε μια ταινία όπου οι κομπάρσοι θα γίνουν πρωταγωνιστές και οι πρωταγωνιστές κομπάρσοι». Αυτή είναι μία ατάκα της παράστασης «Πέτρες στις τσέπες του», που ανεβαίνει από τις 19 Ιανουαρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, με πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες τον Μάκη Παπαδημητρίου και τον Γιώργο Χρυσοστόμου.

Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της Ιρλανδίας, την ήσυχη καθημερινότητα του οποίου έρχεται να διαρρήξει η βιομηχανία του Χόλιγουντ. Ο Τσάρλι (Γιώργος Χρυσοστόμου) και ο Τζέικ (Μάκης Παπαδημητρίου) είναι δύο φίλοι που γράφουν το σενάριο της ταινίας. Στη Κεντρική Σκηνή έχουν πάρει θέση τα δισδιάστατα σκηνικά, προσομοιάζοντας το στόριμπορντ που ετοιμάζουν οι δύο ήρωες για την ταινία που θα γυρίσουν.

«Δεν θέλαμε να δείξουμε τη βιρτουοζιτέ του αλλάζω ρούχα γρήγορα, βάζω-βγάζω καπέλα, γι’ αυτό ακόμη και τα κοστούμια είναι ζωγραφισμένα, για να φαίνεται ότι και οι ήρωες είναι κομμάτι του στόριμπορντ, είναι χάρτινοι», λέει στην «Κ» ο Γιώργος Χρυσοστόμου, στο διάλειμμα της πρόβας.

Το… Χόλιγουντ

Η παράσταση προσπαθεί να παρουσιάσει την αιώνια σύγκρουση μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης. Βασικά θεατρικά οχήματα, το ιρλανδικό χωριό και το Χόλιγουντ. Ξαφνικά, με την εισβολή που πραγματοποιεί το άκρον άωτον του επίπλαστου, το Χόλιγουντ δηλαδή, η πραγματικότητα, το χωριό στη βαθιά επαρχία της Ιρλανδίας, ταρακουνιέται. «Οταν τελειώσουν τα γυρίσματα, τα πάντα εδώ θα πεθάνουν», λένε οι χωρικοί.

«Παρουσιάζεται η πάλη της ψευδαίσθησης με την πραγματικότητα. Δεν είναι μόνον κειμενικό βέβαια το ζήτημα· είναι η ίδια η ζωή. Η συγγραφέας δεν βάζει άλλους χαρακτήρες να παίξουν –και να γράψουν βέβαια– το κείμενο, κι αυτό επιτείνει την ψευδαίσθηση. Εκείνοι νομίζουν ότι κάνουν κάτι ωραίο. Και η παράσταση μια ψευδαίσθηση είναι γενικά, η οποία, όμως, βάζει βελάκια που δείχνουν προς την πραγματικότητα», αναφέρει ο Μάκης Παπαδημητρίου.

Ο θάνατος, όμως, τους προλαβαίνει: είναι η αυτοκτονία του Σον, ενός ναρκομανούς αποσυνάγωγου, που δέχεται διαρκώς την απόρριψη, τη μία μετά την άλλη. Οταν η χολιγουντιανή πρωταγωνίστρια τον διώχνει από το καμαρίνι της, εκείνος, επιρρεπής στη μοναξιά του, βάζει πέτρες στις τσέπες του, έχοντας πάρει βαριά ναρκωτικά, και πέφτει στο νερό, όπου και χάνεται για πάντα.

Είναι εκείνο το σημείο όπου το χωριό έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Οσο κι αν οι αντιπρόσωποι της χολιγουντιανής λάμψης προσπαθούν να τους πείσουν ότι τα γυρίσματα πρέπει να συνεχιστούν, εκείνοι αποφασίζουν να πάνε στην κηδεία του συγχωριανού τους, ακόμη κι αν, όσο ήταν εν ζωή, τον είχαν στην απέξω.

Ηρωες και χωριό αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, ότι δεν θα γίνουν όλοι διάσημοι. Γι’ αυτό και η πιο δυνατή στιγμή του έργου είναι η αυτοκτονία του Σον. «Ξορκίζει μ’ έναν τρόπο το αναπόφευκτο του θανάτου», υπογραμμίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου.

Οι κομπάρσοι

Εξάλλου, μία από τις διαστάσεις του ίδιου του έργου είναι τι προκαλεί ένα σύστημα σ’ ένα αθώο περιβάλλον, που σε παραμυθιάζει για να σου πάρει ό,τι έχεις να προσφέρεις. Οι ήρωες, όμως, δεν περνούν ποτέ από την αθωότητα στην αγριότητα. «Η συμμετοχή των κομπάρσων στην ταινία ξαφνικά αποκτά τρομερή δύναμη, αφού αποφασίζουν να πάνε στην κηδεία και μ’ αυτόν τον τρόπο απελευθερώνονται. Εξάλλου, η παράσταση αφορά δύο κομπάρσους που μετατράπηκαν σε πρωταγωνιστές της ζωής», συμπληρώνει ο Μάκης Παπαδημητρίου, για να υπερθεματίσει ο συμπρωταγωνιστής του: «Είναι μια παράσταση πολιτική σε σχέση με το εγώ. Πρέπει να αποδεχθείς ότι έχεις 100 πλευρές και πρέπει να τις ζεις όλες. Δεν μπορώ να δεχθώ κάποιον που έχει μόνο μία διάσταση στη ζωή του».

Σημείο τομής

Ισως δεν είναι παράδοξο το γεγονός ότι ένας βίαιος θάνατος επαναφέρει ενώπιον όλων την αξία της ζωής. Στην παράσταση, η αυτοκτονία του Σον είναι το σημείο τομής μεταξύ της κωμικής και της τραγικής διάστασης του έργου. Και απ’ ό,τι αποδεικνύεται, δεν είναι μόνον οι κινήσεις των ηθοποιών, τα σκηνικά και τα κοστούμια που έχουν δύο διαστάσεις· είναι και το κείμενο της Μαρί Τζόουνς, που έγραψε τις «Πέτρες στις τσέπες του».

«Την παράσταση», παρεμβαίνει ο Γιώργος Χρυσοστόμου, «δεν την κάνουμε διότι θέλουμε, ξέρω ’γω, ν’ αλλάξουμε τον κόσμο. Το κείμενο είναι από μόνο του μια αστεία συνθήκη, με δύο ήρωες. Κι εμείς θέλαμε σώνει και ντε να δουλέψουμε μαζί. Θα οδηγήσουμε το κοινό προς την κωμωδία, αλλά η αυτοκτονία θα είναι ένα σοκ. Και θέλουμε να το περάσουμε αυτό, τη σκοτεινιά της παράστασης, κάτι που δεν έκαναν άλλα ανεβάσματα. Θέλει κότσια για να ζήσεις στην κανονικότητα και χαίρομαι που, μέσω του Μάκη, με βρήκε αυτό το έργο. Είναι δύσκολο στη ζωή να πεις “τι ωραία που είμαι εδώ”».

​​«Πέτρες στις τσέπες του». Θέατρο του Νέου Κόσμου, Κεντρική Σκηνή. Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Ν. Κόσμος. Από 19 Ιανουαρίου έως 28 Μαΐου 2017.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή