Είναι μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα του 1989. Ενας άνδρας και μια γυναίκα βγαίνουν από έναν κινηματογράφο, στο κέντρο του Σικάγο, και αρχίζουν να περπατούν κατά μήκος της πολύβουης Michigan Avenue. Κουβεντιάζουν για την ταινία που μόλις έχουν παρακολουθήσει, το «Κάνε το σωστό» του Σπάικ Λι. Εχουν εντυπωσιαστεί από το πώς‒–αποφεύγοντας τα κλισέ και τη συνήθη συνθηματολογία του σινεμά καταγγελίας– ο Αμερικανός σκηνοθέτης μιλάει για τον ρατσισμό σε όλες του τις μορφές και εκφάνσεις, αλλά και από τις ερμηνείες του ίδιου και των Ντάνι Αγιέλο, Τζον Τορτούρο, Οσι Ντέιβις.
Από το πρωί έχει ξεκινήσει η βόλτα τους. Eχουν δει τη ρετροσπεκτίβα του Andy Warhol στο Art Institute of Chicago· έχουν γευματίσει στον κήπο του μουσείου· έχουν πιει ένα ποτό στο μπαρ του 95ου ορόφου του πύργου John Hancock, απολαμβάνοντας την 360° θέα στην πόλη. Και τώρα, τόσες ώρες μετά, νιώθουν μια γλυκιά κούραση. Κι ένα δυνατό καρδιοχτύπι. Εξω από ένα κατάστημα της αλυσίδας παγωτών Baskin Robbins κοντοστέκονται. Εκείνη σκύβει να δει κάτι στη βιτρίνα κι εκείνος, μόλις γυρίζει και πάλι προς το μέρος του, την τραβάει κοντά του και την αγκαλιάζει. Δίνουν το πρώτο τους φιλί. Από εκείνη τη νύχτα δεν θα χωρίσουν ποτέ.
Εκείνη ήταν η Μισέλ Ρόμπινσον, 25 ετών, απόφοιτος της Νομικής του Χάρβαρντ και συνεργάτις της Sidley Austin, της μεγαλύτερης δικηγορικής εταιρείας του Σικάγο. Κι εκείνος, ο 28χρονος Μπαράκ Ομπάμα, φοιτητής ακόμα στην ίδια σχολή του ίδιου πανεπιστημίου. Στη Sidley Austin είχε γίνει δεκτός, ως δόκιμος, μόνο για το καλοκαίρι και η Μισέλ ήταν… προϊσταμένη του. Μόλις λίγες εβδομάδες μετρούσε η γνωριμία τους. Δεν του ήταν εύκολο να της προτείνει να βγουν. Κι εκείνη δέχτηκε, αλλά μάλλον απρόθυμα. Τον θεωρούσε σπασίκλα, περίεργο, σχεδόν τον αντιπαθούσε. Ομως εκείνη τη μέρα είχε ανακαλύψει πόσο διαφορετικός ήταν στην πραγματικότητα: με κουλτούρα, ευαισθησίες και χιούμορ.
Οι δικοί της άνθρωποι δεν πίστευαν ότι η σχέση τους θα μακροημέρευε. «Η Μισέλ ήταν πολύ απαιτητική με όλους τους άνδρες που τη διεκδικούσαν. Κανένας δεν περνούσε τα… τεστ της. “Τουλάχιστον είναι ψηλός. Αλλά θα τον φάει ζωντανό!”, αποκάλυψε η μητέρα μας όταν τον γνώρισε», έγραψε ο αδελφός της, Κρεγκ Ρόμπινσον, στο βιβλίο του «A Game of Character». Διαψεύστηκαν. Δύο χρόνια μετά, το φθινόπωρο του 1991, καθώς δειπνούσαν στο Gordon’s, το αγαπημένο τους εστιατόριο στην Clark Street του Σικάγο, το επιδόρπιο σερβιρίστηκε στη Μισέλ μαζί με ένα βελούδινο κουτάκι – μαζί με το διαμαντένιο δαχτυλίδι που συνόδευε την πρόταση γάμου.
Το καλοκαίρι του 1992, το αρραβωνιασμένο ζευγάρι ταξίδεψε στην Κένυα και στις 3 Οκτωβρίου αντάλλαξαν όρκους αιώνιας πίστης στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας, ενώπιον 200 συγγενών και φίλων.
Πριν αναχωρήσουν για τον μήνα του μέλιτος στις ακτές της Καλιφόρνια, οι νεόνυμφοι χόρεψαν το αγαπημένο τους τραγούδι: «You and I» του Στίβι Γουόντερ. «Ιn my mind, we can conquer the world» – «Στο μυαλό μου μπορούμε να κατακτήσουμε τον κόσμο»…
Χιλιάδες λέξεις μπορούν να γραφτούν για τη σχέση τους. Κι άλλες τόσες να αποδοθούν μέσα σε εισαγωγικά, από όσα έχουν οι ίδιοι πει ο ένας για τον άλλον. Ας κρατήσουμε δύο, που κατά κάποιον τρόπο αποδίδουν αυτό που εισπράξαμε όσοι τους παρακολουθήσαμε μέσα από τη δημόσια παρουσία τους όλα αυτά τα χρόνια. «Από όσα έχω πετύχει τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς τη Μισέλ. Είναι ο βράχος μου. Πάνω της στηρίζομαι κάθε μέρα, με κάθε τρόπο. Με κάνει να αντιμετωπίζω με χιούμορ καταστάσεις τις οποίες δεν πρέπει τελικά να παίρνω και πολύ στα σοβαρά…» έχει πει εκείνος. Κι εκείνη αποτιμά την κοινή τους πορεία ως εξής: «Ο Μπαράκ με άλλαξε. Με βοήθησε να αμβλύνω τις γωνίες μου. Με έμαθε να παίρνω ρίσκα, να μη δρω με τον… παραδοσιακό τρόπο».