Ψηλά τακούνια

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Πέρασε στην ιστορία ως Τζον Ουίλι, μα δεν ήταν αυτό το αληθινό του όνομα. Γεννημένος το 1902 στη Σιγκαπούρη, ο Τζον Αλεξάντερ Σκοτ Κάουτς μεγάλωσε σε βορειοδυτικό προάστιο του Λονδίνου. Η παιδική του ηλικία σφραγίστηκε από φανταστικές ιστορίες με νεράιδες.

Στα όνειρά του, έβλεπε αυτά τα θηλυκά αερικά να κινδυνεύουν κι εκείνος να σπεύδει προς σωτηρία τους. Στην εφηβεία του, οι νεράιδες παίρνουν τη μορφή καθημερινών γυναικών με ψηλά τακούνια. Οταν δε αυτές είναι και δεμένες, τότε το πράγμα φουντώνει. Η απόλυτη φαντασίωσή του ήταν ότι αυτός θα τις έλυνε. Θα γινόταν ο σωτήρας των όμορφων, πονεμένων γυναικών.

Το 1921 εισέρχεται στην κορυφαία βρετανική στρατιωτική σχολή, το Σάντχερστ, απ’ όπου αποφοιτά ως ανθυπολοχαγός. Η στρατιωτική καριέρα θα κρατήσει ελάχιστα όταν, παραβλέποντας τις εντολές του πατέρα του και δίχως να πάρει άδεια από τη μονάδα του, παντρεύεται μια νεαρή εργαζόμενη σε νυχτερινό κέντρο (είχε αποφασίσει πως πρέπει να «τη σώσει»). Απόβλητος απ’ όλους, μεταναστεύει μαζί της στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας.

Εκεί, φυσικά, το ζευγάρι θα χωρίσει. Και εκεί, ο Τζον θα ανακαλύψει γεμάτος έξαψη τη Λέσχη των Ψηλοτάκουνων Υποδημάτων. Την τρέχει ένας πρώην καπετάνιος που ακούει στο ψευδώνυμο «Αχιλλέας». Τότε γνωρίζει και τη Χόλι Αννα Φάραμ, τη μετέπειτα δεύτερη σύζυγό του, με την οποία μοιράζονται τα ίδια γούστα: δεσίματα και ψηλά τακούνια (η τέχνη του bondage).

Το 1940 ο Τζον κατατάσσεται στον αυστραλιανό στρατό και ως επίσημη θρησκεία δηλώνει: παγανιστής. Μετά τον πόλεμο αποκτά επισήμως το ψευδώνυμο «Ουίλι» (πονηρή ονομασία του πέους στα αγγλικά) όταν στη Νέα Υόρκη εκδίδει το περιοδικό «Bizarre» (Αλλόκοτο).

Εάν μνημονεύεται σήμερα ο περιπετειώδης αυτός τύπος είναι για το έντυπο-ύμνο στο φετίχ των δεμένων γυναικών με τα ψηλοτάκουνα (συχνά, μοντέλο στις φωτογραφίσεις ήταν η γυναίκα του), καθώς επίσης στο θρυλικό κόμικ που σχεδίασε με ηρωίδα την Γκουέντολιν – μια άγουρη Ντρούνα χωρίς επιστημονική φαντασία αλλά με άφθονο bondage και κάμποσους πόντους στα τακούνια.

Ο Τζον Ουίλι πέθανε στον ύπνο του, στο Λος Αντζελες, χτυπημένος από έναν επιθετικό όγκο στον εγκέφαλο. «Αναρωτιέμαι τι οράματα μπορεί να του προκάλεσε η αρρώστια», λέει ο κύριος Γκρι ξεφυλλίζοντας έναν ολοκαίνουργιο τόμο με χίλιες τριακόσιες φωτογραφίες που τράβηξε ο Ουίλι από το 1937 έως το 1961 («Possibilities!», εκδ. Belier Press). Το λεύκωμα είναι φόρος τιμής σε μια ποπ φυσιογνωμία που, μαζί με φωτογράφους όπως ο Ιρβιν Κλόου, η Μπάνι Γέγκερ και μοντέλα όπως η Μπέτι Πέιτζ, απέδειξε ότι η επιθυμία κατά τη δεκαετία του ’50 έβραζε, προετοιμάζοντας παράλληλα την έκρηξη των σίξτις.

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: ο Τζον Ουίλι πέθανε στις 5 Αυγούστου του 1962. «Την ίδια ημέρα με τη Μέριλιν Μονρόε», τονίζει ο κύριος Γκρι. «Ταιριάζει εδώ ένα τετράστιχο από το αγαπημένο βιβλίο του Ουίλι, το “Ρουμπαγιάτ”: “Για να γνωρίσω το μυστήριο της ζωής/ κούπας τα χείλη άγγιξα, πήλινης, φτωχιάς./ Χείλος στο χείλος μού ψιθύρισε: όσο ζεις/ πίνε· τι σαν πεθάνεις δεν ξαναγυρνάς”».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή